Margrét Arna Arnardóttir og fjölskylda hennar voru į feršinni yfir Öxnadalsheiši ķ gęr žegar bķll žeirra varš fyrir snjóflóši. Stuttu įšur hafši hśn hringt ķ Vegageršina og spurt hvort ķ lagi vęri aš halda upp į heišina og veriš sagt aš ašeins vęri um žęfingsfęrš aš ręša.
Fjölskyldan var į leiš frį Reykjavķk og lżsir Margrét žvķ viš mbl.is aš ašstęšur yfir Vatnsskaršiš hafi veriš hręšilegar. Žau hafi žvķ įkvešiš aš hringja ķ Vegageršina og athuga meš ašstęšur uppi į Öxnadalsheiši.
Svörin voru į žį leiš aš veriš vęri aš ryšja veginn og aš žar vęri bara smį žęfingur. Žegar žau voru aš nįlgast toppinn į heišinni komu žau aš bķlaröš, en eins og mbl.is hefur sagt frį myndašist žar bķlaröš vegna skafls į veginum.
„Skaflinn kemur alveg inn ķ bķlinn“
Fremst var bķll sem var fastur ķ skaflinum og segir Margrét aš žar sem žau hafi veriš į Land Rover jeppabifreiš bśin kašli og skóflu hafi žau fariš fram fyrir og ašstošaš viš aš losa bķlinn sem var fastur.
Ķ kjölfariš var fariš aš reyna aš moka ķ gegnum skaflinn og var Land Roverinn notašur til aš reyna aš bśa til leiš žegar bśiš var aš moka. Sķšan var honum bakkaš mešan mokaš var į nż og aftur reynt. Žannig gekk žaš ķ nokkurn tķma žangaš til snjóflóšiš féll.
„Mašurinn minn var meš opinn gluggann į bķlnum og er aš tala viš žį sem eru śti aš moka og svo allt ķ einu kemur žessi žögn og bśmm, hvķlķkur hvellur į bķlnum og skaflinn kemur alveg inn ķ bķlinn,“ segir Margrét. Fyrst hafi žau ekki vitaš hvaš geršist, tališ aš um sterka vindkvišu hafi veriš aš ręša og einhver dottiš utan ķ eša undir bķlinn. Svo hafi hśn litiš ķ aftursętiš og séš snjóinn sem hafši flętt inn ķ aftursętiš. „Dóttirin sat bara meš skafl ķ fanginu og svo heyršum viš „žetta var snjóflóš“.“
Žegar flóšiš féll segir Margrét aš žau hafi veriš viš žaš aš komast ķ gegnum skaflinn į veginum, en flóšiš hafi bętt talsverš viš og rśmlega metra af snjó utan į jeppann. Mešal annars gat hśn ekki opnaš huršina faržegamegin, jafnvel žótt flóšiš hafi komiš bķlstjóramegin į jeppann.
Ósįtt meš skilabošin frį Vegageršinni
Beint ķ kjölfariš var allt kapp lagt į aš komast sem fyrst śr ašstęšum og sem betur fer gekk hratt aš komast ķ gegnum restina af skaflinum og svo fylgdu ašrir bķlar ķ kjölfariš. Ašstęšur į öšrum stöšum į heišinni voru aš sögn Margrétar nokkuš ķ lagi. Žaš er, žar var nokkuš autt og greišfęrt į veginum sjįlfum, žótt mikill skafrenningur hafi veriš meš śrkomu og litlu skyggni.
Margrét segir aš verst žyki henni ķ žessu öllu aš hafa fengiš žau skilaboš frį Vegageršinni aš halda upp į heišina žar sem veriš vęri aš ryšja į sama tķma og bķlstjórar hafi veriš aš vara viš umferš žangaš upp og rušningstękiš hafi veriš į leišinni nišur eftir sķna sķšustu ferš.