Lét drauminn rætast eftir fimmtugt

Snorri Ingason var orðinn fimmtugur þegar hann lét drauminn rætast og fór í leiðsögunám. Hann kvaddi skrifborðsvinnu og sýnir núna erlendum ferðalöngum landið.

Námskeið geta opnað fólki ýmsar dyr. Tungumálakúrs getur leitt til ferðalaga á framandi slóðir, bókmenntanámskeið veitt nýja sýn á mergjuð verk, og svo eru vitaskuld starfstengdu námskeiðin sem varða leiðina að velgengni á vinnumarkaði.

En síðan eru námskeiðin sem verða hreinlega til þess að líf fólks tekur nýja og betri stefnu. Fyrir Snorra Ingason var það nám í fuglaleiðsögn sem beindi honum á alveg nýja braut. „Ég hafði menntað mig í viðskiptafræðum og frá 1986 unnið við markaðs- og sölustjórnun hjá ýmsum góðum fyrirtækjum. Árið 2011, þá orðinn fimmtugur, var ég í vel launuðu starfi sölustjóra hjá bókaforlagi en þyrsti í að gera eitthvað annað,“ segir hann.

Vildi komast úr kjallaranum

Snorri minnist vinnuaðstöðu sinnar í kjallararými í gömlu húsi í Vesturbænum. „Mig dreymdi um að komast út undir bert loft og vera í náttúrunni. Starfið snerist einkum um ferðabækur og kort og reyndi ég að haga vinnunni þannig að ég gæti verið sem mest utan skrifstofunnar, upptekinn við að koma sendingum til kaupenda um land allt.“

Snorri hafði líka þróað með sér áhuga á fuglum um þetta leyti. „Ég var loksins búinn að ná þeim aldri að hafa þroskann og þolinmæðina til að skoða fugla,“ segir hann glettinn. „Vorið 2011 álpaðist ég síðan á námskeið í fuglaleiðsögn og lét mig hlakka til að geta farið með fólk í ferðalög um landið til að sýna þeim fugla. En svo rann upp fyrir mér að ég þyrfti að geta sýnt ferðalöngum fleira en fallega fugla, og vissara væri að stíga skrefið til fulls – svo ég skráði mig í leiðsögunámið hjá Endurmenntun HÍ.“

Ekki var nóg með að Snorri afréði að fá leiðsöguréttindi og skipta um starfsvettvang, heldur smitaði hann sambýliskonu sína Bogu Kristínu af áhuganum og luku þau leiðsögunáminu saman. „Hún hafði aðallega unnið við sölustörf í ferðaþjónustugeiranum, og við höfðum ferðast mikið um landið. Við sáum bæði að nú væri ráð að breyta til, seinni hálfleikur lífsins að hefjast, börnin farin að heiman og nægilegt fjárhagslegt svigrum til að geta kvatt vel launuð sölu- og stjórnunarstörf.“

Í nógu að snúast árið um kring

Er óhætt að segja að Snorri og Boga hafi valið hentugan tíma til að skipta um starfsvettvang því um það leyti sem þau ljúka leiðsögunáminu er mikið uppgangstímabil að hefjast í ferðaþjónustunni og enginn skortur á vinnu fyrir leiðsögumenn. Snorri segir samt að fyrsta árið hafi ekki verið auðvelt og verkefnaframboðið mjög sveiflukennt. „Nóg var að gera yfir sumarmánuðina en veturnir rólegir, en það breytist þegar hópferðafyrirtækin byrja að bjóða upp á norðurljósaferðirnar. Í dag er svo komið að yfir vetrartímann má reikna með að í kringum tíu rútur haldi af stað frá BSÍ hvert einasta kvöld í leit að norðurljósum til að sýna erlendum ferðalöngum og þarf leiðsögumann í hverja rútu.“

Ef sumir lesendur skyldu sjá nýjan starfsvettvang Snorra og Bogu í hillingum þá segir Snorri að þó það geti vissulega verið gaman að vinna sem leiðsögumaður þá henti starfið ekki öllum og þyki illa borgað. „Tímakaupið er rétt innan við 2.000 kr en leiðsögumenn geta haft það alveg ágætt með mikilli vinnu. Gefur ágætlega í aðra hönd að fara í átta daga ferð og vera kannski að 12-14 tíma á dag, en þá verður líka að muna að vinnan kallar á að vera að á sunnudögum og almennum frídögum,“ útskýrir Snorri og bætir við að hann sjái alls ekki eftir að hafa tekið stökkið yfir í leiðsögugeirann. „Starf leiðsögumannsins kallar ekki endilega á mikið líkamlegt þrek, enda oftast farið á milli staða á bíl og ekki algengt að þurfa að labba mikið á fjöllum, en engu að síður getur verið lýjandi að hafa 30-40 manns í sinni umsjá – fólk af öllum gerðum og með mismunandi þarfir og kröfur. Sumir taka inn á sig það versta í þessu starfi og halda það ekki út en leiðsögumaður þarf að hafa þann eiginleika að vera í senn kærulaus og agaður og taka það ekki of nærri sér þó ekki séu allir viðskiptavinirnir eins og hugur manns.“