Smartland Mörtu Maríu | Frami | mbl | 27.10.2022 | 22:00

Kampavínsklúbbur Smartlands

Ljósmynd/Unsplash, Kateryna Hliznitsov/Unsplash

Frá því Smartland fór í loftið, 5. maí 2011, hefur dálkur samkvæmislífsins verið vinsæll. Það er ekkert skrýtið við það. Frumeðli mannsins er í grunninn eins þrátt fyrir mismunandi stétt, stöðu, kyn, menntun, uppeldi og rætur svo eitthvað sé nefnt. Fólk hefur áhuga á öðru fólki og það vill vita hvað náunginn gerir í frítíma sínum. Í Sapiens, Mannkynssögu í stuttu máli eftir Yuval Noah Harari kemur fram að tungumál hafi orðið til í upphafi til þess að fólk gæti skipst á mikilvægum upplýsingum um náungann.

„Tungumálið okkar þróaðist til að við gætum slúðrað. Samkvæmt þessari kenningu eru Homo sapiens fyrst og fremst félagsverur. Félagsleg samvinna er lykillinn okkar að því að lifa af og fjölga okkur. Körlum og konum nægir ekki að vita hvar ljónin eða vísundarnir eru niðurkomnir. Það er mun mikilvægara fyrir þau að vita hver í hópnum þeirra hatar hvern, hver sefur hjá hverjum, hver er heiðarlegur og hver svindlar,“ segir í bókinni.

Það var því svolítið kómískt þegar undirrituð frétti af því fyrir nokkrum árum að búið væri að koma upp sérstökum kampavínssjóði tengdum Smartlandi í einu af fyrirtækjum landsins. Ef myndir af starfsmönnum fyrirtækisins birtust í dálki samkvæmislífsins þá þurfti viðkomandi starfsmaður að greiða í kampavínssjóðinn. Upphæðin var ekki stjarnfræðilega há eða um það bil fimm stórra bjóra virði. Einn af aðalmönnunum í fyrirtækinu vildi ekki að myndir af starfsmönnunum birtust og tók til sinna ráða. Kampavínssjóðurinn var því svolítið eins og skammarkrókurinn hans Emils í Kattholti. Bara aðeins meira fansí!

Kampavínssjóður Smartlands hafði þó ekki nægilegan fælingarmátt því einn af starfsmönnunum hafði tekið upp ástarsamband við áhrifavald sem þjóðin hafði töluverðan áhuga á. Það gerði það að verkum að hann varð um tíma nánast vikulegur gestur í dálki samkvæmislífsins.

Aðalmaðurinn í fyrirtækinu var ekki ánægður með það og hann var heldur ekki ánægður þegar mynd af honum sjálfum birtist á Smartlandi einn daginn.

Svo leið tíminn og aðalmaðurinn fékk nýtt starf í öðru fyrirtæki. Ég veit ekki hvort kamvínsklúbbur hafi verið stofnaður innanhúss á nýja vinnustaðnum. Hafi slíkt verið gert hefur það farið hljóðlega.

Sagan af kampavínssjóðnum rifjaðist upp fyrir stuttu þegar undirrituð fékk senda ljósmynd af málverki sem aðalmaðurinn og félagar hans létu þekktan íslenskan málara mála. Myndin er áhugaverð fyrir margra hluta sakir. Þar er undirrituð fremst í flokki í mikilli sveiflu. Málverkið í þessari upprunalegu mynd er því miður ekki til í dag. Ástæða þess er að stuttu eftir að málverkið var tilbúið fékk aðalmaðurinn nýtt starf og missti áhugann á listaverkinu. Það var því farið fram á það við málarann að skipt væri um andlit á hressu kampavínsguggunni í gula kjólnum. Ekki veit ég hvaða konuandlit var sett í staðinn en málverkið súmmerar upp ákveðna stemningu.

Málverkið er hinsvegar gott.

Það er fín bygging í því og litapallettan falleg. Guli liturinn er áberandi og allir svo ánægðir og glaðir með lífið. Svo mikið Smartland eitthvað. Mestu vonbrigðin eru náttúrlega að geta ekki notið þess alla daga í sinni upprunalegu mynd. Í stað þess horfi ég á lúið útprent af ljósmynduðu málverki og velti fyrir mér hvort ég eigi að splæsa IKEA-ramma utan um myndina eða hvort ég eigi að hengja það upp á vegg með kennaratyggjói.