Í lok desember var eitt ár síðan Sylvía Briem Friðjónsdóttir fékk sér síðast áfengi. Hún hætti eiginlega að drekka óvart. Hún segir líf án áfengis betra, hún græðir meiri tíma eins og til dæmis með börnunum sínum og er á betri stað til þess að takast á við alls kyns áskoranir sem lífið býður upp á.
„Ég hef drukkið mjög lítið frá því að ég byrjaði að drekka áfengi, kannski nokkrum sinnum á ári við vel valin tækifæri. Ég byrjaði að drekka af því að það voru allir að því. Ég held að það sé gott fyrir mann að meta fyrir sig hvort þetta er eitthvað sem mann langar að gera eða ekki,“ segir Sylvía um áfengisneyslu sína áður en hún tók pásu.
Sylvía hafði nýlokið áfanga í sálfræði um taugakerfið þegar hún sá hvað áfengi hefur mikil áhrif á það. Í áfanganum lærði hún að með áfengisdrykkju sprautast streituhormón út í líkamann. Fólk getur verið misjafnlega aumt eftir drykkjuna og mislengi að jafna sig.
„Ég fékk mér rauðvínsglas fyrir ári í bústað með vinum. Ég vaknaði smá aum þarna 28. desember. Ekki af því að ég væri rosalega þunn, heldur kemur bara svona þreyta og slen í mann,“ segir Sylvía sem spyr hvort það sé þess virði að verða svona aumur eftir eitt rauðvínsglas. „Ég er líka dugleg að lesa í sjálfa mig og hvað líkami minn þarf, það krefst æfingar en þetta ættu allir að gera til þess að lifa við sem besta heilsu og afreka sem mest fyrir sig.“
Ofan í þreytuna sem fylgdi rauðvínsglasinu fékk Sylvía flensu og sleppti því að fá sér vín um áramótin. „Ég byrjaði nýtt ár ótrúlega fersk, var ekki búin að fá mér í glas. Það eru algjör forréttindi að vakna ferskur, vera orkumikill og byrja árið á þeim forsendum. Fyrsti dagur ársins varð innihaldsríkari og ég fann hvað árið byrjaði vel. Mér leið vel og átti yndislegar stundir með strákunum mínum, maður er bara meira á staðnum og kann að meta betur alla litlu hlutina.“
Í febrúar fór Sylvía með manninum sínum á hótel þar sem þau ákváðu að sleppa því að fá sér rauðvín með matnum. „Ég sá að það var fullt af fólki við hliðina á okkur sem átti ótrúlega skemmtilegt djamm á hótelinu. Við maðurinn minn elskuðum að skála í óáfengu og spila saman. Við vöknuðum svo daginn eftir og nutum þess að borða morgunmatinn á hótelinu, ég naut þess að vera fersk. Ég sá svo sama fólk frá kvöldinu áður, einn hljóp fram til að æla og annar gat varla borðað morgunmatinn. Þetta er svo mikið merki um það að maður er tilbúinn til að misþyrma sér fyrir eitthvert stundargaman. Í staðinn fyrir að læra að hafa gaman án þess.“
Sylvía bendir á að þótt fólk drekki bara einn og einn dag sé það oft þreytt í nokkra daga á eftir og taugakerfið ekki eins og það á að vera.
„Ég var alltaf að bíða eftir degi þar sem ég væri tilbúin að fórna orkunni fyrir stundargleði. Svo fór ég í nokkur brúðkaup og gæsanir og alltaf jafn gaman, mig langaði bara í óáfengt. Ég sleppti bara fram af mér beislinu þótt ég væri bláedrú. Ég viðurkenni alveg að þetta þarf að komast upp í vana, en það gerist fljótt eins og að mæta á æfingu, maður myndar þol og þetta verður alltaf auðveldara og auðveldara,“ segir hún.
„Fólki finnst það erfiðara þegar það er ekki að drekka áfengi, ég held að þetta sé bara vani, það tók mig nokkur skipti. Ég hef tekið árspásu áður, þá fannst mér þetta erfiðara. Áfengi losar um ákveðnar hömlur og gerir fólk kærulaust. Ég held að fólk sé hrætt um að því verði hafnað ef það er ekki hressasta manneskjan á svæðinu,“ segir Sylvía. Hún segir gaman að dansa eins og vitleysingur með vinum sínum, en það gerðist ekki strax heldur kom með tímanum. Það er líka svo gaman að vakna ferskur með börnunum sínum og halda rútínu.
Tími er meðal þess sem Sylvía hefur öðlast á árinu 2021. Hún hefur einnig safnað betri og fallegri minningum sem og fengið mikla orku til þess að framkvæma góðar hugmyndir og verkefni. „Ég er óhræddari að taka áskorunum. Fólk kannast kannski við það að verða stressaðra fyrir verkefnum komandi viku sem það myndi vanalega ekki vera stressað fyrir þegar það er búið að drekka áfengi og oft þarf bara eitt glas. Ég finn bara að án áfengis er ég með sterkara toppstykki og taugakerfi sem gerir að verkum að ég hoppa á stærri tækifæri eða bý mér þau til. Ég myndi segja að ég væri ekki lítil í mér, ég væri stærri í mér.“
Finnur þú fyrir minni kvíða?
„Klárlega. Ég var að fá svona kvíða og stress fyrir verkefnum sem ég var að fara í. Ég er að þjálfa rosa mikið af fólki, stjórnendur, fullorðna og börn. Ég vildi að toppstykkið mitt væri upp á sitt besta. Ég vildi ekki mæta lítil í mér að rífa fólk í gang eða bara þegar ég er að mæta á þunga fundi. Mér fannst það ekki þess virði að vera með kvíða nokkra daga á undan þó svo það hefði ekki verið neitt afgerandi þannig að ég gæti ekki staðið upp, það er meira bara þessi ónot sem maður finnur fyrir. Ef ég get verið laus við ónotin og afrekað meira, af hverju ætti ég ekki að gera það?“
Sylvía tekur ekki fyrir að fá sér vín aftur en ætlar að halda áfram á þessari braut þangað til að þörfin kemur aftur.
„Á meðan ég er að gera alls konar og halda alltof mörgum boltum á lofti passar það ekki lífsstílnum mínum að blanda áfengi við hann. En kannski einhvern tímann seinna fæ ég mér rauðvínsglas með pítsunni af því mér finnst rauðvín gott og bjór er oft góður. Svo er annað að óáfengi markaðurinn er að stækka. Ég og maðurinn minn byrjuðum að selja óáfenga vínið Töst í maí. Óáfengi markaðurinn er orðinn svo flottur og flóran skemmtileg. Ég er alltaf með í partíinu Töst í glasi eða óáfengan bjór. Ég þarf ekki að vera eins og ég sé ekki með,“ segir Sylvía.
„Mér finnst líka að það eigi ekki að vera tiltökumál að drekka ekki kannski í fimm ár og fá sér svo rauðvínsglas eitt kvöld og hætta svo aftur í tvö ár. Mér finnst bara að það eigi ekki að vera undantekningin að við fáum okkur ekki í glas.“
Sylvía hvetur fólk sem langar að setja tappann í flöskuna til að prófa það, það sé þess virði. Hún bendir einnig á að fólk sem höndlar áfengi geti alltaf byrjað aftur. „Það þarf ekki að vera annaðhvort eða. Þetta er ekki svona svart og hvítt,“ segir Sylvía sem ætlar að vaknar fersk á nýársmorgun.