Svo virðist sem nógu margir stundi þann ósið að hafa þvaglát í sturtu til þess að læknar og sérfræðingar þurfi að hafa orð á skaðleg áhrif þess. Margir læknar hafa til dæmis notað samfélagsmiðla til þess að vekja athygli á þessu vandamáli og hvetja fólk til þess að hætta þessu undireins.
Þvagfærasérfræðingurinn Teresa Irwin segir að það að tæma þvagblöðruna í sturtu skapi neikvæð tengsl á milli rennandi vatns og það að þurfa að pissa.
„Þú munt þá þurfa að pissa í hvert sinn sem þú heyrir í rennandi vatni. Ekki bara þegar þú ert í sturtu heldur líka þegar þú ert að þvo hendurnar, vaska upp eða hvað sem er. Þá vill blaðran tæma sig því líkaminn er svo vanur að heyra rennandi vatn á meðan verið er að pissa,“ segir Irwin.
Það að vera stöðugt fastur í þeim vana að þurfa að pissa í sturtu fær heilann til að tengja við rennandi vatn og þvaglát. Þú ert þá óviljandi að skilyrða líkamann til að pissa um leið og þú heyrir í rennandi vatni.
„Fyrir suma er þetta bara pirrandi en fyrir aðra sem glíma kannski við veikan grindarbotn þá getur þetta verið þeim mjög til ama.“
Þá benda sérfræðingar á að það sé ekki gott fyrir konur að pissa standandi en þá er hætt við að þvagblaðran tæmist ekki að fullu.
„Fólk sem fæddist í karlmannslíkama hefur blöðruhálskirtil sem styður við þvagblöðruna og gerir þeim betur kleift að pissa standandi.“