Magnús Júlíusson verkfræðingur, framkvæmdastjóri Íslenskrar orkumiðlunar og stundakennari við Háskólann í Reykjavík, býr í afar smekklegri íbúð í miðbæ Reykjavíkur. Magnús er einhleypur og flutti í íbúðina síðasta sumar. Það sem heillaði hann var þessi mikla lofthæð og guðdómlega útsýnið yfir miðbæ Reykjavíkur.

Magnús festi kaup á íbúðinni í sumar og hans fyrsta verk eftir að hann fékk afhent var að láta mála íbúðina. Liturinn sem varð fyrir valinu heitir Glowing Paris og kemur frá Sérefni. Liturinn er hlýr og fallegur og setur mikinn svip á íbúðina. Öll íbúðin er máluð í þessum lit nema svefnherbergið, það er málað í tveimur tónum dekkri lit. Þessi blái litur er vel við hæfi því Magnús er alveg blár í gegn eins og sagt er en um tíma var hann formaður SUS.

Íbúðin sjálf er einföld og smekkleg í grunninn með hvítri sprautulakkaðri innréttingu í eldhúsinu og rúmgóðri eyju. Eldhúsið er opið inn í stofu og því lagði Magnús mikið upp úr því að fá gott borðstofuborð því honum finnst gaman að elda og fá vini í heimsókn.

„Ég keypti íbúðina út af staðsetningunni og svo heillaðist ég af lofthæðinni og gluggunum,“ segir Magnús en lofhæðin í íbúðinni er tæpir þrír metrar. Íbúðin var í þokkalegu standi og þurfti ekki að fara út í neinar stórar framkvæmdir heldur var nóg að mála. Þegar ég spyr Magnús hvað honum finnist skipta mestu máli þegar kemur að heimilinu segist hann hafa lagt upp úr því að fá sér þægilegan, djúpan og góðan sófa. Svo er hann mjög hrifinn af marmara.

„Sófinn sem er úr flaueli kemur frá Bolia sem fæst í Snúrunni. Þar sem ég hef aldrei gengið í flauelsfötum fannst mér upplagt að fá mér flauelssófa. Þessi sófi varð strax í miklu uppáhaldi. Svo langaði mig í marmaraborðstofuborð og kemur frá Design By Us,“ segir hann. Við borðið er Magnús með samansafn af stólum sem passa vel saman.

Upp við vegginn við hliðina á borðstofuborðinu er Magnús með nokkrar hillueiningar sem mynda fallega heild. Þær eru bæði sprautulakkaðar gráar og úr hnotu. Lagið á þeim er fallegt og þannig hannaðar að það er gaman að raða bókum og skrautmunum upp á heillandi hátt. Á veggnum fyrir ofan hillurnar hanga tvær myndir eftir Ragnheiði Jónsdóttur. 

Heimilið er glansandi fínt þegar ég og Kristinn Magnússon ljósmyndari heimsækjum Magnús. Hann er spurður að því hvort hann sé snyrtipinni. Eftir smá þref játar hann að hann vilji hafa heimilið fínt.

„Mér finnst samt hræðilega leiðinlegt að þrífa og kýs að kaupa þá þjónustu. Annað get ég séð um sjálfur. Amma mín yrði nú ekki ánægð með mig núna því hún lagði mikinn metnað í að kenna mér að þrífa,“ segir hann og hlær.

Í stofunni er flottur heimabar. Þegar ég spyr Magnús hvort hann taki JR Ewing á þetta og fái sér sjúss eftir erfiða daga á skrifstofunni játar hann að hann fái sér nú alveg einn og einn.

„Mér finnst gott að fá mér einn dreitil þegar ég kem heim,“ segir hann. Spurður að því hvað hann geri þegar hann kemur heim úr vinnunni (annað en að drekka af heimabarnum) játar hann að honum finnst gaman að spila einn og einn tölvuleik.

„Ég les líka mikið af fræðibókum þegar ég er heima og það geri ég í bláa flauelssófanum. Ég geri líka töluvert af því að vinna heima og ef ég er að vinna í tölvunni finnst mér best að sitja við borðstofuborðið.“

Það er ekki mjög langt síðan Magnús varð einhleypur eftir langt samband. Hann segir að það taki tíma að venjast piparsveinalífinu.

„Maður þarf að læra að umbera sjálfan sig og kunna að vera með sjálfum sér. Það er gott að fara í gegnum það þótt það sé erfitt á köflum.“  

Magnús spilar ekki bara tölvuleiki og les fræðibækur. Honum finnst gaman að fá vini sína í mat. Hann segir að það sé reyndar ekki komin nein svakaleg reynsla því hann er það nýfluttur inn.

„Ég hef gaman að vera með vinum mínum og miðað við mætingu þeirra til mín þá hlýtur þeim að finnst ég skemmtilegur. Vinirnir hafa þó komið nokkrum sinnum í mat til mín,“ segir hann.

Sérblað um Heimili og hönnun fylgir Morgunblaðinu í dag. Blaðið er 64 síður og afar veglegt.