Heiðurinn eignar hún þó sjálfri sér alls ekki með öllu en bendir strax á móður sína, Ásu Kristínu Oddsdóttur, og eiginmanninn Hallvarð Einar Logason, sem bæði hafa átt mikinn þátt í því hversu fallegur garðurinn er.

„Garðurinn hennar mömmu er miklu fallegri en garðurinn minn!“ segir hún. „Mér finnst í raun að hann hefði átt að verða fyrir valinu því hún er miklu betri í þessu en ég.“

Ása Kristín segir garðyrkjuna hafa fylgt sér alveg frá því að hún var lítil stelpa en listina nam hún, líkt og Elísabet, af móður sinni.

„Við mamma heitin vildum hafa garðinn okkar snyrtilegan og fallegan og því vandist ég á að rækta garðinn alveg frá því ég var krakki. Svo vann ég í gamla kirkjugarðinum við Suðurgötu þegar ég varð aðeins eldri og öll sumarstörfin mín eftir það voru í tengslum við garðyrkju,“ segir Ása.

mbl.is/Kristinn Magnússon

Gat ekki séð neinn garð í órækt

Húsið við Hringbraut 51 byggði faðir Ásu Kristínar, Oddur Ólafsson, í samvinnu við félaga sinn og þar ólst hún upp. Eftir að hún flutti að heiman tók hún svo alla garða í gegn, meðal annars þegar þau hjónin, hún og Þorkell Bjarnason, bjuggu í New Haven í Connecticut. Þorkell stundaði þar nám í læknisfræði og í þeim leiguíbúðum þar sem ungu hjónin bjuggu fengu eigendurnir að njóta góðs af því hvernig Ása hlúði að görðum þeirra.

Þegar heim var komið fluttu hjónin aftur á Hringbrautina og þaðan lá leiðin svo á Fornuströnd á Seltjarnarnesi. Þetta var árið 1980 og síðan hefur sá fallegi garður verið í höndum Ásu Kristínar og Þorkels en þau skipulögðu garðinn sjálf og hafa unnið þar öll verk frá byrjun.

– Hvað ungur nemur gamall temur. Nú hafið þið mæðgur stundað garðrækt í mörg ár og þú segir að mamma þín hafi kennt þér mikið í þessum efnum. Finnst ykkur það styrkja mæðgnasambandið að stússa í þessu saman?

„Já það gerir það svo sannarlega,“ segir Elísabet. „Það er yndislegt að vinna saman og spjalla og ég er þakklát fyrir að geta alltaf leitað ráða hjá mömmu.“

Öfugt við mömmu sína hafði Elísabet þó engan áhuga á garðyrkju þegar hún var krakki. Hann kviknaði ekki fyrr en hún fór sjálf að búa í kjallaraíbúðinni við Hringbraut 51, ættaróðalinu sjálfu. Þar hélt hún starfi mömmu sinnar við eftir bestu getu, eða að minnsta kosti hluta af því þar sem restin var komin í svo mikla órækt að það var óvinnandi vegur að ráða bug á illgresinu.

Upp úr garðinum við Hringbraut óx áhuginn svo jafnt og þétt og þegar þau Hallvarður fluttu sig um set, yfir að Seilugranda, gátu þau ekki látið það vera að taka blokkargarðinn þar í gegn.

„Sá garður var orðinn virkilega fallegur þegar við svo fluttum út að Víkurströnd árið 2013.“

Grunar að grasið sé að hverfa

Spurðar að því hvort þær leiti hugmynda í bókum og blöðum segist Ása Kristín gera töluvert af því. Meðal annars fer hún í garðaskoðanir með Garðyrkjufélaginu á hverju ári og skoðar bæði bækur og garðablöð.

„Svo fæ ég allar mínar hugmyndir beint frá mömmu,“ segir Elísabet og hlær.

Margir eru nýjungagjarnir í görðum sínum en aðrir hugsa mest um að halda þeim við. Elísabet segist ekki gera mikið af því að breyta til en annað gildi um Ásu Kristínu sem er svo dugleg að búa til beð, fjarlægja tré og færa til blóm að Elísabetu segist jafnvel gruna að grasið sé við það að hverfa úr garðinum.

„Við Hallvarður erum minna í breytingum, en þegar við fluttum hingað var það okkar fyrsta verk að endurnýja og færa til plöntur og runna í garðinum. Svo hafa margar nýjar plöntur bæst við en skipulagið er að mestu eins og það var þegar við keyptum.“

Epla- og kirsuberjatrén hafa verið erfið

Spurðar hvort þær hafi reynt að koma upp óvanalegum eða sjaldgæfum plöntum segist Ása hafa sett niður eplatré en uppskeran hafi þó ekki skilað sér.

„Ég er alltaf að reyna að gera garðinn viðhaldsminni en svo fell ég alltaf fyrir nýjum blómum. Fékk til dæmis mikinn áhuga á rósum fyrir nokkru og það er nú töluverð vinna við þær.“

Elísabet er með tvö kirsuberjatré í garðinum sínum en líkt og með eplatréð hennar Ásu Kristínar hefur uppskeran verið treg að skila sér.

„Við settum þau niður fljótlega eftir að við fluttum en það hefur verið erfitt að ná þeim upp. Fyrir

tveimur árum skiluðu þau reyndar tveimur lófum af berjum, sem er ósköp lítið. Þau eru samt enn á lífi, greyin,“ segir hún og hlær.

Gott að vera vel gift

Í verðlaunagarðinum á Víkurströnd stendur einnig fallegt kirsuberjakirsi sem skartar yndislegum bleikum blómum á vorin.

„Ég vona samt að það sé í lagi að segja frá þessu hérna enda ekki langt síðan ég las undarlega frétt í Mogganum um að kirsuberjakirsi hefði verið stolið úr garði í Vesturbænum. Kippt upp með rótum og allt. Maður furðar sig á því að fólki geti yfirleitt dottið svona í hug,“ segir hún hissa.

Að lokum er vert að spyrja þær mæðgur hvaða ráð þær eigi í sínum ranni fyrir þá lesendur sem vilja hafa garðinn sinn sem fallegastan.

„Númer eitt er að reyta arfann reglulega og það er best að hann nái aldrei að verða mikill. Að hafa góðan og næringarríkan jarðveg skiptir einnig öllu máli,“ svarar Ása.

„...og síðast en ekki síst hjálpar það mikið að vera vel gift! Hallvarður titlar sig vinnumanninn minn þegar kemur að garðyrkjunni,“ bætir Elísabet glettin við að lokum.