Vigdís Ólafsdóttir innanhússhönnuður keypti einbýlishús á Grettisgötu með frænda sínum, Ásgeiri Arnóri Stefánssyni, eiganda byggingarverktakafyrirtækisins Örk bygg ehf., og konu hans Lenu Ósk Guðjónsdóttur, í lok árs árið 2017. Húsið var komið til ára sinna og það tók þau eitt og hálft ár að taka húsið í gegn en þau skiptu nánast um hverja einustu skrúfu í húsinu.
Vigdís sá um innanhússhönnunina en Trípólí arkitektar aðstoðuðu við að hanna skipulag hússins. Húsið sem var byggt árið 1902 er ekki nema 118 fermetrar og var allt niðurhólfað. Eitt það fyrsta sem þau ákváðu að gera var að breyta stigaopinu. „Það var hringstigi í miðju rýminu á miðhæðinni sem tók mikið pláss og takmarkaði möguleika,“ segir Vigdís en veglegur tréstigi setur nú fallegan svip miðhæðina og á þátt í að búa til gamaldags stemmningu ásamt listum og rósettum á veggjum og í lofti.
„Þetta er nýtt hús að innanverðu. Við grófum niður kjallarann og dýpkuðum hann af því að lofthæðin var ekki nema rétt um tveir metrar. Á þriðju hæðinni var búið að taka niður loftið. Við hækkuðum það um einhverja þrjátíu eða fjörutíu sentíimetra,“ segir Vigdís og bendir á að þau hafi skipt um allt rafmagn, pípulagnir og skipt út gólfinu á miðhæðinni sem dúaði allt þegar þau keyptu húsið.
„Það stóð ekki til upphaflega að fara í svona miklar breytingar en eins og oft vill verða í gömlum húsum þá kemur ýmislegt í ljós þegar framkvæmdir hefjast, eitt leiðir af öðru og allt í einu er bara ekki gömul skrúfa í húsinu.“
Ýmislegt kom í ljós þegar þau hófust handa. Í ljós kom að lofthæðin í kjallaranum var hvorki nógu mikil né var gólfið nógu þykkt. Þegar upp var komið ætluðu þau bara að taka niður milliveggi. Þau ákváðu þó að kíkja á bak við klæðninguna á útveggjunum og þá kom í ljós raki sem þurfti að laga. „Þetta vatt bara upp á sig. Smátt og smátt varð þetta hús bara að nýju húsi að innan.“
Blaðamaður bendir á margir hefðu líklega bara rifið húsið og byggt nýtt í staðinn. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem Vigdís heyrir þá skoðun. Hún bendir þó á að það sé erfitt að eiga við byggingarfulltrúa og húsið sé þar að auki friðað. „Upphaflegt plan var að stækka húsið og breyta því í tvær íbúðir. Svo bara gáfumst við upp á því að fá það samþykkt, regluverkið er svo þungt og flókið.“
Vigdís segir að þau hafi aldrei hugsað sér að gefast bara upp þrátt allt sem kom upp á. Verkefnið var heldur ekki bara erfitt þar sem Vigdís fékk heilmikið út úr því að hanna húsið. Vigdís lærði innanhússhönnun í Interior Design School í London og vann þar í hálft ár eftir útskrift. Á tímanum í London lærði hún betur að meta gamlan byggingarstíl, lista og rósettur sem fær að njóta sín í húsinu á Grettisgötunni en Vigdís og frændi hennar gjörbreyttu öllu skipulagi og allri hönnun.
„Það voru yndisleg eldri hjón sem áttu húsið. Þau ólu upp fjögur börn í húsinu og þegar krakkarnir voru að alast upp voru þau framan af bara með eitt baðherbergi og eina sturtu. Þess vegna var sturta sett upp niðri í kjallara. Húsið var allt mjög mikið hólfað niður eins og tíðkaðist í gamla daga. Við opnuðum þetta allt upp og breyttum staðsetningu á eldhúsi og stækkuðum eldhúsið til muna. Við breyttum einnig öllu skipulagi uppi. Það var ekkert baðherbergi á efstu hæðinni. Við bjuggum til baðherbergi þar með sturtu. Gjörbreyttum skipulaginu þar. Niðri var stofa, borðstofa og eldhús og bað, allt hólfað niður og hringstigi í miðjunni,“ segir Vigdís um þær stóru skipulagsbreytingar sem þau fóru út í.
Að gera upp gamalt hús er kostnaðarsamt en það sem kom Vigdísi kannski einna mest á óvart hvað það kostar mikið að farga efniviði. Vigdís segir verkefnið hafa verið erfitt en skemmtilegt. Hún myndi þó ekki fara út í eins verkefni aftur.
„Ekki svona, þetta var allt of mikið. Ég væri alveg til í að gera upp, mála og breyta eldhúsinnréttingu og baði en þetta var fullmikið. Ég myndi ekki gera svona aftur, ég myndi miklu frekar byggja,“ segir Vigdís einlæg. „Við erum búin að bjarga þessu húsi. Það var ekki að hruni komið, ég segi það ekki en það var barns síns tíma og það var kominn tími á alls konar hluti.“