Ég verð sorgmædd við lestur þessarar fréttar.
Afhverju á að merkja bíómyndir sérstaklega ef þær innihalda nekt barna? Rétt eins og um ofbeldismyndir eða klámmyndir sé að ræða. X-rated, takk fyrir.
Giskað er á að tilgangurinn sé sá að foreldrar geti fylgst með því sem börnin þeirra eru að horfa á. Afhverju ætti ég sem foreldri að vilja vernda börnin mín frá því að sjá nakin börn í bíómynd?
Er til eitthvað náttúrulegra en nakin börn?
Svei mér þá... veröldin verður meira rugluð og fucked up með hverjum deginum.
Í júlí bloggaði ég um myndir Astrid Lindgren. Hér kemur sú færsla:
Sá Einhverfi elskar Astrid Lindgren. Eða öllu heldur myndirnar sem gerðar hafa verið eftir bókunum hennar. Emil, Lína, Lotta, Börnin í Ólátagarði, Karl Blómkvist, Kalli á Þakinu.....
Hann er í þessum töluðu (skrifuðu) orðum að leggja lokahönd á enn eitt listaverkið sem er trélitateikning af DVD coverum nokkurra þessara mynda. Hann benti á eigin skrift; Börnin í Ólátagarði og sagði: Lítil börn.
Já, sagði ég. Börnin í Ólátagarði.
Stundum veit hann ekki hvað hann er að skrifa en samt er hvert einasta orð rétt stafsett. Sjónminni hans er gífurlegt.
Þar sem ég sat fyrir framan sjónvarpið með honum og horfði á Ný skammarstrik Emils í Kattholti var ég að hugsa um hreinleikann í þessum sænsku myndum öllum.
Emil og Alfred vinnumaður veiða krabba og synda naktir saman í vatninu. Þeim þykir alveg svakalega vænt hvorn um annan og enginn hrópar; perri perri.
Emil hellir bláberjasúpu yfir andlitið á fínni frú eftir að hún fellur í yfirlið og Anton pabbi hans tekur hann upp á eyrunum og hristir allan til. Enginn kallar: ofbeldi ofbeldi.
Eða þegar Anton eltir Emil með hnefann á lofti og öskrar ''strákskratti'', og Emil flýr inn í Smíðakofann og er heppinn að komast í öruggt skjól. Annars myndi karlinn faðir hans lúskra ærlega á honum.
Mikið væri heimurinn einfaldur ef hann væri eftir Astrid Lindgren