Valdimar Þór Svavarsson ráðgjafi hjá Lausninni svarar spurningum lesenda Smartlands. Hér fær hann spurningu frá manni sem upplifir að ástarsamband hans sé búið. 

Sæll, ég er í sambandi við konu og við eigum barn saman, ég elska barnið mitt meira en sjálfan mig og mér hryllir við þeirri tilhugsun að fá ekki að vera í kringum það á hverjum degi. En aftur á móti er allur neisti farinn úr þessu sambandi og hann kemur ekki aftur hvað mig varðar amk. Við kynntumst fyrir um það bil þremur árum og eigum barn sem er nýorðið tveggja ára, við erum og höfum alltaf verið mjög ólík og í raun er það bara barnið sem heldur okkur saman og ég get þetta hreinlega ekki mikið lengur.

Kær kveðja, XX

Valdimar Þór Svavarsson ráðgjafi hjá Lausninni. mbl.is/Kristinn Magnússon

Góðan daginn og takk fyrir þessa spurningu

Þetta er erfið staða sem þú lýsir og skiljanlega líður þér illa við tilhugsunina um að breyta umgengni við barn sem þú elskar. Þegar pör slíta sambúð er mjög mismunandi hvernig þessum málum er háttað. Á meðan sumir virðast lítinn áhuga hafa á að vera í samskiptum við börnin sín og koma sér jafnvel frá þeirri umgengni sem samið er um, eru aðrir sem upplifa ákaflega miklar tilfinningar við tilhugsunina um að vera ekki í stöðugu sambandi við börnin sín og fara beinlínis í sárar sorgartilfinningar við tilhugsunina eina saman. Það er að vissu leyti mjög jákvætt að mínu mati að þú hafir áhyggjur af því að minnka umgengni við barnið þitt, það sýnir einfaldlega að þér er ekki sama og barnið þitt á umhyggjusaman föður.

Í hinum fullkomna heimi væru öll sambönd nærandi og góð fyrir alla aðila, en raunveruleikinn er sá að samböndin eru jafn misjöfn eins og þau eru mörg. Til þess að eiga í innihaldsríku og góðu sambandi þarf að sinna því vel og hlúa að þeirri vináttu og nánd sem sambönd geta falið í sér. Það fylgir því líka að vera í sambandi að það koma tímar og tímabil sem eru ekki dans á rósum, áhugi getur breyst og innra og ytra áreiti reynir á stoðir sambandsins. Þú talar um að neistinn sé farinn og komi ekki aftur hvað þig varðar. Á sama tíma og ég ber fulla virðingu fyrir þeirri skoðun, þá vil ég segja að fyrsta skrefið væri að mínu mati að skoða þetta vel og hvort það er einhver einasti möguleiki að vinna í sambandinu sjálfu, áður en aðrar ákvarðanir eru teknar. Það gætu opnast nýir möguleikar ef unnið er markvisst að uppbyggingu sambandsins, jafnvel með faglegri aðstoð. Þegar fólk er orðið úrkula vonar með að sambandið lagist hefur oft reynst gott að setja sér ákveðin markmið og tímasetja þau.

Markmiðið gæti til dæmis verið að leita faglegrar aðstoðar og skoða allar hliðar málsins, hvort eitthvað sé hægt að vinna með sambandið og gefa þeirri vinnu til dæmis 3 eða 6 mánuði. Með þessu móti eru báðir aðilar meðvitaðir um stöðuna og geta þá lagt sitt af mörkum, ef viljinn er fyrir hendi. Að sama skapi er búið að ákveða einhvern tímapunkt þar sem báðir aðilar geta sest niður og rætt hver árangurinn hefur verið. Ef niðurstaðan er sú að sambandið sé að lagast á einhvern hátt, þá er hægt að skoða hvað hefur breyst og halda áfram að gera það sem gott er. Ef annar eða báðir aðilar komast að þeirri niðurstöðu að sambandið sé ekki að ganga upp og sjá ekki ástæðu til að halda áfram, þá er hægt að ræða hvernig best er að vinna að sambandsslitum með tilliti til allra sem að málinu koma.

Það er margt unnið með því að fara fyrrgreinda leið og gefa sambandinu möguleika. Það er til dæmis mikilvægt þegar litið er til baka að geta sagt við sjálfan sig að hafa lagt sig allan fram við að halda sambandinu, hvort sem það skilar þeirri niðurstöðu að það haldi áfram eða því verði slitið. Þetta er ekki síður mikilvægt fyrir konuna þína. Ef hún vill halda sambandinu áfram, en þú ekki, þá þarf hún bæði að horfast í augu við að missa sambandið ykkar í því formi sem það hefur verið og að vera með öðruvísi umgengni við barnið ykkar.

Að þessu sögðu þá langar mig að reyna að róa þig aðeins varðandi kvíða þinn við að vera með aðra umgengni við barnið þitt, ef sambandinu lýkur. Það er mjög víða þannig að samböndum ljúki og að börnin umgangist foreldra sína á annan hátt en áður. Ef þið náið að sýna hvort öðru virðingu, vinnið vel að hlutunum með kærleika og heiðarleika sem markmið, þá ætti ekkert að vera því til fyrirstöðu að gott samkomulag sé um umgengnina við barnið ykkar og að það fái að njóta samvista við ykkur bæði. Lífið er þannig að stóran hluta dags eru flestir að heiman, í vinnu eða námi og því er það almennt þannig að við erum ekki alltaf með börnunum okkar. Það sem máli skiptir er að þann tíma sem við erum með þeim, séum við til staðar fyrir þau, veitum þeim athygli okkar og ást. Það er aðalatriðið og ekkert því til fyrirstöðu að þú gerir það áfram, hver sem framvindan verður.

Gangi ykkur allt í haginn!

Með bestu kveðju,

Valdimar Þór Svavarsson, ráðgjafi. 

Liggur þér eitthvað á hjarta? Þú getur sent Valdimar spurningu

Tengdar fréttir

Valdimar Svavarsson ráðgjafi

Er hægt að lækna narsissista með ADHD?

• Ástfangin af samstarfsmanni – hvað er til ráða?
• „Ég veit ekki hvort við sváfum saman“
• „Ég er alveg að springa og hann gerir aldrei neitt“
• „Mér finnst hundleiðinlegt að vera ein“

» Fleiri tengdar fréttir

• Blogga um frétt