Smartland Mörtu Maríu | Frægð | mbl | 3.2.2021 | 19:00

Lenti í kulnun eftir fall WOW

Helga Braga er gestur Sölva Tryggva.

Helga Braga Jónsdóttir, leikkona og skemmtikraftur er nýjasti gesturinn í Podcasti Sölva Tryggvasonar. Helga Braga vann sem flugfreyja um árabil og segir í þættinum meðal annars sögu af því þegar Wow Air fór í þrot og hún var strandaglópur í Boston.

„Þetta voru rosalega skrýtnir dagar þarna á undan og miklar sveiflur. Þetta var búið að vera svo mikill hvirfilbylur. Á afmælisdeginum mínum var búið að selja Wow Air til Icelandair, en maður vonaði alltaf svo mikið að þetta myndi ganga upp og það gerði það næstum því. En svo veit náttúrulega enginn hvað hefði gerst í Covid. En ég man vel eftir síðasta fluginu, þegar við fórum til Boston og þá vorum við öll mjög bjartsýn, fórum saman út að borða, en svo man ég að ég var með eitthvað í maganum þarna um nóttina og átti erfitt með að sofna. Ég var mjög þreytt, en gat einhverra hluta vegna ekki sofnað og var með ónotatilfinningu. Svo klukkan hálffimm um morguninn, þá fengum við bréfið frá Skúla sem sagði: „Takk og bless“, klukkan hálfníu að íslenskum tíma. Þá vissum við að þetta væri búið og áhöfnin fór bara í að skrá sig atvinnulausa. En við vorum heppin með hótel, af því að okkur var ekki hent út.“

Helga segir mikla samstöðu hafa einkenni alla starfsmennina í gegnum allt þetta tímabil.

„Skúli kann að búa til stemmingu og það var bara svo svakalega gaman að vinna fyrir þetta flugfélag. Það sem einkenndi þetta allt saman var gleðin hjá starfsfólkinu og ég held að það hafi spilað stóran þátt í því hvað fólk var tilbúið að standa með félaginu undir lokin. Gleðin var ríkjandi hjá Wow air og ég held að gleðin sé það sem virkjar sköpunarkraftinn og þannig gerast frábærir hlutir.“

Helga Braga hefur um árabil verið einn farsælasti grínisti Íslands. Hún ákvað strax sem ungabarn að ákveða að verða leikkona og það má sannarlega segja að hún hafi látið drauminn rætast.

„Ég var alltaf með drauma um að verða leikkona og ætlaði að verða fastráðin hjá Leikfélagi Reykjavíkur. Það var eiginlega vandræðalegt að ég ætlaði að verða leikkona frá því ég lærði að tala. Það var gert grín að því í fjölskyldunni þegar ég var að segja þetta sem ungabarn. Svo kom smá efi þegar ég var 4 ára og ætlaði að verða búðarkona, af því að þá gæti ég fengið svo mikið nammi. Ég sá fyrir mér fullan bílskúr af nammi sem ég myndi sitja ofan á og ná upp í loft og borða mig niður. Það er spurning hvort ég hafi náð að borða þennan fulla bílskúr af nammi í gegnum tíðina. En búðarkonudraumurinn rættist þegar ég var að í flugi og var að bjóða veitingar á frönsku, að þá fattaði ég allt í einu að ég væri í raun orðin fína búðarkonan sem mig dreymdi um að vera þegar ég var fjögurra ára. En leiklistarferillinn byrjaði svolítið með fyrsta stóra hlutverkinu, þegar ég lék Línu Langsokk. Það var frábært hlutverk fyrir 15 ára stelpu og hafði mjög góð áhrif á sjálfstraustið og gerði mér mjög gott á allan hátt.”

En það hafa komið augnablik þar sem sjálfstraustið var ekki í toppi hjá Helgu og hún rifjar í þættinum upp eitt af fyrstu skiptunum sem hún var ein með uppistand.

„Ég man eftir því þegar ég var einu sinni úti á landi að skemmta. Meiri hlutinn af áhorfendum voru karlar og einhverjir í glasi og þeir byrjuðu að kalla upp hvort það hefði ekki verið hægt að fá einhvern betri. Einn gólaði að hann vildi klámbrandara og ég var ekki komin með sjálfstraustið og trixin til að eiga við þetta, eins og að svara til baka: „Þarna erum við með lítinn klámkall“ eða eitthvað svipað. Ég grenjaði alla Hellisheiðina og ætlaði aldrei að gera þetta aftur. En svo talaði ég við Stein Ármann og fleiri sem voru reyndir í þessu og þá lærði ég að snúa þessu á þann sem er að kalla fram í og með leiðindi og það kemur með æfingunni. Steinn gaf mér nokkra „One-Linera” sem ég gæti notað á svona einstaklinga eins og til dæmis: „Það er búið að þrífa búrið þitt. Þú mátt fara heim!“

Helga segist hafa lært það í gegnum tíðina að fara ekki fram úr sér í vinnu eftir að hafa brennt sig á því.

„Það er eitur í mínum beinum að hafa brjálað að gera, sennilega af því að ég hef tvisvar farið í væga kulnun. Fyrst 2001 og síðan aftur eftir að WOW AIR fór í þrot. En fyrra skiptið var mjög skrýtið. Ég var með spjallþátt sem var alveg nýtt fyrir mig, svo var ég að klára tökur á fóstbræðrum og líka að gigga, þannig að ég var eiginlega í þrefaldri vinnu. Svo var ég að vakna einn morguninn og ég gat ekki lyft höndunum. Þær voru eins og blý og ég var bara eins og ég væri lömuð og svo trylluðu niður tár. Það var búið að plana tökur, þar sem ég átti að fara í Kringluna að spyrja fólk um guð, en það endaði með því að „pródusentinn“ þurfti að spyrja um guð fyrir mig. Svo fór ég til læknis og endaði á að fá Sobril og ég borðaði það í viku, þar til vinkona mín, sem var að kenna líföndun sagði mér að ég ætti að fara að gera það og ég henti töflunum og lífandaði mig í gegnum þetta. En þetta var ekki alvarleg kulnun, af því að það getur verið margra ára dæmi og ég geri ekki lítið úr því.“

Í þættinum fara Sölvi og Helga yfir magnaðan feril Helgu, andlega ferðalagið, árin hjá Wow Air, ferðalögin um allan heim og margt fleira.

Þáttinn má hlusta á hér fyrir neðan og á hlaðvarpsvef mbl.is.