Tónlistarmaðurinn Ásgeir Trausti er gestur Haraldar Þorleifssonar í hlaðvarpsþættinum Labbitúr. Þeir gengu um götur Reykjavíkur og töluðu opinskátt um sín hjartans mál eins og tónlist, fjölskyldulíf og drauma. Og líka smá um Spotify.
„Ég er búinn að vera vinna í nýju efni síðustu mánuði eða ár. Ég er eiginlega með tvær plötur tilbúnar. Eina á ensku og önnur á íslensku,“ segir hann og bætir við:
„Ég hef svo oft gefið út á íslensku og þýtt yfir á ensku en mig langaði núna að vera með mismunandi lög svo þetta eru alveg ólíkar plötur.“
Haraldur rifjar upp fyrstu plötu Ásgeirs Dýrð í dauðaþögn og lýsir henni sem einni af síðustu íslensku plötunum sem seldist virkilega vel. Ásgeir tekur undir og talar um frelsið sem fylgdi því að vera óþekktur og laus við væntingar:
„Já, þá vissi enginn hver ég var. Þá var maður ekkert með óþarfa pressu. Flæddi bara út þegar það kom út og ekkert verið að rembast eða pæla í hvað einhverjum öðrum finnst.“
„Svo þarf maður að byrja temja sér það aftur þegar maður er kominn inn í bransann. Maður er alltaf að læra það aftur. Það er bara best að vita ekkert hvað maður er að gera,“ segir Ásgeir.
„Ég held ég sé svolítið inflúensaður af hans lagasmíðum, að einhverju leyti,“ segir Ásgeir sem ólst upp á Laugarbakka og segir tónlistarsmekk og lagasmíð hálfbróður síns, sem er fjórtán árum eldri, hafa haft mikil áhrif. Þarna er hann að tala um Steina, Þorsteinn Einarsson, sem er tónlistarmaður í Hjálmum.
„Hann kynnti mig fyrir tónlist og við spiluðum oft saman. Mig langaði að gera eins og hann, að semja mín eigin lög og standa upp á sviði og vera í hljómsveit.“
Þessi hvöt kviknaði snemma en Ásgeir var aðeins átta ára þegar hann byrjaði að semja sín fyrstu lög.
Tónlistarferillinn hefur leitt Ásgeir víða um heiminn en hann segir það engan dans á rósum fjárhagslega.
„Þetta er alveg erfiður bransi ef maður ætlar að fá eitthvað út úr þessum túrum fjárhagslega, og var það alltaf. Þetta var nú alltaf bara svona að rembast við að reyna ná núlli á túrum í staðinn fyrir að græða eitthvað á þeim,“ segir Ásgeir sem hugsar túrana meira sem kynningarferðir og leiðir til að ná til nýrra markaða.
Þó hann máli þetta stundum svart, viðurkennir hann að tekjur séu vissulega til staðar, sérstaklega innanlands.
„Það eru alveg tekjur af því að spila live. Sérstaklega ef maður er að spila hérna heima. Þá er enginn kostnaður við neitt þannig lagað.“
Ásgeir er gagnrýninn á hvernig tónlistariðnaðurinn hefur þróast, sérstaklega hvað varðar streymisveitur eins og Spotify.
„Það er alls ekki „cool“ það sem þeir eru búnir að vera gera. Maður heyrir fréttir hvað forstjóri Spotify er að græða mikið á ári. Kannski er þetta bara eitthvað „conspiracy“ dót en þeir eru að búa til feik artista.“
Haraldur tekur undir og kannast sjálfur við að sjá íslenska listamenn sem enginn hefur heyrt um. Það sem situr þyngst á Ásgeiri er siðferðileg tenging við fjárfestingar Spotify.
„Svo hefur hann (forstjóri Spotify) fjárfest í vopnaframleiðslu. Þá finnst mér vont að tónlistin mín sé að hjálpa við það að fjárfesta í vopnaframleiðslu. Maður fær oft löngunina til þess að taka tónlistina bara af.“
Hægt er að hlusta á þáttinn í heild sinni hér fyrir neðan: