Nú er kominn tími til að prófa rúmenskt

Minn maður vissi nákvæmlega til hvers var ætlast og rétti mér flösku af mouhtaro-rauðvíni frá ekru Katrisiosis-fjölskyldunnar. Vínið var ekki það ódýrasta í búðinni, en verðið samt alveg viðráðanlegt og gæðin framúrskarandi. Mouhtaro-þrúgan er svo fágæt að eitt sinn mátti litlu muna að hún yrði útdauð, en hún er eingöngu ræktuð á Grikklandi og skilar af sér afskaplega þéttum, margslungnum og ómótstæðilegum rauðvínum.

Síðan þá hef ég lagt það til við fjölmarga íslenska víninnflytjendur að bæta Katrisiosis Mouhtaro við úrvalið hjá sér en því miður hefur enginn þeirra orðið við þessari áskorun, að ég best veit.

Eftir að ég gerði þessa uppgötvun í Aþenu hef ég alltaf haft það fyrir sið að spyrja, í hvert skipti sem ég heimsæki vínbúð einhvers staðar í heiminum: eigið þið til eitthvað grískt?

Karlmannleg rauðvín og auðdrekkanleg hvítvín

Með þessum skrifum langar mig aðallega að hvetja lesendur til að vera óhræddir við að prófa eitthvað nýtt, endrum og sinnum. Það er nefnilega svo afskaplega gaman að uppgötva skemmtileg vín sem voru ekki einu sinni á radarnum.

Þannig kviknaði hjá mér áhugi á rúmenskum vínum á dögunum, þegar ég þurfti að skrifa pistil um það undarlega ástand sem hefur skapast í kringum forsetakosningarnar þar í landi. Aldrei hafði hvarflað að mér að rúmensk vín væru eitthvað til að gefa sérstakan gaum, en í rannsóknum mínum á stjórnmálasögu landsins rambaði ég á heimildir sem fullyrtu að rúmensk vín væru af bestu sort.

Ég beið ekki boðanna og kom því í kring að mér bærust nokkrar flöskur til að smakka, beinustu leið frá framleiðandanum Lacerta sem er með sínar ekrur tæplega 100 km norður af Búkarest. Það er vínheildsölunni Vinisro ehf. (www.vinisro.is) að þakka að nokkrar týpur frá þessu fyrirtæki eru fáanlegar í sérpöntun hjá ÁTVR en flest Lacerta-vínin lenda í efri kanti milliverðbilsins og standa alveg undir því.

Fyrst gerði ég atlögu að Lacerta Cuvée IX frá 2017 (merlot, feteasca neagra, cabernet sauvignon) sem má lýsa sem bæði djúpu og breiðu rauðvíni, og fer reyndar aðeins upp fyrir miðjuflokkinn í verði. Í angan má greina jarðtóna, kirsuber og jarðarber, en í bragðinu er hæfilegur ávöxtur, vottur af eik, bláberjatónar og agnarögn af súkkulaði. Hæfilega þurrt vín og með lauflétta sýru í eftirbragðinu, og fór sérdeilis vel með góðri ítalskri pitsu og eplaböku í eftirrétt. Ég átti ekki til nautakjöt í kælinum þetta skiptið en get lofað að Cuvée IX steinliggur með grillsteikinni.

Næst kom röðin að 100% feteasca neagra-rauðvíninu, en um er að ræða eina af merkilegustu þrúgum Rúmeníu og þykir hún harðger og gefur vínum dökkan og seiðandi lit. Anganin er forvitnileg, og fannst mér ég greina ger-tóna og jarðarber, en bragðið er þurrt með smávegis sýru og féll vel að IKEA-kjötbollum, og tilheyrandi sósu, sem ég átti til (það verður seint hægt að saka mig um að fremja mikil stórafrek við eldavélina!). Vínið er virkilega dökkt og er því best lýst sem mjög karlmannlegu rauðvíni.

Þá kom röðin að hvítvíninu. Fyrst smakkaði ég Cuvée X-blönduna (chardonay, pinot gris, riesling, sauvignon blanc, feteasca alba) og paraðist hún vel við heimagerða rækjusamloku og baklava sem ég hafði keypt mér í tilefni af ramadan. Anganin er notaleg og með létta gertóna, og bragðið er í sætari kantinum en samt blæbrigðaríkt. Þetta vín er betra að hafa vel kælt og er í stuttu máli einfaldlega góður drykkur.

Loks tók ég fyrir hvítvín úr 100% feteasca alba, sem er aðal-hvítvínsþrúga Rúmeníu, en í þessa vöru notar Lacerta aðeins lífrænt ræktuð ber. Verandi sérlega leiðinlegur íhaldspungur hef ég mínar efasemdir um lífrænt ræktuð vín, og þykir þau oft dýrari en innistæða er fyrir, en þetta rúmenska prýðis-hvítvín er hins vegar í ódýrari kantinum og fjarskafínt. Bragðið er fíngert, og fannst mér ég greina tóna sem minntu skemmtilega á heyskap. Merkilegt nokk fór þetta vín vel með marsípanlakkrís, rann auðveldlega niður með sushi-bakka og paraðist líka við súkkulaðikex. Er þetta hvítvín sem er næstum því of auðdrekkanlegt og kom mér á óvart hversu hratt flaskan tæmdist.

Eftir þessi kynni er líklegt að eftirleiðis spyrji ég, þegar ég á erindi í vínbúð: eigið þið til eitthvað rúmenskt?