Það er ástæða til að hvetja fólk til að lesa viðtal Morgunblaðsins við Carl Baudenbacher, fyrrverandi forseti EFTA-dómstólsins, í blaðinu dag en hann segir þar að upphaflegu Icesave-samningarnir - Svavars-samningurinn - hafi verið skrifaður á máli Versala-samninganna. Fyrir sagnfræðilega minnugt fólk þarf kannski ekki frekar vitnanna við; verri samningar verða ekki gerðir! Enn ganga samt stuðningsmenn þessara samninga um og láta sem ekkert sé. Reyna meira að segja að reikna sig frá vitleysunni, rétt eins og bóndi sem reiknar hverja á þrílembda til þess að bókhaldið gangi upp!
Viðtalið er einkar fróðlegt en blaðamaður Morgunblaðsins spyr Baudenbacher að því hvernig Íslendingar héldu á Icesave-málinu að hans mati?
„Upphaflega voru þeir tilbúnir að semja og fallast á skuldbindingar. Þeir voru undir miklum þrýstingi. Ég sá Icesave-samningana. Þeir voru mjög einhliða og skrifaðir á óviðeigandi máli … Það var tungutak einræðis. Það var á máli Versala-samninganna. Á vissum tímapunkti áttaði forseti ykkar sig á því að tækifæri væri að skapast fyrir hann og hann kallaði til þjóðaratkvæðagreiðslu,“ segir Baudenbacher í viðtalinu.
Smáríki sem þorði að standa á rétti sínum
Baudenbacher segir í viðtalinu að Icesave-málið sé eitt það stærsta, ef ekki stærsta sem hafi komið til kasta dómstólsins. Nefna þurfi tiltekin samkeppnismál til samanburðar. Dómsmálið hafi vakið athygli um allan heim og fjölmiðlar í Bandaríkjunum, Asíu og víðar sagt frá því. Af hverju skyldi það vera?
„Það var ekki aðeins vegna staðreynda málsins. Það var líka dæmi um smáríki sem þorði að standa á rétti sínum og dæmi um lítinn dómstól sem fór sína eigin leið … Eitt af vandamálum sem ríki ESB standa frammi fyrir í þessu efni er að þau björguðu öll bönkum sínum. Og þau eru enn að hluta að borga til baka skuldir en Íslendingar gerðu það ekki. Þeir gátu það ekki og frá efnahagslegum sjónarhóli var það heldur ekki rétt. Ekki allir sparifjáreigendur Icesave-reikninganna voru fátækt fólk. Þar voru líka á ferð stórar stofnanir sem höfðu fjárfest. Annaðhvort erum við í markaðshagkerfi, og þá þurfum við að taka afleiðingum gerða okkar, eða við erum það ekki.“
Auðvitað koma orð fyrrverandi forseti EFTA-dómstólsins ekki á óvart. Öllum má vera ljóst að fyrsti Icesave-samningurinn var tilræði við efnahagslegt sjálfstæði þjóðarinnar. Það þýðir ekki að breiða yfir það með látalátum í dag. Þeir sem sýndu staðfestu í málinu eiga heiður skilið.