Guðrún Bergmann - haus
15. nóvember 2022

Stjörnuspekin og framtíðin

Leið hjartans FRAMANLangt er orðið síðan ég skrifaði síðast pistil hér á Smartlandinu, enda hef ég verið frekar upptekin í sumar við önnur verkefni. Ég hellti mér á kaf í stjörnuspekina og hef verið mjög upptekin í að fylgjast með því hversu nákvæmlega hún spáir fyrir um þær umbreytingar sem eru að verða í heiminum.

Ég hef ekki bara látið duga að endurvekja gamla þekkingu, en ég fór fyrst á námskeið í stjörnuspeki árið 1985 hjá Gunnlaugi Guðmundssyni stjörnuspekingi og hef nýtt mér síðan þá, heldur hef ég líka verið á námskeiðum hjá erlendum stjörnuspekingum. 

TUTTUGASTA BÓKIN

Þessi stjörnuspekiáhugi og dýpri skilningur á áhrifum plánetanna á líf okkar hér á jörðinni varð svo til þess að ég settist niður til að skrifa bók. Drjúgur tími síðsumars fór í það verkefni, svo og eftirfylgni við vinnslu og útgáfu hennar.

LEIÐ HJARTANS er tuttugasta bókin mín á þrjátíu árum. Ég rak nefnilega augun í það nýlega að fyrsta bókin mín kom út árið 1992. Það var bókin LÁTUM STEINANA TALA, þar sem ég skrifaði um orkusteina og kristala, en þeir geta verið jafn mikilvægir fyrir okkur nú og þeir voru í þeirri umbreytingarbylgju sem þá gekk yfir heiminn og var gjarnan kölluð Nýöld. 

Á MERKILEGUM TÍMAMÓTUM 

Við sem mannkyn erum stödd á merkilegum tímamótum. Meðvitund alls mannkyns er að taka framþróun og uppfærast, meðal annars vegna áhrifa frá ytri plánetum í sólkerfinu. Verið er að vekja okkur til vitundar um alla þá duldu hæfileika sem við búum yfir en höfum hingað til verið ómeðvituð um. Við erum nefnilega mun öflugri en við höldum.

Jörðin er líka að fara í gegnum sína uppfærslu. Í LEIÐ HJARTANS koma fram nánari skýringar á þeim umbreytingum sem sólkerfi okkar er að fara í gegnum. Framundan eru miklar umbyltingar, niðurbrot gamalla kerfa og uppbygging nýrra og algerlega ólíkra kerfa. Nýju kerfin þarf að reisa með víðsýni, umburðarlyndi og samkennd. Til að geta gert það þurfum við að læra að hugsa með hjartanu, rétt eins og höfðinu, og virkja markvisst kærleiksorkuna í okkur sjálfum.

www.gudrunbergmann.is