Í dag 10. mars eru nákvæmlega 10 ár frá því að við Ingþór Bjarnason lögðum af stað út á Norður-íshafið frá Ward Hunt eyju sem er nyrst á Ellesmereeyju í Kanada. Að baki var langur og strangur undirbúningur en komið var að stóru stundinni og leiðangurinn hafinn.

Kuldinn sem mætti okkur var allt annar og meiri en það sem við höfðum kynnst áður. Hitamælirinn okkar mældi niður í -50°C. Hann fór beint þangað og var þar fyrstu dagana. Það er ekki auðvelt að athafna sig í þessum kulda og í raun líður manni aldrei vel. Illskást var að vera á göngu því þá var mestur hiti í líkamanum. Verst var að skríða inní tjaldið og vera þar hreyfingarlaus og kaldur.

Þennan dag tókumst við í fyrsta sinn á við ósléttan hafísinn. Fyrri ferðir okkar höfðu verið á jöklum en þetta var eitthvað allt annað. Við mættum stöðugum íshryggjum og ósléttum ís. Við bættist að snjórinn var töluvert djúpur og sukku sleðarnir í hann. Við þurftum því strax á fyrsta degi að bregða á það ráð að draga tveir annan sleðann og snúa svo til baka og sækja hinn. Við þurftum því að ganga sömu vegalengdina þrisvar sinnum.

Hér er mynd af okkur Ingþóri þegar við erum að kveðja flugmennina sem fluttu okkur á Twin Otter skíðaflugvél á Ward Hunt eyju.