Íslensk stjórnvöld lýstu nýlega yfir stuðningi við Juan Guaidó til bráðabirgða, en Guaidó er lýðræðislega réttkjörinn forseti valdalauss þjóðþings Venesúela. Með því skipaði Ísland sér í raðir vestrænna ríkja, sem er ánægjulegt. Í framhaldinu er rétt að það fari fram kosningar í landinu og til lengri tíma litið tekst Venesúela vonandi að rífa sig upp úr þeirri eymd sem sósíalistar hafa valdið almenningi í landinu á undanförnum árum.
Um það er ekki deilt að efnahagur Venesúela er í molum. Milljónir manna hafa flúið land, lyf og matvæli fást ekki nema fyrir útvalda vini stjórnvalda, skólar og heilsugæslur geta ekki starfað, ungbarnadauði hefur aukist um 30% og dauðsföllum sængurkvenna hefur fjölgað um 65%, innviðir á borð við dreifikerfi rafmagns eru í molum, gjaldmiðill landsins er með öllu verðlaus, réttarkerfið hefur verið svo gott sem afnumið, pólitískir andstæðingar stjórnvalda eru fangelsaðir og pyntaðir og þeir einu sem hafa það gott eru vinir
...