Helgi Jónsson

Helgi Jónsson, afi minn, var yndislegur maður.

Frá því ég man eftir mér var hann alltaf svo glæsilegur og snyrtilega til fara.

Rétt áður en hann fór á Dvalarheimilið Höfða fórum við fjölskyldan að kíkja á hann, þá tók þessi mikla þvottaefnislykt á móti okkur þegar við löbbuðum inn. Þá hafði hann verið að taka til, að sjálfsögðu. Alltaf svo ákveðinn í að hafa snyrtilegt í kringum sig.

Þegar ég var lítil var ég oft hjá ömmu og afa á Akureyri, Laugarvatni og í Kópavogi. Eftirminnilegastur var tíminn þegar afi var bankastjóri á Akureyri. Við amma Halla höfðum það gott á daginn, kíktum stundum á afa á skrifstofuna og það er í minningunni ein flottasta skrifstofa sem ég hef séð. Þar lærði ég að gangandi vegfarandi ætti alltaf réttinn þar sem amma hikaði ekki við