Mark. 2:23-28;
Orðskv. 3:5-6.
Hún sofnaði við brjóst móður sinnar sem starði fram fyrir sig skelfingu lostin. Og þar svaf hún þessi átta mánaða stúlka alla ferðina sem var farin á sjó á leið í eyðibyggð fyrir vestan. Samferðafólk hennar átti fullt í fangi með að halda ró sinni á öldum hafsins sem létu illa eins og báturinn sem bar þau í fjörðinn fagra sem hafði verið í eyði síðastliðin 60 ár eða svo. Og svo vaknaði hún rétt áður en landi var náð, horfði í kringum sig á aðframkomna samferðamennina og brosti sínu blíðasta. Já, þessi litla mannvera treysti móður sinni fyrir sér og hafði ekki miklar áhyggjur af bátsferð í brælunni.
Í Orðskviðum Salómons eru spakmæli sem þúsundir kynslóða hafa tileinkað sér í gegnum aldirnar. Í þessu spekiriti er fjallað um mannlega tilveru, um manninn í samfélaginu, um vinnu, eignir og fólk. Spekin minnir á það traust sem nauðsynleg er í mannlegum samskiptum sem og traustið til
...