Emmanuel Macron kveikir á perunni

Það á við um okkur flest að það gerist ekki fyrr en rafmagnið fer af að við skiljum það til fulls hvernig nægt framboð af ódýrri orku er grunnforsenda hagsældar og almennra lífsgæða. Auðlegð þjóða helst í hendur við getu þeirra til að framleiða orku.

Ég er orðinn dauðþreyttur á tíðu rafmagnsleysi hér í strandbænum við Karíbahaf þar sem ég hef þurft að hírast undanfarna mánuði. Bara það sem af er þessari viku hefur hverfið mitt myrkvast í tvígang, nokkrar klukkustundir í senn, og á örfáum mínútum verður ólíft í íbúðinni minni því loftkælingin er það eina sem heldur hitasvækjunni í skefjum.

Það tekur mexíkósku rafmagnsveituna furðulangan tíma að koma rafmagninu aftur á enda eru innviðirnir ekki upp á marga fiska. Á meðan standa fyrirtækin í bænum auð og veitingastaðirnir tæmast – það slokknar á samfélaginu og öll verðmætasköpun stöðvast. Á meðan rafmagnið vantar er ekki hægt að koma neinu í verk og ekki einu sinni hægt að reyna að láta tímann líða ögn hraðar með...