Félag kvenna í sjávarútvegi fór í opinbera heimsókn á Bessastaði í liðinni viku. Formaður félagsins hefur haft annan fótinn í sjávarútvegi frá barnæsku. Hún segir félagsskapinn mikið meira en bara stað til að efla tengslanetið.
Kortleggja stöðu kvenna í greininni
Fyrr í vikunni var spurningalisti sendur til 500 fyrirtækja í þeim tilgangi að kortleggja hvar konur standa í sjávarútvegi. Um er að ræða stærsta verkefni sem félagið hefur hleypt af stokkunum til þessa.
„Rannsóknin skiptist í þrjá áfanga og er þetta sá fyrsti, en framkvæmdin er í höndum Háskólans á Akureyri og Gallup. Niðurstöður úr þessum fyrsta áfanga eru væntanlegar fljótlega og heildarniðurstöður með vorinu,“ segir Freyja Önundardóttir, formaður Félags kvenna í sjávarútvegi (KIS).
Hlutur kvenna fer vaxandi
Freyja segir tilfinninguna vera þá að karlmenn séu enn í miklum meirihluta í sjávarútvegsstörfum, og þá sérstaklega í efstu stjórnunarstöðum. „Við sem höfum getað fylgst með þróuninni verðum þess þó vör að hlutur kvenna fer vaxandi og mátti til dæmis sjá töluvert af konum á nýafstaðinni Sjávarútvegsráðstefnu,“ segir hún.
Freyja, sem einnig sinnir stöðu útgerðarstjóra hjá Önundi ehf. á Raufarhöfn, hefur verið viðloðandi sjávarútveg frá barnæsku. Foreldrar hennar ráku útgerð og faðir hennar var jafnan með konur um borð í skipum sínum.
Gamlar mýtur
„Þegar kemur að sjómennsku held ég að viðhorfin litist enn af gömlum mýtum. Vissulega reynir starfið á, en það er ekki endilega erfiðara en mörg önnur störf sem konur hafa unnið í gegnum aldirnar. Skýringin er kannski líka sú að konum þyki sjómennskan ekki spennandi, og raunar að Íslendingar hafa margir yfirborðskennda þekkingu á sjávarútvegi og störfunum í greininni. Þeir sem reynt hafa vita að sjómannsstarfið getur verið ævintýralegt, og einstakt að því leyti að gefa sterka tengingu við náttúruna,“ segir Freyja.