Tvennir tímar – Endurminningar Hólmfríðar Hjaltason, sem kom fyrst út 1948, er um margt merkileg. Ekki aðeins fyrir að vera ein fyrsta ævisaga íslenskrar konu, a.m.k. alþýðukonu sem barn að aldri var niðursetningur, heldur líka vegna þess að í bókinni hefur Hólmfríður enga rödd.
Dótturdóttir hennar, Gullveig T. Sæmundsdóttir, saknar þess að hún segði aldrei „ég“ eða „mér finnst“. Þrátt fyrir þá annmarka þykir henni vænt um að saga ömmu hennar er nú endurútgefin, enda sé ótrúlega stutt síðan konur eins og hún voru uppi og mikilvægt að muna sögu þeirra.