Hvernig á að rústa líf og vera alveg sama heitir bók Sævars Poetrix sem kom út í gær. Bókin segir frá lífi hans, hápunktum og lágpunktum, vímuefnaneyslu og erfiðs uppvaxtar. Bókinni var fagnað á KEX í gær og boðið upp á snittur og drykki.
„Fundir tóku stundum á handónýtustu taugarnar. Djammarar voru í stanslausri keppni. Þar sem þeir voru oftast afrekalausir með öllu, kepptust þeir um að vera bestir í að vera aumingjar. Hver drakk og dópaði mest, hver klúðraði mestu, hver fór oftast í fangelsi og hver lamdi flesta. Þegar þeir urðu svo að hætta að drekka lentu þeir í sjálfsmyndarkrísu og fóru í staðinn að keppa í bestu bænunum og lengstu hugleiðslunum, hver gat talið upp flestar ástæður fyrir því að dópa ekki, og hver var andlegastur. Með tribal tattúin sín í óheflaðri timburpontu. Troðandi hikorðum milli hikorða, yfirlýsandi hversu hamingjuríku og heilbrigðu lífi þeir lifðu. Eftir að hafa kúkað sextán erinda ástarljóði til holgóma transkonu sem hafði sigrast á ótta sínum við að fara í Kringluna og átti hvolp sem þau voru heppin af hafa hitt og þeim þætti hún mjög fín þegar hún var edrú, þó hún væri frá Litháen, fóru nafnleyndarperrarnir sem kynntu sig með nafni, sjúkdómsgreiningu og persónulegri ræðu um glötun sína, að tala um lausn. Klukkan færðist bara nokkrar sekúndur,“ segir í bókinni.