24,5 milljarða gjaldþrot Magnúsar
Setja bókamerki
Samþykktar kröfur í þrotabú Magnúsar Þorsteinssonar athafnamanns nema alls 24,5 milljörðum króna samkvæmt upplýsingum frá skiptastjóra búsins.
Þann 20. mars verður haldinn skiptafundur þar sem kröfuhafar hafa lokatækifæri til að andmæla skiptunum. Gjaldþrotaskiptin hafa tekið tæp átta ár þar sem Magnús var í héraðsdómi Norðurlands eystra úrskurðaður gjaldþrota í maí 2009 að kröfu Straums-Burðaráss.
Magnús flutti lögheimili sitt til Rússlands á svipuðum tíma, eða í apríl 2009. Krafa um gjaldþrotaskipti kom hins vegar fram í mars sama ár. Taldi dómari því að Magnús væri ekki undanþeginn lögsögu íslenskra dómstóla þar sem krafan kom fram áður en hann breytti um heimili.
Var lögheimilisflutningurinn túlkaður af sumum sem nokkurs konar flóttatilraun en í yfirlýsingu sem hann sendi fjölmiðlum sagðist hann harma að litið hefði verið á flutninginn með þeim hætti. „Ég hef haldið uppi málefnalegum og sanngjörnum vörnum í máli mínu og hvorki fyrr né nú áformað að hlaupa frá mínum skyldum,” sagði Magnús.
Keypti Landsbankann
Magnús Þorsteinsson var umsvifamikill fjárfestir á árunum fyrir hrun en hann keypti meðal annars Landsbankann á sínum tíma ásamt Björgólfsfeðgum. Magnús var einnig stjórnarformaður og aðaleigandi Avion Group, sem átti og rak flugfélögin Air Atlanta og Excel Airways. Þá keypti Avion Group m.a. Eimskipafélagið af Burðarási.
Magnús byggði upp bjórverksmiðjuna Bravó í Rússlandi ásamt Björgólfsfeðgum og var verksmiðjustjóri þar en fyrirtækið var selt til Heineken árið árið 2002 fyrir 41 milljarð króna.
Milljarður að láni
Krafa Straums-Burðaráss um gjaldþrotaskiptin var sett fram vegna láns til Fjárfestinga ehf., eignarhaldsfélags Magnúsar, upp á rúman milljarð sem veitt var í október 2005. Lánið átti að endurgreiða í einu lagi tveimur árum síðar eða 10. október 2007. Straumur-Burðarás fékk í kjölfar lánveitingarinnar að handveði bréf í Icelandic Group en þar sem verðmæti bréfanna nægði ekki, kallaði Straumur-Burðarás eftir auknum tryggingum. Veðkall var gert í febrúar 2006 og var þá 75 milljóna króna reiðufjárinnistæða sett að handveði.
Þá var skilmálum upphaflega lánsins breytt, Magnús Þorsteinsson gerðist ábyrgðaraðili og gjalddagi var færður aftur til 10. október 2008. Með yfirlýsingu sem undirrituð var 10. janúar 2008 tókst Magnús Þorsteinsson á hendur sjálfskuldarábyrgð á greiðslu lánsins.
„Fyrirsláttur og tafir“
Í lok ágúst 2008 var enn gert veðkall og Straumur-Burðarás fór fram á frekari tryggingar. Á þeim tíma var Icelandic Group afskráð úr Kauphöll og enginn skipulegur verðbréfamarkaður var þannig með hlutabréf í félaginu. Straumur-Burðarás mátu það svo að augljóst væri að markaðsverð veðsettra bréfa í Icelandic Group væri langt frá því að uppfylla skilyrði um tryggingamörk.
Lánið var síðan gjaldfellt 2. september 2008 og í kjölfarið var höfðað innheimtumál á hendur Magnúsi.
Í gjaldþrotaúrskurði héraðsdóms Norðurlands eystra sagði að Straumur-Burðarás teldi ljóst að málsúrslit úr innheimtumálinu myndi dragast verulega vegna málsvarna Magnúsar, sem að mati Straums-Burðaráss einkenndust af „fyrirslætti og viðleitni til að tefja málið.“
Straumur-Burðarás krafðist þess 6. febrúar 2009 að eignir Magnúsar yrðu kyrrsettar til tryggingar skuldinni en gerðinni lauk án árangurs 20. febrúar sama ár.
Líkt og áður segir fór Straumur-Burðarás að lokum fram á gjaldþrotaskipti 2. mars 2009.
Væri að ljúga ef ég segðist ekki stressaður
Handteknir eftir myndatöku í Vesturbæjarlaug
Kostnaður meiri en milljón á fermetra
„Höfum ekki náð að skríða upp úr þeirri gryfju“
Tveir í bílnum sem lenti utan vegar
Vélsleðaslys: Þyrlan kölluð út á mesta forgangi