„Ríkissaksóknari kom með beinum hætti að skipulagningu rannsóknarinnar/mælti fyrir um  framkvæmd hennar líkt og ákvæði 3. mgr. 21. laga um meðferð sakamála heimilar.“

Þetta er meðal þess sem kemur fram í svari Sigríðar Friðjónsdóttur ríkissaksóknara í gær við fyrirspurn blaðamanns Morgunblaðsins um það hvernig var staðið að ákvarðanatöku í sambandi við rannsókn á hinu svokallaða lekamáli og hver væri skýringin á misræmi á milli frásagna ríkissaksóknara og lögreglustjórans fyrrverandi af atburðarásinni.

Sigríður segir þetta hafa „verið gert vegna þeirrar stöðu sem uppi var, samanber það sem Stefán (Eiríksson – innskot blm.) lýsir. Framkvæmd rannsóknarinnar gat hins vegar ekki verið í höndum annarra en lögreglu, sbr. 1. mgr. 52. gr. laga um meðferð sakamála.“

Heimir Örn Herbertsson, hæstaréttarlögmaður hjá Lex, segir í samtali við Morgunblaðið í dag að engum vafa sé undirorpið að rannsókn í lekamálinu hafi verið á forræði og ábyrgð ríkissaksóknara, en ekki fyrrverandi lögreglustjóra.

Tengdar fréttir

Lekamálið

Óformleg samskipti skráð

• Ákvað að hleypa gleði inn í lífið
• „Hefði aldrei getað gert þetta neitt öðruvísi“
• Lauk með afsögn og áliti umboðsmanns
• Hanna Birna með góðkynja æxli

» Fleiri tengdar fréttir