Ásgrímur Hartmannsson fæddist á Kolkuósi í Viðvíkurhreppi hinn 13. júlí 1911 og ólst þar upp. Hann lést á Hornbrekku í Ólafsfirði að morgni 13. ágúst síðastliðinn. Foreldrar Ásgríms voru Hartmann Ásgrímsson, kaupmaður og oddviti á Kolkuósi, f. 8.9. 1874, d. 8.8. 1948, og kona hans, Kristín Símonardóttir, húsfreyja, f. 16.10. 1866, d. 21.4. 1956. Hartmann var sonur Ásgríms b. í Hvammi, Hjaltadal, Gunnlaugssonar og Guðrúnar Ólafsdóttur (fór til Vesturheims), b. á Reistará ytri, Jónssonar og konu hans Guðlaugar Ólafsdóttur. Kristín var dóttir Símonar b. í Brimnesi í Viðvíkursveit, Pálmasonar og Sigurlaugar Þorkelsdóttur frá Svaðastöðum. Bræður Ásgríms voru: Þorkell Björn, f. 4.4. 1904, d. 6.4. 1924, og Sigurmon, f. 17.11. 1905, d. 19.11. 1993. Fóstursystkin: Ingibjörg Jósefsdóttir, Guðrún Hartmannsdóttir, Jónína Antonsdóttir, þau eru látin og Hartmann Antonsson sem býr á Selfossi. Árið 1937 kvæntist Ásgrímur Helgu Jónínu Sigurðardóttur, f. á Vatnsenda á Ólafsfirði 22.3. 1917. Foreldrar hennar voru Sigurður Jónsson og Sigríður Vilhjálmsdóttir, lengst til heimilis í Höfn í Ólafsfirði, bæði ættuð úr Svarfaðardal. Börn Ásgríms og Helgu eru: Sigríður, f. 1938, gift Kristjáni Sæmundssyni, og eiga þau sex börn og 16 barnabörn; Kristín, f. 1941, gift Ólafi Sæmundssyni, þau eiga fimm börn og 16 barnabörn og tvö barna-barnabörn; Þórgunnur, f. 1946, gift Kristjáni Þórhallssyni, þau eiga tvö börn; Ingibjörg, f. 1949, gift Þorsteini Ásgeirssyni og eiga þau þrjú börn og fjögur barnabörn; Nanna, f. 1953, gift Guðmundi Haukssyni, þeirra börn eru fimm og tvö barnabörn; Hartmann, f. 1955, kvæntur Eddu Björk Hauksdóttur og eiga þau átta börn. Afkomendur eru því orðnir 75. Ásgrímur stundaði nám við Alþýðuskólann á Eiðum og lauk gagnfræðaprófi frá Menntaskólanum á Akureyri. Hann stundaði einnig sérnám í bókfærslu í Reykjavík. Ásgrímur flutti til Ólafsfjarðar 1935. Hann var kaupmaður í Ólafsfirði 1935-63, bæjarstjóri þar í 29 ár 1946-1974 og framkvæmdastjóri Hraðfrystihúss Ólafsfjarðar hf. 1975-83. Auk þess gegndi Ásgrímur fjölda trúnaðarstarfa, bæði innan Ólafsfjarðar sem utan. Hann var einn af stofnendum Rótarýklúbbs Ólafsfjarðar og virkur félagi fram á efri ár. Ásgrímur var sæmdur riddarakrossi Fálkaorðunnar 1972 og var heiðursborgari Ólafsfjarðar frá 1985. Útför Ásgríms fór fram frá Ólafsfjarðarkirkju 18. ágúst 2001.
Eftirfarandi vísur voru ortar til minningar um Ásgrím Hartmannsson fyrrverandi bæjarstjóra á Ólafsfirði til 29 ára og konu hans Helgu Sigurðardóttur og fluttar á ættarmóti sem haldið var 23.07 2011.
Hinn 13. júlí 2011 hefði Ásgrímur orðið 100 ára.
Hann fæddist í Skaga-firði
fríður var ungur sveinn.
Spurning hvað úr honum yrði
alltaf var hreinn og beinn.
/
Ásgrímur skírður sá stutti
í Skagfirskum Kolkuós.
Til fjarðar Ólafs svo flutti
er féll fyrir í Helgu rós.
/
Að Vatnsenda blessað blóm
borin var Helga þar.
Sú kona var falleg og fróm
og fegurð að innan bar
/
Hún ólst upp í Höfninni fyrstu
og í húsmæðraskóla fór.
Með foreldrum og Stínu systu
sú ólst upp uns varð hún stór.
/
Þeim fæddist svo fjöldi barna
og flott þau byggðu hús.
Það stendur við götuna þarna
og þar síðan lifðu fús.
/
Sigríður heitir sú fyrsta
svo kemur Kristín næst.
Þá er það Þórgunnur systa
því sonurinn ekki fæst.
/
Og Inga er fjórða sem fæddist
sú fimmta er Nanna Hart.
Í sjötta sá loksins læddist
lávarður ættar skart.
/
Nú fjölgar sér ættin og fjölgar
svo ferlega ört og hratt.
Ég veit ekki hvar þetta endar
með ósköpum nei það er satt.
/
Því ættin er ekki svo vonlaus
og hægt er að lynd´hana við.
Svo er hún ekki vitlaus
eða hvað segið viðhengin þið.
/
Hótel þau höfðu rekið
í hartnær tíu ár.
Það tæpast með sæld var tekið
þetta eilífa gestafár
/
Verslun þar líka var rekin
og vara í úrvali var.
Um sextíu og þrjú var svo tekin
sú ákvörðun að hætta þar.
/
Meðan Ásgrímur pólitík unni
alltaf var Helga að.
Þá list að elda hún kunni
ég vitnað get um það
/
Það mæddi á Helgu oft mikið
meira en flestum hér.
Stundum Ásgrímur fór yfir strikið
er starfið tók heim með sér.
/
Oft hann í matinn mætti
með menn sem unnu fyr hann.
Þá Helga bara í pottinn bætti
og brosti fyrir sinn mann.
/
Eilífur gesta gangur
gerði börnunum leitt.
Að heilsa öllum var angur
og aldrei friður við neitt.
/
Alltaf stóð bærinn opinn
ef einhver droppaði við.
Og aldrei var tómur sopinn
án tertu að gömlum sið.
/
Gott var í kaffi að kíkja
er komið var bæinn í.
Þar aldrei þurfti að sníkja
það hlaðborðið sá fyrir því.
/
Það hljóta að muna það flestir
þegar komið var til þeirra inn.
Það voru þar alltaf gestir
því þetta var siðurinn
/
Ásgrímur stundaði starf fyrir bæinn
það stutt var í þrjátíu ár.
Hann var líka góði gæinn
sem gerði svo margt upp á hár.
/
Það tók stundum tolla frá börnum
í túrunum suður í Vík.
Þetta var líka í þvílíkum törnum
að þekkist vart vinna slík.
/
Um helgar var skákin oft skoðuð
og skemmtun að tefla við hann.
Í tafli var baráttan boðuð
en ekki bara að drepa einn mann.
/
Hann var slyngur og seigur að tefla
svo menn oft sig vara máttu.
Og víst vildi hann listir þær efla
í eilífri stöðu baráttu.
/
Kvenfélags Helga var kona
sem kosin var formaður oft.
Það sýnir bara si svona
sem reynt hef að halda á loft.
/
Að þar fór kona með kraftinn
og karlinn sinn studdi vel.
En engum hún gaf á kjaftinn
og ætíð með vinarþel
/
Ég veit að ég get ekki orðað
allt sem ég vildi sagt.
Svo ykkur frá verður forðað
að finnast hér of í lagt
/
Þeim heiðurshjónum vil þakka
þann tíma sem áttum með þeim.
Ef tækist nú tíma að bakka
þá töfrum þau aftur heim.
/
En þar sem að það er ei boðið
þá minningu höldum á loft.
Og ævina þeirra þið skoðið
það skulum við gera oft.
Þorsteinn Ásgeirsson