„Kæra E. Jean, ég er gift 38 ára kona sem langar ekki í börn. Eiginmaður minn, foreldrar og nánir vinir hafa alltaf stutt ákvörðun mína. Ég er náin litlu frændsystkinum mínum og ber mikla virðingu fyrir foreldrum. Mig langar bara ekki að verða slíkt,“ segir í bréfi sem ráðgjafa tímaritsins Elle barst.
„Allir virðast þó vera að þrýsta á mig að eiga börn. Meira að segja fólk sem ég þekki ekki það vel, vinir vina og leigubílstjórar. Getur þú hjálpað mér að finna kurteislega afsökun til að þagga niður í fólki án þess að líta út eins og einhver sem hatar börn?“
„Þegar fólk spyr þig hvers vegna þú eigir ekki börn enn þá skaltu brosa, opna faðminn og hrópa upp yfir þig: Er ég ekki nóg?“ svaraði ráðgjafinn um hæl.
„Síðan skaltu halda áfram að brosa, því þú munt aldrei hætta að fá þessa spurningu. Þegar þú verður fimmtug mun fólk spyrja þig hvort þú sért að hugleiða ættleiðingu, þegar þú verður sextug verður þú spurð hvers vegna þú hafir aldrei átt börn, þegar þú verður sjötug verður þú spurð hvort þú sjáir ekki eftir því að hafa ekki átt börn, þegar þú verður áttræð verður þú spurð hvort þú vildir ekki að þú ættir börn til að hjálpa þér með heimilið og þegar þú verður níræð verður þú spurð hver muni þá vitja þín á dánarbeði. Þegar þú svo loks deyrð með friðsamlegum hætti 103 ára mun minningargreinahöfundur The New Yorker spyrja frænku þína hvers vegna þú hafir ekki átt börn.“