Fer ekki í sund vegna húðslita

„Það er sláandi að lesa að 1 af hverjum 4 stúlkum, á aldrinum 18-25 ára, fari sjaldan eða aldrei í sund vegna óánægju með líkama sinn.

Sjálf hef ég farið tvisvar í sund hérna á Íslandi síðastliðin 12 ár. Kannski 14. 12 eða 14 ár. Give or take. Eitt skipti var ég tilneydd í gæsun vinkonu minnar. Í hitt skiptið lét ég það eftir afkvæminu að fara með honum í sund. Í bæði skipti klæddist ég flotgalla. Eða svo gott sem,“ segir Guðrún Veiga í sinni nýjustu bloggfærslu. Guðrún Veiga er þekkt sem lati kokkurinn en hún gaf út bókina fyrir jólin, Nenni ekki að elda. Í nýjustu herferð Dove #Sönn­Feg­urð , eru íslenskar stelpur spurðar út í sundferðir. Dove vill stuðla að bættri lík­ams­mynd stúlkna og kvenna á Íslandi. Fyr­ir­tækið birti fyrstu aug­lýs­ing­una á Face­book síðu Dove í dag þar sem ís­lensk­ar stúlk­ur eru spurðar um sund­ferðir.

„Ég fór að vísu í Bláa lónið í síðustu viku. Ekki í sundbol. Ekki í bíkini. Nei, heldur var ég í hlýrabol með vel breiðum hlýrum og næstum skósíðum stuttbuxum af sambýlismanninum.

Ég er sífellt að reyna að sigrast á þeim komplexum sem hrjá mig. Og eins og ég hef oft sagt þá er ég nokkuð sátt í eigin skinni. Ég áttaði mig samt nýlega á því, að það á eiginlega bara við þegar búið er að hylja megnið af skinninu með einhverju fatakyns.

Mér hefur hingað til tekist að forðast aðstæður þar sem ég býð gestum og gangandi upp á mig fáklædda. Nema kannski inni í svefnherbergi. Þar eru svo sem ekki margir gestir. Og þar er ég líka drottning. Djók.

Að öllu gríni slepptu - með því að forðast aðstæðurnar þá forðast ég að horfast í augu við komplexana,“ segir hún jafnframt.

Hún segir það ansi skítt að fara ekki með barninu sínu í sund vegna eigin komplexa.

„Skítt að liggja ekki í heita pottinum eftir langan dag. Skítt að fara ekki í endurnærandi gufubað. Skítt að eyða ekki þeim sárafáu sumardögum sem við fáum einhversstaðar á sundlaugarbakka.

Af hverju geri ég það ekki?

Ég horfði lengi á mig í speglinum áðan. Ég er öll slitin. Frá öxlum og niður að hnjám. Ekki eftir barnsburð. Ó, nei. Heldur eftir að hafa eytt góðum 10 árum af lífi mínu í að þyngjast og léttast á víxl. Megrun á megrun ofan. Alltaf að reyna að passa inn í eitthvað form. Mæta útlitskröfum samfélagsins. Vera ekki á skjön við aðra.“

Hún segist kerfisbundið tala illa um eigin líkama þegar hún horfir í spegil.

„Þarna stóð ég fyrir framan spegilinn og talaði illa um eigin líkama. Talaði mig niður. Bölvaði mér fyrir slæmar ákvarðanir á lífsleiðinni. Dró úr lífsgleði minni og sjálfsöryggi á hraða ljóssins.

Þvílík andskotans brenglun.“

HÉR er hægt að lesa færsluna í heild sinni.

Guðrún Veiga.

• Blogga um frétt