„Við höfum fundið fyrir miklum áhuga, en flestar fyrirspurnir sem við fáum koma að utan. Þessi grein staðfestir fyrir þeim sem áður hafa heyrt um okkur að bátarnir og skrokkurinn okkar búi yfir mjög sérstökum eiginleikum sem ekki er hægt að finna í öðrum bátum.“
Þetta segir Þorsteinn Sigurbjörnsson, markaðsstjóri skipasmíðastöðvarinnar Rafnars. Ítarlega er fjallað um starfsemi fyrirtækisins í nýjasta tölublaði breska tímaritsins Yachting Matters, sem gefið er út tvisvar á hverju ári.
Vísar Þorsteinn til greinar sem ritstjóri tímaritsins, Colin Squire, skrifar um ferð sem hann fór um Vestfirði í sumar í fylgd með Þorsteini og fleiri starfsmönnum Rafnars um borð í nýjum bát skipasmíðastöðvarinnar, Fleng 850.
Lagt var frá bryggju á Ísafirði og kemst ritstjórinn svo að orði:
„Á leið yfir fjörðinn um borð í Fleng stefndum við á miklum hraða að fjarlægum höfða, og var ferðin merkilega þægileg á annars nokkuð úfnum sjó. Á þessum opna dæludrifs-RIB-bát gat ég aftur vel kunnað að meta – eins og ég gerði síðast þegar ég var um borð í öðrum bát Rafnars – þennan óvenjulega skort á skellum og skoppum sem ÖK-skipsskrokkurinn gefur manni.“
Hinn svonefndi ÖK-skipsskrokkur sem Squire vísar til er hönnun Össurar Kristinssonar, stofnanda Rafnars, en hann er varinn með einkaleyfum. Ljóst er að Squire er heillaður af hönnuninni.
„Munurinn á venjulegum RIB-báti og RIB-báti Rafnars [...] er ótrúlegur. Ég er hvorki skipahönnuður né sérfræðingur í heilsu og öryggi, en ég hef verið á fleiri RIB-bátum en flestir og ég er enn stöðugt að heillast meira af ÖK-skipsskrokknum og einstökum eiginleikum hans.“
Þorsteinn segir í samtali við Morgunblaðið að Squire hafi enda verið í skýjunum alla ferðina.
„Hann sagði ferðina hafa verið eina þá bestu sem hann hefur upplifað, sem segir mikið þar sem hann hefur þegar ferðast um allan heiminn og lent í ýmsum ævintýrum,“ segir Þorsteinn.
„Bátsferðin um Ísafjarðardjúpið heppnaðist mjög vel. Dóttir hans var líka með í för og og fannst okkur mjög gaman að sjá hversu mikið þau skemmtu sér saman. Við lentum í um þriggja metra ölduhæð og tólf til fimmtán metrum á sekúndu fyrsta daginn og fannst þeim mjög merkilegt að sjá hversu vel báturinn hagaði sér í slæmu veðri og öldum,“ segir hann og bætir við:
„Þau fengu ekki bara góða bátsferð út úr þessu, heldur sáu þau einnig hvali og lunda og fengu að prófa sjóstangaveiði þar sem þau veiddu vel af þorski. Hvorki fyrr né síðar höfðu þau séð svo myndarlega þorska og hafði ritstjórinn orð á því að „strákarnir á barnum“ myndu hér eftir sjá um reikninginn, sökum afreka hans á fiskveiðum við strendur Íslands,“ segir Þorsteinn léttur í bragði.
Í skipasmíðastöðinni eru nú allar hendur á dekki við að undirbúa ferð á árlegu snekkjusýninguna í Mónakó, sem haldin er í lok september.
„Þar munum við kynna fyrirtækið og bátana okkar fyrir skemmti- og snekkjubátamarkaðnum. Í því felst til dæmis að smíða sýningarbátinn okkar Ask, af gerðinni Leiftur 1100, sem sendur verður út til Mónakó um miðjan mánuðinn,“ segir Þorsteinn.
„Við erum búin að byggja upp sterkt tengslanet inn í þennan markað og vinnum nú í að tryggja að allir þessir aðilar heimsæki okkur og prufusigli bátnum á sýningunni. Við höfum líka þurft að svara mörgum fyrirspurnum og erum að senda fjölda tilboða til aðila sem hafa áhuga á bátum frá okkur,“ bætir hann við.
Bendir hann á að fyrirspurnirnar lúti bæði að skemmtibátum og svokölluðum séraðgerðarbátum.
„Í þeim efnum höfum við verið að auka þekkingu okkar á útboðsmörkuðum erlendis með því að sækja ráðstefnur þar sem kynnt er fyrir nýjum þátttakendum hvernig útboðin virka og hvernig hægt sé að taka þátt.“
Mikill kraftur hefur verið settur í kynningarstörf erlendis að undanförnu, einkum í Bandaríkjunum.
„Leiftur 1100 kynningarbáturinn okkar, Embla, hefur farið víða á þessu ári. Hún fór frá Íslandi til Bresku Jómfrúareyjanna fyrr á árinu, þaðan til Miami og loks til Norfolk í Virginíu, þar sem hún var kynnt fyrir fulltrúum tollgæslunnar, bandaríska sjóhersins, og strandgæslunnar. Núna er hún í St. Augustine í Flórída þar sem löggæsluyfirvöld hafa fengið að skoða hana og prufusigla.“
Þorsteinn segir að vestanhafs hafi þau fundið fyrir mikilli trú á tækninni og eiginleikum skrokksins, sem henti vel fyrir þau hlutverk sem séraðgerðarbátar þurfi að gegna.
Að lokum nefnir hann að skoðaður hafi verið sá möguleiki að bjóða bátaframleiðendum og skipasmiðum leyfi til að smíða eigin báta með ÖK-skrokknum.
„Það er möguleiki sem mjög fáir bátaframleiðendur hafa haft tækifæri til að nýta sér.“