„Ég vann vel úr meiðslunum mínum, gafst aldrei upp og sýndi hvað viljinn tekur mann langt. Ég er ótrúlega stolt af þessu og þetta er besti dagur ársins hjá mér.“ Í þessum orðum Hólmfríðar Magnúsdóttur kristallast hamingjutilfinningin sem ég ímynda mér að hún og fleiri hafi fundið þegar tilkynnt var hvaða 23 leikmenn færu fyrir Íslands hönd á Evrópumótið í knattspyrnu í Hollandi í júlí.
Hólmfríður er ein þriggja leikmanna sem hvað mest óvissa var um hvort yrðu með í hópnum. Þær Sandra María Jessen hafa í kapphlaupi við tímann unnið hörðum höndum að því að komast af stað eftir meiðsli, og Harpa Þorsteinsdóttir fæddi annað barn sitt fyrir fjórum mánuðum. Allar eru þær í hópnum, þrátt fyrir að stutt eða mjög stutt sé síðan þær urðu leikfærar.
Freyr Alexandersson landsliðsþjálfari tók skýrt fram á fréttamannafundi í gær að Harpa og Hólmfríður yrðu í öðru hlutverki en þær hafa verið síðustu ár. Báðar hafa verið lykilmenn í landsliðinu og iðnar við markaskorun. Harpa varð markadrottning undankeppni EM, og hefur verið markahæst eða næstmarkahæst síðustu fjögur ár í Pepsi-deildinni. Hólmfríður hefur skorað 37 mörk í 110 landsleikjum og átti frábært tímabil með næstbesta liði norsku úrvalsdeildarinnar áður en hún ristarbrotnaði í janúar.
Freyr tekur vissulega ákveðna áhættu með því að velja þessa tvo leikmenn, þó að þeim sé ætlað aukahlutverk, því hann gefur sér það að á þeim tæpa mánuði sem eftir er fram að fyrsta leik á EM muni þær komast í EM-form. Þær eru ekki í því formi núna. Sandra María var frá keppni í mun styttri tíma en hinar tvær og virðist í góðu ástandi. Valið á Hörpu er líklega merkilegast, og undirstrikar þá stöðu sem hún hefur skapað sér á síðustu árum.
Nánari umfjöllun um íslenska EM-hópinn má finna í íþróttablaði Morgunblaðsins sem kom út í morgun.