Ég var að fletta vísnamiðum föður míns og rakst á þennan samkviðling. Matthías Jochumsson byrjaði: Þegar hross rassar hátt kveða hrynhenduslátt svo að hriktir í merstertum skornum.

Ég var að fletta vísnamiðum föður míns og rakst á þennan samkviðling. Matthías Jochumsson byrjaði:

Þegar hross rassar hátt

kveða hrynhenduslátt

svo að hriktir í merstertum skornum.

Steingrímur Thorsteinsson bætti við:

„Ó, þann himneska tón“

segir Halldór við Jón

er þeir hittast á þjóðvegi fornum.

Hér er ýmislegt látið ósagt milli línanna og væri gaman ef einhver gæti fyllt upp í eyðurnar. En auðvitað fellur spjall milli góðra vina oft þannig að ókunnugir geta illa eða alls ekki fylgst með. Þannig geta orðið til „mállýskur“ í þröngum hóp með sérstökum orðatiltækjum eða skírskotunum.

Þessa stöku rakst ég á eftir Magnús Ásgeirsson:

Freistinganna fári í heim

fékk ég oft og tíðum hnekkt,

en þegar féll ég fyrir þeim

fannst mér það líka skemmtilegt.

Glosi orti:

Vertu góður, vinur minn,

við þá menn sem hrasa

því að hinsti hjúpur þinn

hefur engan vasa

Hér kemur gamall húsgangur:

Eg því svara ef þú spyr,

hvað auðnu heimsins brjálar:

Það eru of margir Merðirnir

en miklu færri Njálar.

Guðmundur Böðvarsson orti:

Ekki þarf að efa það

ef það bara sprettur

sæmilega þá er það

þriggja lesta blettur.

Og Skáld-Rósa. Hér verður að gæta þess að hafa „ofaná“ í einu orði til að ekki verði ofstuðlað:

Hvað á að segja um þegna þá

sem þamba bjór á kvöldin

og sér hvolfa ofaná

Amors stór-keröldin.

Og þessi nafnlausa staka mætti vel vera ort um ríkisstjórnina:

Heldur grána gaman kann

geðs í þjáningunni

ef að lánast uppskeran

eftir sáningunni.

Halldór Blöndal

halldorblondal@simnet.is