Samfyrirlitning landsöluliðsins

Íslensk stjórnmál auðkennast af staðfestu og stöðugleika Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks annars vegar og stefnuleysi og sundrungu vinstri manna hins vegar. Þannig eru ríkisstjórnarflokkarnir einir núverandi flokka sem voru með við stofnun lýðveldisins 1944. Vinstri flokkar þess tíma hafa horfið og eftir það hefur umrót þeirra einkennst af kennitöluflakki og nafnauppfinningum: Alþýðu-eitthvað, jafnaðarmanna-hitt og þetta, samtök, fylkingar og flokkar, sósíalistar, kommúnistar, grænir o.s.frv. Þrátt fyrir að nöfnum sé sífellt breytt, gengið sé á forðabúr tungunnar og hæsta stig lýsingarorða notað, þá skapast aldrei langvarandi samstarfsgrundvöllur vinstri manna. Stjórnmálastefna þeirra er haldbær eins og froða í fjöruborði, efnisþættir hennar sameiginleg fyrirlitning á þjóðararfi Íslendinga, lýðræðisfyrirkomulagi Alþingis, stjórnarskrá lýðveldisins, embætti forseta Íslands og Hæstarétti.

Kenningar, fyrirmyndir og samstarf er sótt erlendis til niðurrifsstarfsemi innanlands. Fyrir og eftir seinni heimsstyrjöldina til Sovétríkjanna og eftir fall þeirra til Evrópusambandsins. Stefnt er að eyðileggingu sjálfstæðra þjóðríkja og afnámi einstaklingsfrelsis, þar sem lýðræðiskjörnir embættismenn eru sviptir völdum með eða án hervalds og þjóðir beygðar undir alþjóðlegt vald. Þannig var það í upphafi alþjóðasamtaka kommúnista, Komintern, en í dag hefur Brussel íklæðst Moskvufrakkanum skreyttum nýjum formerkjum. Ekkert er nýtt undir sólinni og alræðisdraumur vinstri manna í dag er sá sami og hingað til hefur kostað hundruð milljóna manna lífið. Boris Johnson, fv. borgarstjóri London, segir að markmið ESB sé ofurríkið – hið sama og Hitler, Napóleon og Rómarkeisurum mistókst að reisa. Slíkt endar alltaf með skelfingu.

Líklega þarf að fara til tíma svartadauða 1402 til að gera samanburð við stærsta efnahagslega áfall í sögu þjóðarinnar. Umfang og afleiðingar stærsta bankaráns Íslandssögunnar eru þyngsta áfall þjóðarinnar á lýðveldistímanum. Vegna snarræðis Sjálfstæðisflokksins, viðbragða forseta Íslands og andspyrnu þjóðarinnar gegn Icesave tókst að afstýra gjaldþroti. Sem betur fer hafa margir efnahagsafbrotamenn hlotið dóm, þótt höfuðpaur stærsta gjaldþrotabúsins gangi enn laus. Sá maður reyndi ítrekað en árangurslaust að múta þáverandi seðlabankastjóra og fv. forsætisráðherra. Með aðstoð Evu Joly, saksóknara í Frakklandi og Noregi, tókst að skapa embætti sérstaks saksóknara. Hefur allt gengið eftir sem sagt var, að fjármálahrunið væri skólabókardæmi í efnahagsafbrotum. Varað var við, að þýfi hlaðnir glæpamenn tækju yfir fjölmiðla til gegndarlausra árása á óvini sína og til að slá ryki í augu almennings. Með keyptum pennum er svörtu breytt í hvítt og venjuleg umræða eyðilögð með persónuárásum svo sannleikurinn nái ekki fram að ganga. Þessi skaði er víðtækur og lýðræðislega kjörnir embættismenn undir álagi að verja sig og stjórnarskrá lýðveldisins. Jafnvel þótt menn afpláni dóma halda þeir áfram að ráðast á heiðarlega embættismenn. Gerir það landsmönnum erfitt fyrir í uppgjöri við orsakir og afleiðingar hrunsins. Er stjórnmálalegu uppgjöri þjóðarinnar enn ólokið eins og t.d. innilokuð skjöl á Alþingi sýna. Sálfræðilegt uppgjör er yfirstandandi og forsetakosningarnar kjörið tækifæri til að vinna áfram í þeim málum. Efnahagslegu uppgjöri miðar vel vegna árangurs Icesave-baráttu þjóðarinnar.

Þrátt fyrir að vinstri menn neiti nú hástöfum að þeir aðhyllist ESB eða hafi reynt að koma klyfjum Icesave á komandi kynslóðir landsmanna, halda þeir uppteknum hætti undir nýjum felumerkjum. Fáir vilja lengur kannast við Samfylkinguna en vonin lifir áfram að geta selt þjóðina og fiskimiðin fyrir nokkrar evrur í eigin vasa og krækja í feitan bita í Brussel.

Átökin á meginlandinu hafa harðnað og uppbygging ESB-hers hafin. Rætt er um ný nafnnúmer íbúa aðildarríkjanna fyrir skatt og sameiginlega fjármálastjórn. Stórríki ESB er í burðarliðnum og minni þjóðum mun áfram verða fórnað. Enginn kemst hjá átakalínunni um sjálfstæði eða uppgjöf þjóða.

Það er döpur sýn að sjá landsölulið Íslendinga með dr. Guðna Th. Jóhannesson um borð halda uppteknum hætti. Beitir sagnfræðingurinn marxískri kenningu um „minnisleysi fjöldans“ (M. Halbwachs „La Mémoire collective“ 1950) og þjóðhetjuformúlu Halldórs Laxness til að tala niður til þjóðarinnar og draga úr henni kjark.

Ekki að undra að fv. innanríkisráðherra, Ögmundur Jónasson, hafi skrifað grein með fyrirsögninni „Lítil fræði í sagnfræði Guðna“ þar sem hann segir sagnfræðinginn skrifa af vanþekkingu um Icesave. Í sama streng tekur Egill Helgason í greininni „Icesave og flokkslínurnar“ þar sem hann ásakar sagnfræðiprófessorinn um að breiða yfir staðreyndir. Afstaða sagnfræðiprófessorsins til stjórnmálamanna er að þeir stundi sögufölsun og afvegaleiði fólk með „hetjusögum“ og „þjóðrembu“. Lýsir hann landsmönnum sem „fávísum lýð“.

Í forsetakosningunum er það markmið landsöluliðsins að draga fána ESB að húni á Bessastöðum.

Enn á ný þarf þjóðin að rísa upp. Í þetta skipti til að bjarga Bessastöðum.