Þuríður Saga Guðmundsdóttir

Það er með miklum trega og nokkrum tárum sem ég sest niður og reyni að setja á blað hugsanir mínar nú þegar kaflaskil verða í lífi Þurýjar systur sem lokið hefur þessari jarðvist og verður kvödd í dag. Þó svo að komið sé að kveðjustund kemur hún til með að lifa með okkur öllum sem vorum svo heppin að fá að verða samferða henni um lengri eða skemmri tíma. Minningarnar lifa og ylja og draga fram bros líka.

Það var átakanlegt að fylgjast með baráttu hennar við veikindi sín síðasta ár en jafnframt aðdáunarvert. Hún barðist af miklu æðruleysi og kjarki eins og hennar var von og vísa. Húmornum tapaði hún aldrei þótt mjög væri af henni dregið. Hennar fyrsta hugsun var alltaf að huga að öðrum frekar en að dvelja við eigin líðan.

Þurý var í mínum huga hæglátur töffari, hún var í senn hörð og mjúk í réttum hlutföllum. Hörkudugleg kona. Hún kom vel fyrir og átti góða vini og fjölskyldu sem stóðu með henni allar götur. Hún stóð líka með sínum.

Ég veit að henni hefði ekki hugnast að ég færi með mikla langloku um ágæti hennar, en þar er af nógu að taka, og ætla ég að virða það. Hún var þó systir mín í þau tæpu 56 ár sem hún lifði og því fórum við saman í gegn um æsku-, unglings- og fullorðinsár. Ég get fullyrt að við elskuðum hvort annað alla tíð en okkur líkaði ekki alltaf hvoru við annað, sérstaklega á unglingsárunum, þá vorum við bæði glötuð og vorum nokkuð sammála um það.

Þar sem ég er á sjó í dag og get því ekki tekið þátt í deginum með fólkinu okkar langar mig því að segja við þig: Þurý, þú varst litla systir mín, þú ert og verður stór hluti af lífi mínu og minna og þannig verður það. Mér þótti vænt um þig og ég fann alltaf að þér þótti vænt um mig. Takk fyrir þig.

Þóru, Dóra og fjölskyldum og öðrum ættingjum sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur.