SIGRÚN SIGURÐARDÓTTIR

Elsku mamma. Takk fyrir allar dýrmætu stundirnar sem við áttum saman þessa síðustu mánuði.

Takk fyrir jólin og þá sérstaklega áramótin sem við eyddum saman og fögnuðum nýrri öld.

Takk fyrir allar ömmustundirnar með börnunum mínum með tilheyrandi ferðum í húsdýragarðinn, í "búðina okkar" og allar næturnar sem elskurnar litlu dvöldu hjá þér.

Takk fyrir allan stuðninginn og ónefndan fjölda matarboða sem komu sér oft vel þegar við Halli vorum í námi.

Takk fyrir alla þolinmæðina, traustið og skilninginn á unglingsárunum.

Takk fyrir bernskuna á Langholtsveginum og litla bróður.

Takk fyrir lífið sem þú gafst mér.

Dóttlan þín,

Sigrún Sigurðardóttir var þekktasta óþekkta manneskja í Reykjavík sem ég vissi um. Hún bjó yfir miðilsgáfu og stundaði huglækningar um árabil, lengst með móttöku í Síðumúla 33 og var oft kölluð Sigrún í Síðumúlanum. Sigrún auglýsti aldrei starfsemi sína og hún neitaði öllum beiðnum um að koma í viðtal, hvort sem var í útvarp eða blöð. Á hinn bóginn var mikil ásókn í að fá tíma hjá henni en hún taldi það ekki hafa tilgang að bóka sig meira en sex vikur fram í tímann. Bráðatilfellum sinnti hún hins vegar strax ef því varð við komið. Sigrún hafði símaviðtalstíma tvisvar í viku og "göngudeild," sem hún kallaði svo, þar sem fólk fékk skyndiaðhlynningu. Að öðru leyti tók símsvarinn við skilaboðum og þau gátu orðið mörg, ekki síst þegar voveiflegir atburðir höfðu gerst hvar sem var á landinu.

Sigrún sagðist hafa fengið skyggnigáfuna frá móður sinni og fram eftir ævi litið á hana sem óþægindi. Með aldrinum sótti þessi hæfileiki hins vegar á hjá henni og hún fékk skýr skilaboð frá þeim, sem "komu í gegn" að hún yrði að nýta þessa gáfu öðrum til hjálpar eða hafa ella verra af. Hún tók þá á sig þessa kvöð og gekk henni á hönd heil og óskipt. Sá starfstími hennar varð nokkuð á annan áratug.

Sigrún var að upplagi jarðbundin manneskja, raunsæ, skynsöm og kunni að öllu leyti fótum sínum vel forráð. Hún var hégómalaus og gætti þess að verða ekki sett á stall.

Hvað var það þá sem hún gerði, hvað var það sem fólk sótti til hennar? Fyrir óinnvígða er erfitt að svara því til hlítar og enn síður gagnvart þeim, sem líta skyggnigáfu hornauga og jafnvel sem blekkingar einar. Fólk leitaði til Sigrúnar með veikindi sín, andleg sem líkamleg, yfirleitt ekki sem valkost gagnvart heilbrigðiskerfinu, heldur sem viðbót við þjónustu lækna og hjúkrunarfólks þegar úrræði þess nægðu ekki. Sigrún sendi fólk umsvifalaust til læknis ef hún taldi þess þörf. Fólk sótti þó mjög til hennar og hún lýsti fyrir því hvar í líkama þess hún sæi veilur með innri augum sínum. Við tóku þeir, sem unnu í gegnum hana, og á meðan ræddi hún um heima og geima og oft um sjálfa sig eða svaraði spurningum fólks.

Vinnuaðferðir Sigrúnar voru eðlislíkar þeim, sem menn eins og Einar á Einarsstöðum og Ólafur Tryggvason, kenndur við Hamraborg á Akureyri, notuðu, og fjöldi Íslendinga hefur leitað eftir. Mér er kunnugt um ýmis tilfelli þar sem ein heimsókn til Sigrúnar var talin hafa læknað einstakling, eða átt verulegan þátt í bata, að hans eigin sögn eða hans nánustu. Aðrir leituðu eftir að fá tíma með reglulegu millibili "til að halda sér gangandi" eins og þeir orðuðu það.

Það leiðir af sjálfu sér að illa haldið fólk á sál og líkama sótti mjög stíft í að ná fundi hennar eða símasambandi við hana þannig að hún varð að hafa sitt öryggisnet kringum sig. Hins vegar voru vinnudagar hennar gríðarlega langir meðan starfskraftarnir entust. Nær allir komu ánægðir af fundi hennar, einstaka manneskja kom þó ekki ánægð. Það tengdist gjarnan því að viðkomandi vildi láta hana taka fyrir sig ákvarðanir. Það gerði Sigrún ógjarnan. Henni var heldur ekki um það að segja fyrir óorðna hluti. Hún taldi sig ekki spákonu og sagði einnig aðra sér hæfari að finna týnda hluti.

Hins vegar virtist hún geta skynjað fólk hvar sem það var niður komið og lýst ástandi þess, oft með því að nefna liti sem hún tengdi fólkinu. Þá gat hún sent fjarstöddu fólki hjálp og líkn og það var verulegur þáttur í starfi hennar. Jafnvel kom fyrir að hringt væri í hana frá útlöndum með beiðni um hjálp. Það segir svo nokkuð um þá trú, sem fólk hafði á hæfileikum hennar, að til hennar leitaði fólk, sem stundaði það að hjálpa öðrum en var síðan sjálft hjálparþurfi.

Um u.þ.b. tveggja ára skeið um miðjan þennan áratug hafði Sigrún samkomur, bænahringi, sem fóru fram í húsakynnum Þroskaþjálfaskólans við Skipholt. Í upphafi sóttu þær samkomur um 40 manns en yfir 90 í lokin, sumir langar leiðir að. Þegar til lengdar lét tóku þessar samkomur of mikið á krafta Sigrúnar þannig að hún varð að hætta þeim.

Fjöldi fólks kom til Sigrúnar einu sinni eða í örfá skipti og fékk úrlausn mála sinna eða taldi hana ekki geta gert meira fyrir sig. Við fleiri komur og nánari kynni kafaði hún dýpra ofan í vitund viðkomandi. Þá komu fram skýringar á ástandi og líðan gestsins aftan úr fortíðinni sem og tengingar við fólk frá fyrri lífsskeiðum. Fyrir henni var það sjálfsagt mál að fólk hefði lifað áður á jörðinni og bæri með sér fortíð sína. Það stangaðist ekki í huga hennar á við einlæga kristna trú hennar og tilbeiðslu á Jesú Krist.

Kunnugt er að miðilsstarf er afar slítandi fyrir líkama jafnt og huga þeirra sem það stunda í verulegum mæli. Heilsa Sigrúnar var léleg lengst af ævinnar og fólk eins og hún virðist ekki geta fengið þá hjálp fyrir sjálft sig sem það getur veitt öðrum. Fyrir um hálfu ári greindist hún með krabbamein sem nú hefur lagt hana að velli.

Ég á Sigrúnu mikið að þakka, bæði fyrir hjálp fyrir mig og mína og fyrir margra ára vináttu. Jafnframt var hún mér sífellt undrunarefni vegna hinna sjaldgæfu hæfileika mannsandans sem hún bjó yfir. Hún gaf mér í ýmsu nýja sýn á tilveruna.

Ég flyt Sigrúnu og ástvinum hennar blessunaróskir okkar hjóna.

Veðradimmur vetur er að baki. Þungri þraut er létt. Baráttu við illvígan sjúkdóm lokið. Þessi glaðlynda kona, sem hafði það að leiðarljósi í lífinu að gefa meira en hún tók, tekur ekki á móti fleirum í litla herberginu í Síðumúla.

Hún var ekki há í loftinu og lífsgæðakröfur hennar í samræmi við það. Hennar auðæfi voru á allt öðru sviði. Og þar var hún risavaxin. Þeim verðmætum fá hvorki mölur né ryð grandað.

Við þökkum Sigrúnu samveruna og vottum ættingjum hennar okkar dýpstu samúð.

Kæra Sigrún, það er komið að kveðjustund og margs að minnast. Við höfum verið samferðamenn í meira en tuttugu ár. Leiðir okkar lágu fyrst saman í Málfreyjunum, en sá félagsskapur heitir nú ITC. Það var skemmtilegt í þá daga, er við þeyttumst vítt og breitt um landið. Við vorum í sérstakri kynningarnefnd og nokkrar skemmtilegar ferðir fórum við líka til annarra landa.

Síðar stofnuðum við Steingeitarklúbb, ásamt Patriciu Hand, en það er vinahópur, sem hefur það að markmiði að halda sameiginlega upp á afmælin sín með því að fara "flott" út að borða. Það var í desember sl., sem við héldum þessa hátíð í tuttugasta sinn með því að fara á Borgina í jólahlaðborð, nema hvað? Það var létt yfir hópnum að vanda og við skiptumst á litlum afmælispökkum, eins og við erum vanar. Þú gafst okkur alltaf litla viskubók, það var fastur punktur og þér líkt að vilja næra sál okkar. Við hlökkuðum alltaf til þessa dags og vorum eins og smástelpur, svo kátar og áhyggjulausar. Aðeins þú ein, af okkur stöllum, sem nú hlógu svo dátt, vissir, að vágestur hafði barið að dyrum, en þú kaust að bera harm þinn í hljóði. Steingeitarklúbburinn verður aldrei samur án þín og viskubækurnar ekki fleiri, - en þær sem við eigum frá þér eru þeim mun dýrmætari. Og leiðir okkar tveggja lágu saman á þriðja vettvanginum og var það í Alþjóða Sam-Frímúrarareglunni.

Hinn 25. apríl 1992 var stúkan Sindri í Alþjóða Sam-Frímúrarareglunni Le Droit Humain stofnuð og var Sigrún stofnfélagi. Nú er leiðir okkar skilja um stund minnumst við stúkusystkini þín allra góðu samverustundanna, sem við fengum að njóta með þér. Það var lengi von okkar að þú ættir eftir að vera með okkur á ný, en þú varst búin að vera fjarverandi vegna veikinda og það er ekki svo langt síðan við vissum hve alvarleg þau voru.

Það var ekki tilviljun að þú gekkst í reglu okkar, hún höfðaði svo til þín, þú varst djúpt hugsandi kona, sterk, en samt svo ljúf og hógvær. Við biðjum góðan Guð að varðveita og styrkja börnin þín, Helgu og Sigga, barnabörn og tengdadóttur, svo og aðra ættingja og vini og tek ég þá Baldvin sérstaklega fram. Við minnumst okkar kæru stúkusystur, Sigrúnar Sigurðardóttur, með þökk og virðingu.