Þessi eftirmæli Bjarna Thorarensens eftir Guðrúnu Stephensen, d. 1832, hafa mér einatt þótt ein þau fegurstu, sem ort hafa verið eftir íslenska konu. þegar ég nú kveð vinkonu mína, Ólöfu Bjarnadóttur, hefur þetta ljóð leitað mjög á huga minn, ásamt öllum þeim stundum sem við áttum saman, bæði í gleði og sorg. Ólöf var glæsileg kona, bæði að innra og ytra atgervi.
Meira