Guðmundur Jóhannesson

Í dag fer fram frá Hvammstangakirkju útför tengdaföður míns, Guðmundar Jóhannessonar bónda í Helguhvammi. Hann lést á Sjúkrahúsinu á Hvammstanga að morgni 31. mars sl.
Guðmundur fæddist í Helguhvammi 4. júní 1934 og átti þar heima allt sitt líf.
Helguhvammur, Vatnsnesfjallið, Hvammstangi og nágrenni var hans svæði bæði í leik og starfi.
Að ég best veit vann hann aldrei launaða vinnu utan V-Húnavatnssýslu. Var bóndi, fyrst með foreldrum sínum Þorbjörgu og Jóhannesi og bróður sínum Valdimar og síðar var jörðinni skipt og bjuggu Guðmundur og Helga á öðrum hlutanum og Valdimar og Guðrún á hinum.
Í fyrstu var bústofninn sauðfé og kýr en fljótlega fóru kýrnar og búið með sauðfé eftir það. Hross átti hann alla tíð og marga góða reiðhesta. Var vel ríðandi.
Helguhvammur er í fjallinu fyrir ofan Hvammstanga. Jörðin er stór og mikið og gott beitiland í fjallinu, þar sem féð gengur yfir sumarið. Góðir og öflugir reiðhestar koma að góðum notum í smalamennsku í þannig landi. Guðmundur var gangnastjóri mörg haust í Vatnsnesfjalli.
Réttardagurinn var hátíðisdagur hjá honum. Ég keyrði Guðmund eitt sinn heim úr Hamarsrétt. Guðmundur var kátur enda ástæða til, lömbin komu væn af fjalli, göngur og réttarstörf gengu vel og fleygur við höndina. Við tókum góðan tíma í heimferðina, víða stoppað og spjallað við sveitungana. Hann sagði að ekkert lægi á heim, réttardagurinn væri bara einu sinni á ári.
Eins og áður er getið var Helguhvammur og Vatnsnesfjallið hans svæði. Var grenjaskytta í fjallinu í áratugi. Að loknum sauðburði oftast í byrjun júní hófst grenjavinnslan. Oftar en ekki lá hann á greni einhvers staðar í fjallinu á afmælisdaginn sinn 4. júní. Leið vel í bjartri sumarnóttinni í góðu veðri. En það var ekki alltaf blíðuveður þennan dag. Eitt sinn lágu Guðmundur og Gunnlaugur á Sauðá á greni í Bólinu og lágu í tjaldi sem kom sér vel er það skall á norðaustan blindhríð. Hituðu þeir sér ketilkaffi til hressingar. Ekki beint notalegur afmælisdagur en eftirminnilegur alla tíð.
Eitt sinn fórum við Guðmundur á vélsleða upp á fjall, mikill snjór, afbragðs sleðafæri og gott veður. Fórum upp hjá Káraborginni síðan hjá Hnausunum, yfir Helguhvammsvötnin og stoppuðum svo austur í Grenjadal. Hér undir er greni sagði hann og þarna er annað og benti ... og þarna fann ég eitt sinn kind seint að hausti og á öðrum stað hafði hann elt óþægar kindur margt fyrir löngu. Við keyrðum talsvert um og hann sagði frá ýmsu markverðu sem gerst hafði þetta var hans svæði, hér þekkti hann hverja þúfu og hvern stein.
Ég rúði fyrir hann kindurnar nokkur haust síðustu búskaparárin. Hann var með í húsunum, tók frá ullina og lét í poka. Sat iðulega á garðabandinu á meðan ég tók af ánum og var auðséð að þarna leið honum vel, horfði á ærnar og lét hugann reika.
Eins og fyrr er getið þá fór Guðmundur ekki víða til vinnu. Var í sláturvinnu á hverju hausti lengi. Vann á jarðýtu hjá Búnaðarsambandi V-Hún. sem ungur maður. Fórst hvort tveggja vel úr hendi. Ekki fannst mér hann vera mikill áhugamaður um vélar eða bíla. Átti að sjálfsögðu hvort tveggja í gegnum árin. Fór vel með tæki og var farsæll ökumaður. Var í eðli sínu handlaginn, hnífar bitu alltaf vel hjá honum og var smiður góður.
Hann gaf sig ekki að félagsmálum, var frekar heimakær, las mikið alla tíð og t.d. var hann iðulega búinn að lesa nýjustu jólabækurnar fyrir jól ár hvert. Fór á bókasafnið.
Þau Helga ferðuðust talsvert um landið, tóku sér yfirleitt frí á milli slátta að sumri. Fóru eitt sinn í hópferð til Þýskalands og höfðu bæði gaman af.
Guðmundur og Helga hættu búskap fyrir nokkrum árum og létu búið í hendur Magga og Mæju sem héldu áfram því starfi sem þau höfðu unnið. Það gladdi Guðmund mikið að sjá það gerast.
Helga og hann fluttu þá á efri hæðina, þau rýmdu til fyrir unga fólkið, líkt og foreldrar hans gerðu á sínum tíma. Þar áttu þau góð ár.
Guðmundur fór svo á Sjúkrahúsið á Hvammstanga nú í byrjun árs. Var orðinn þreyttur eftir mikla vinnu, aldurinn farinn að segja til sín. Leið ágætlega og var vel um hann hugsað en hann langaði samt alltaf heim í Helguhvamm.
Honum líkaði illa að fá ekki heimsóknir síðustu vikurnar en aðstæður í þjóðfélaginu buðu ekki upp á það því miður.
Guðmundur bauð starfsfólki góðan dag að morgni 31. mars og sagðist ætla að hvíla sig aðeins lengur ...
Blessuð sé minning Guðmundar Jóhannessonar frá Helguhvammi.