„Sjónarhorn myndarinnar er hefðbundið og lotningarfullt, þó því sé haldið fram í kynningartextum að viðmælendur „hlífi Megasi ekki“. Það eru vissulega sagðar af honum nokkuð hressilegar sukksögur, þar sem æla, eignaspjöll og fiskiflugur koma við sögu, en þetta er ekki myndin sem bankar af neinum krafti í helgimyndina af einum af okkar helstu helgimyndabrjótum. En stórfín sem það sem hún er, og tónlistin talar sínu máli sem fyrr, engu lík,“ skrifar Þorgeir Tryggvason um heimildarmyndina Afsakið meðanað ég æli sem frumsýnd var í Bíó Paradís fyrr í þessum mánuði. 

Myndin, sem Spessi leikstýrði, er byggð í kringum tónleika með tónlist Megasar í Eldborg vorið 2019. „Þetta er ákaflega fagmannlega gert. Rammarnir fallegir, söguþráðurinn skýr og Megas sjálfur í banastuði sem sjarmerandi sögumaður, nýstiginn sem hann er upp úr heilablóðfalli,“ skrifar rýnir og heldur áfram: 

„Innihaldið er mikið til kunnuglegt, og fylgir viðteknum söguramma ferilsins. Megas er maðurinn sem ræðst með hrossabresti óskammfeilinnar mælsku á heilagar kýr íslenskrar menningar og uppsker þöggun valdhafanna í menningarlífinu, þó alltaf eigi hann bandamenn sem hjálpa til við að koma efninu á framfæri. Missir stjórn á neyslunni og lystina á að harka í „bransanum“, en snýr síðan aftur í boði þeirra Morthens-bræðra þegar nýsköpunarbylgja pönksins rís loksins á Íslandi í upphafi níunda áratugarins. Breiðskífurnar eru orðnar hátt í þrjátíu, þar af ríflega tuttugu eftir upprisu, eftir að sess Megasar í tónlistar- og menningarsögunni er í raun tryggður.