Pistlar:

19. maí 2025 kl. 16:08

Valgeir Magnússon (valgeirmagnusson.blog.is)

Ég varð síðastur

Árið var 2016 og ég var rétt að verða 48 ára. Ég var illa farinn bæði andlega og líkamlega eftir ýmis vandamál, bæði í rekstri og í persónulega lífinu, árin á undan. Ég fann að ég var u.þ.b. að klessa á vegg enda hafði ég reynslu af því frá því ég var um þrítugt. Ég þekkti sjálfan mig nógu vel til að vita að ég yrði að gera eitthvað nýtt og búa mér til „me time“ með hreyfingu og hugleiðslu.

Ég hafði fylgst með kajak-ræðurum út um gluggann heima hjá mér í nokkur ár en aldrei látið verða af því að prófa sjálfur. Eftir nokkra leit fann ég ódýran kajak með öllu tilheyrandi á netinu og fjárfesti í honum. Heimsótti svo Kayakklúbbinn sem er í fjörunni fyrir neðan heima hjá mér og spurði hvort hægt væri að fá að róa með þeim. Mér var vel tekið og fékk að vita hvenær félagsróðrar væru og mætti á tilsettum tíma í einn slíkan. Valinn var formaður róðrarins sem tilkynnti öllum hvert yrði farið og svo var farið yfir einhverjar reglur. Ég var spenntur og allt var nýtt svo ég meðtók hreint ekki allt. Hugurinn leitaði í allar áttir um það sem í vændum var.

Við rérum af stað í litlum vindi og ég reyndi hvað ég gat að halda í við hópinn. U.þ.b 70 ára gömul kona tók fljótlega fram úr mér en ég dróst aftur úr. Reglulega var beðið eftir mér, en um leið og ég náði hópnum lagði formaðurinn aftur af stað og því ekki um neina hvíld að ræða fyrir mig. Ég hef yfirleitt verið frekar góður í öllum íþróttum og fljótur að ná hlutunum. Því fór þetta talsvert í mig að vera ekki betri ræðari en þetta. Þarna var ég löðursveittur kominn með verki í handleggina að hamast með röngum vöðvum í að koma mér áfram, örvæntingarfullur yfir því að vera ekki góður, sterkur og fullkominn á meðan eldri borgarar liðu um yfirborð sjávarins eins og þau ættu heiminn og blésu ekki úr nös. Í þokkabót bætti jafnt og þétt í vind allan tímann.

Lagt var af stað frá Geldinganesi og farið í kringum Viðey og svo aftur inn í víkina við Geldinganes og þar lauk ferðinni. Þessi leið er um 8 kílómetrar, sem er í lengri kantinum fyrir byrjanda að róa. Ég tók á öllu sem ég átti til að verða mér ekki til skammar síðasta kílómetrann í þokkalegri öldu og vindi. Rétt áður en ég kom að landi sá ég að maður nokkur var reyndar fyrir aftan mig og létti mér mikið við að sjá það. Ég var þá ekki síðastur. Það var alla vega einn í hópnum sem reri hægar en ég.

Þreyttur bar ég kajakinn upp á pallinn hjá klúbbhúsinu og fór að spjalla við fólk og reyna að bera mig vel. Mikil gleði var í hópnum, allir uppfullir af endorfíni eftir róðurinn og ég boðinn velkominn í klúbbinn. Maðurinn sem kom á eftir mér í mark brosti til mín og hrósaði mér fyrir frammistöðuna. Bæði væri veðrið ekki það auðveldasta fyrir byrjanda og eins að hringurinn væri í lengri kantinum fyrir fyrsta félagsróður, sagði hann mér.

Ég var ánægður með að maður sem var enn hægari en ég, og greinilega ekki að fara sinn fyrsta hring, skyldi sjá ástæðu til að hrósa mér. En svo hélt hann áfram að tala við mig um róðrartækni og hvernig ég gæti bætt mína. Fljótlega áttaði ég mig á því að þetta var einn reyndasti ræðarinn í klúbbnum. Hann var víst bara fyrir aftan mig til að vera tilbúinn ef eitthvað kæmi fyrir mig, hafði verið öryggisvörðurinn minn allan tímann án þess að ég bæði neinn um það. Ég var auðvitað mjög þakklátur fyrir að hann skyldi hafa tekið þetta að sér en á móti þá áttaði ég mig á því að ég var síðastur og hægastur. Einnig komst ég að því að ávallt í félagsróðrum er reyndur einstaklingur aftast, til öryggis ef eitthvað kemur upp á.

Þegar ég var búinn að gera þetta allt upp í huganum áttaði ég mig á því að ástæðan fyrir því að ég væri svona illa staddur andlega og líkamlega var að egóið mitt væri að þvælast fyrir mér. Í stöðugri keppni við allt og alla. Þarna var minn vendipunktur og batinn gat hafist. Ég vildi mikið frekar vera sá sem kann og róa aftast en sá sem ekkert kann og hamast við að vera ekki aftastur.

Núna er árið 2025 og ég ræ enn kajökum annað slagið. Er í kajakklúbbi bæði í Ósló og í Reykjavík. Tek kajakana mína oft á Þingvallavatn og til Hríseyjar. Nýt þess að fljóta við yfirborðið eins og fuglarnir sem sitja á því, rétt aðeins hærri en selirnir sem kíkja reglulega á mig ef ég er á sjó. Ég tek ekki tímann og reyni ekki að setja met. Ég er bara að njóta og beiti líkamanum rétt. Ég skildi þarna loksins, orðinn 48 ára gamall, að lífið er ekki keppni. Því ef lífið væri keppni og sá sem kæmi fyrstur í mark ynni, þá værum við að flýta okkur að tikka í öll boxin áður en við enduðum í okkar eigin boxi, helst eins snemma og hægt væri. Ég ákvað að hætta að keppa og reyna frekar að miðla, styðja og vera til staðar. Fara mér hægar (ekki alltaf tekist) og njóta betur. Anda dýpra og fara ekki á taugum yfir einhverju sem annað hvort er ekki í mínum höndum og engu breytir hvort ég stressa mig upp eða ekki um útkomuna. Það sem gerist bara gerist.

Ég hófst handa við að breyta starfinu mínu og treysta öðrum fyrir sínu. Vera frekar til staðar ef hlutir eru ekki að ganga upp og sjá hvort ég get orðið að liði. Vinna með yngsta fólkinu, miðla þekkingu og reynslu, þau koma svo með sýna snilli til viðbótar og oftar en ekki verður úr því galdur. Hætti að þurfa að eiga heiður af öllu sem ég kom nálægt, ég veit hvað ég get og hverju ég hef áorkað.

Það hentar mjög vel að aðrir fái að skína, aðrir fái að stækka, því það eru aðrir sem þurfa að taka fyrirtækið lengra. Ég er bara eitt af púslunum til þess að heildarmyndin komi saman. Rúmu ári eftir þennan fyrsta róður fékk ég aðra hugljómun þegar ég skoðaði jólakort sem við Silja fengum. Þar var mynd af álftum í oddaflugi með fróðleik undir um það að álftirnar skiptist á að vera fremstar því ef ein þráast við að vera of lengi fremst, þá deyr allur hópurinn. Gott ef ég sá ekki eitthvað líkt með mér og álftinni sem var að þráast við að fljúga fremst fyrir mig en ekki fyrir hópinn. Ég hætti sem framkvæmdastjóri Pipars stuttu síðar og fór að gera aðra hluti innan fyrirtækisins og sé ekki eftir því, enda bötnuðu margir hlutir í rekstrinum við það og nýjar hugmyndir komust betur að.

Ég er mjög feginn því að hafa áttað mig á þessu þó seint væri og ekki síst að það hafi gerst áður en ég varð afi. Það er einmitt svipað hlutverki reynda ræðarins sem var aftast í róðrartúrnum. Í því hlutverki langar mig að njóta, miðla og vera til staðar.

15. apríl 2025 kl. 15:31

Ósanngjarnt og illa ígrundað

Það vakti undrun mína þegar fjármálaráðherra, sem að mörgu leyti er að gera góða hluti, hélt því fram að það að leggja af samsköttun para myndi nánast eingöngu hafa áhrif á hátekjufólk, aðallega karla, og að því væri þetta allt í lagi og kallaðist ekki skattahækkun. Hér finnst mér grundvallarspurningin sú hvort heimili með mjög misjafnar tekjur á milli einstaklinga eigi að greiða meira til meira
10. apríl 2025 kl. 13:44

Leiðtogi heimsækir Noreg

Halla Tómasdóttir, forseti Íslands, ásamt Birni Skúlasyni, aka upp að höllinni í Osló. Þau aka upp Karl Johans-strætið sem er skreytt með borðum í íslensku fánalitunum ásamt þeim norsku. Íslenskir fánar eru á annarri hvorri fánastöng upp götuna að höllinni og sá norski á hinum. Þau sveigja út úr bílalest herbíla, mótorhjóla og erindreka og stoppa við aðalinngang hallarinnar þar sem Haraldur meira
28. mars 2025 kl. 14:58

Að pissa eins og maður meini það

Flesta fimmtudagsmorgna í Pipar\TBWA eru fyrirlestrar um eitthvað áhugavert. Stundum eitthvað sem við erum að vinna að og stundum koma utanaðkomandi fyrirlestrar um áhugaverð umræðuefni. Þegar ég er staddur á Íslandi reyni ég að ná þessum fyrirlestramorgnum. Um daginn var þar fyrirlestur um breytingaskeið kvenna. Ég hlustaði af áhuga enda erum ég og Silja konan mín á þeim aldri að þetta umræðuefni meira
10. mars 2025 kl. 14:31

Er heimurinn kominn á hvolf?

Hvað gerist þegar heimurinn fer á hvolf? Bandaríkin standa allt í einu fyrir eitthvað allt annað en þau hafa staðið fyrir. „Disruption“ er orðið sem hægt væri að nota á ensku yfir það sem er að gerast. Og það eru ekki bara Bandaríkin sem eru að breytast, þær breytingar hafa bara mest áhrif. Það sem virðist gerast fyrst er að lækkanir verða á mörkuðum. Óróleiki er aldrei góður í meira
6. febrúar 2025 kl. 18:45

Hvað myndi ég segja við foreldra mína?

Ég var að velta fyrir mér um daginn hvað ég myndi segja við foreldra mína ef ég gæti hitt þau í dag. Það er nefnilega svo skrítið að stóran hluta ævinnar þá er maður reglulega að segja foreldrum sínum frá afrekum sínum, vandamálum og hversdegi. En svo allt í einu þá eru þau ekki lengur til staðar. Hverjum á maður þá að segja þessa hluti? Þá fór ég að velta fyrir mér þeim tíma sem liðinn er frá því meira
22. nóvember 2024 kl. 17:42

Hvers virði er fráfesting í þjónustu við fíknisjúka?

Mikil umræða hefur verð í samfélaginu um fíknisjúka og hversu brotið kerfið er í kringum þann alvarlega sjúkdóm. Sumum finnst kerfið vera mannskemmandi á meðan aðrir segja að sjúkdómurinn sé sjálfskapaður og fjármagi því betur varið til annarra innviða í samfélaginu. Ég fór að velta fyrir mér hvort við gætum litið á málið frá annarri og harðari hlið. Þ.e.a.s. arðsemisreiknað verðmæti þjónustunnar meira
22. nóvember 2024 kl. 17:24

Hvers virði er fráfesting í þjónustu við fíknisjúka?

Mikil umræða hefur verið í samfélaginu um fíknisjúka og hversu brotið kerfið er í kringum þann alvarlega sjúkdóm. Sumum finnst kerfið vera mannskemmandi á meðan aðrir segja að sjúkdómurinn sé sjálfskapaður og fjármagni því betur varið til annarra innviða í samfélaginu. Ég fór að velta fyrir mér hvort við gætum litið á málið frá annarri og harðari hlið. Það er að segja með því að arðsemisreikna meira
18. nóvember 2024 kl. 9:25

Af hverju endaði Þórður Snær með því að slaufa sjálfum sér.

Mál Þórðar Snæs fór hátt í síðustu viku sem endaði með því að hann fann sig knúinn til að gefa frá sér yfirlýsingu þess efnis að hann myndi ekki taka þingsæti yrði hann kosinn. Þetta er allt hið furðulegasta mál og hef ég enga skoðun á því hvort hann átti eða átti ekki að gefa frá sér yfirlýsingu sem þessa. En mér þykir áhugavert að skoða svona mál út frá almannatengslavinklinum og af hverju allt meira
27. september 2024 kl. 16:50

Tækifærin jafnast

 Ég sótti um daginn ráðstefnuna RIMC þar sem gervigreind eða AI var helsta umræðuefnið og hvernig þessi tækni hefur breytt og mun breyta markaðsmálum. Ég velti fyrir mér í kjölfarið hversu smeyk við mannfólkið erum oft við breytingar. Sérstaklega ef þær ógna tilvist okkar eða tilgangi á einhvern hátt.  Að einhvers konar tækni eða sjálfvirkni breyti störfum og starfsumhverfi er meira
10. apríl 2024 kl. 8:34

Ég ætla að verða meira Beyoncé,

Ég var að hlusta á nýjustu plötu Beyoncé, Cowboy Carter. Platan er frábær en hún er líka mikil ádeila á kántrítónlist og hvernig slík tónlist hefur í gegnum tíðina jaðarsett svartar konur sérstaklega. Beyoncé er frá Texas og ólst upp við þessa jaðarsetningu frá tónlistarsenunni. En hvað gerði hún? Hún bjó til geggjaða kántríplötu og er að beyta heiminum og breyta sögunni. Hún tekur samtalið á meira
22. mars 2024 kl. 15:26

Reiði fólks í hlutfalli við stýrivexti

Ég hef verið hugsi yfir reiði fólks í samfélaginu undanfarið og því hve orðræðan verður sífellt harðari og harðari. Fyrir nokkrum árum voru nettröllin nokkur og þau röfluðu út í eitt og enginn hafði miklar áhyggjur af því. Þetta fólk dæmdi sig bara sjálft. En núna virðist stór hluti þjóðarinnar hafa breyst í einhvers konar nettröll. Það eru góðu nettröllin og vondu nettröllin. Þau góðu hika ekki meira
11. mars 2024 kl. 15:17

Vald fjölmiðla

Ég hef verið hugsi yfir því hvernig fjölmiðlar hafa talað um Söngvakeppnina síðustu viku. Allar fréttir hafa snúist um kosningaklúður, reiði á samfélagsmiðlum og að Ísland sé í „frjálsu falli“ í veðbönkum. Rasisma í garð Bashar og árásir á Heru Björk. Enginn fjölmiðill hefur skrifað um að kona á sextugsaldri hafi verið að vinna Söngvakeppnina og sé á leiðinni að syngja á meira
16. febrúar 2024 kl. 16:57

Ekki lenda á girðingunni

Það eru tvær leiðir til að takast á við vandamál. Önnur veldur því að allt verður auðvelt og fólk hópast saman við að leysa það. Hin leiðin (sem er algengari) er hræðslan við að mistakast. Í báðum tilfellum er drifkraftur og í báðum tilfellum ræðst fólk að vandamálinu, en með algjörlega sitthvora sýnina. Ef andi vinnustaðar eða aðstæðna er þannig að fólk er drifið áfram af hræðslu við að meira
4. desember 2023 kl. 12:42

Auðvitað sýður upp úr!

Aðgerðaleysi stjórnvalda í málefnum fíknisjúkra hefur verið svo gengdarlaust nú árum og áratugum saman að á einhverjum tímapunki hlaut að sjóða upp úr. Virðingarleysi og/eða fávisku virðist vera um að kenna. Meira og minna allar götur frá 1956 þegar Guðni afabróðir minn ásamt fleirum stóðu fyrir því að AA samtökin hæfu starfsemi á Íslandi, föstudaginn langa, hefur allt er við kemur sjúkdómnum meira
5. október 2023 kl. 10:30

Það þarf að ná fólki með sér

Ég hef eins og allir fylgst með Ásgeiri Jónssyni seðlabankastjóra kynna hverja vaxtahækkunina á fætur annarri og séð viðtölin við hann á eftir. Hann hefur yfirleitt verið nokkkuð skýr um það af hverju hækka þurfi vextina og hvert vandamálið er. Hann hefur einnig verið skýr um það að verkefnið að ná niður verðbólgunni sé samvinnuverkefni stjórnvalda, fyrirtækja og launþega. Að sama skapi hefur hann meira
13. september 2023 kl. 8:43

Við getum svo miklu betur

Miðvikudaginn 30. ágúst útskrifaðist ung móðir af Vogi. Þar sem ekki var pláss fyrir hana á Vík í meðferð eftir afvötnunina þá þurfti hún að bíða til 12. september til að halda áfram með sína meðferð og vinna í sjálfri sér. Hún lést aðfaranótt laugardags, 2. september. Þetta er því miður ekki einangrað tilvik heldur saga sem endurtekur sig í sífellu. Fíknisjúkdómar eru alvarlegasta meira
10. ágúst 2023 kl. 21:00

Barbie skiptir máli.

Við Silja, konan mín, fórum saman á Barbie í bíó. Myndin er skemmtileg en fyrir mig sem markaðs-, samskipta- og auglýsingamann þá er hún einstaklega áhugaverð.   Dúkkan Barbie hefur fyrir löngu síðan misst sinn upprunalegan tilgang og orðin á skjön við samtímann. Hún varð tákn neysluhyggju, „steríótýpa“ hlutgervingar og óraunverulegra krafna um fullkomnun kvenna. Þetta leikfang meira
1. ágúst 2023 kl. 9:41

Að tilheyra

Hverri manneskju er lífsnauðsynlegt að tilheyra. Tilheyra fjölskyldu, hópi, samfélagi, trúarbrögðum, áhugamálum, íþróttafélagi eða bara mannkyninu öllu. En sum alast upp við stöðug skilaboð frá samfélaginu um að þau tillheyri ekki. Oftast eru þetta ómeðvituð skilaboð sem við öll sendum frá okkur og borast inn í undirmeðvitund viðkomandi um að hann, hún eða hán sé gallað. Ég er sekur um að senda meira
10. júlí 2023 kl. 10:08

Sjúkdómar taka ekki sumarfrí.

„Því miður þá verð ég að segja þér að þú ert með krabbamein á þriðja stigi og ef ekkert verður að gert núna þá er ekki aftur snúið. Það verður að hefja meðferð núna strax. En því miður verð ég líka að segja þér að það er ekki hægt. Krabbameinsdeildin fer nefnilega í frí allan júlí og fyrstu vikuna í ágúst. Við verðum því bara að vona það besta og það verði ekki of seint að hefja meðferð um meira
28. júní 2023 kl. 9:55

Fyrstu viðbrögð skipta öllu máli

„Ég verð því miður að viðurkenna að við stóðum okkur afar illa í þessu máli og þessi skýrsla er áfellisdómur yfir okkar vinnubrögðum. Okkur var sem betur fer boðin sátt í þessu máli sem við munum greiða. En það sem skiptir meira máli er að við fengum tækifæri til að lagfæra okkar ferla. Við tókum málið strax alvarlega og endurskoðuðum alla okkar ferla til að koma í veg fyrir að mál sem þetta meira
7. júní 2023 kl. 8:19

Töfralausnir eru ekki til

Nú eru allt í einu allir orðnir sérfræðingar í vöxtum og verðbólgu. Ekki ósvipað því þegar við urðum öll skyndilega sérfræðingar í bóluefnum og grímum. Flestir þessara sérfræðinga tala út frá sínum persónulegum þörfum eða hagsmunum en fáir virðast velta fyrir sér raunveruleikanum og af hverju við erum núna með verðbólgu og af hverju það er ekki bara hægt að leysa hana með því að hækka alla í meira
19. maí 2023 kl. 9:09

Að vera með sjálfum sér

Þar sem bý að hluta til í Oslo og vinn þar er ég oft einn á kvöldin. Silja konan mín, börnin og barnabörnin búa öll á Íslandi. Ég varð smám saman háðari símanum og iPad-inum. Í hvert sinn sem ég var einn í þögn, tók ég upp annaðhvort tækið og tékkaði hvort eitthvað hefði breyst á fréttamiðlunum, LinkedIn og Snapchat. Ég er sem betur fer ekki til á Facebook og Instagram og hef aldei verið. En meira
2. maí 2023 kl. 15:30

Ég vorkenni Einari?

 Ég hef nú í mörg ár fylgst með borginni okkar að sökkva dýpra og dýpra í skuldir, þjónustuna versna og verða óskipulegri. En ef þú heldur að hér sé á ferðinni enn ein pólistíska greinin um það hvað Dagur sé lélegur borgarstjóri og að skipta þurfi um meirihluta, þá verðurðu fyrir vonbrigðum,    Að reka borg er ekkert smámál. Reykjavíkurborg, Landspítalinn og Icelandair eru þrír meira
18. apríl 2023 kl. 13:42

Nýtum tímann

Það er aldrei tímien samt er ég alltaf að bíðaÞað er aldrei tímien samt kemur nýr dagurEftir hverju er ég að bíða,það er kominn nýr dagur.Það skrítna við tímann er hvað hann er afstæður. Sundum er hann ótrúlega lengi að líða en stundum er hann allt í einu bara búinn. Stundum myndum við vilja getað spólað áfram og stundum til baka. Það er ansi oft sem ég væri til í að geta spólað til baka en það er meira
14. mars 2023 kl. 16:46

Ekki skrítið að fólk verði reitt

Margir hlutir hafa áhrif á líðan fólks en fjárhagslegar áhyggjur og óöryggi í fjálmálum ristir þar mjög djúpt. Bæði getur fólk orðið dofið og langþreytt, sem hefur áhrif á getu þeirra til að koma sér út úr aðstæðunum eða þá að fólk fær aukna orku til að gera eitthvað í málunum – og svo er það reiðin í báðum tilfellum.Ég hef gaman að því að tala við ungt fólk. Þannig fær maður orku en líka meira
2. mars 2023 kl. 13:13

Kredithirðir eða ekki?

Í síðasta pistli var ég að velta fyrir mér egói og hvernig það þvælist fyrir fólki í samskiptum. En það eru fleiri hliðar á peningnum. Til eru nokkrar gerðir af fólki; það er fólkið sem getur ekki tekið heiðurinn af neinu sem það gerir og finnst það bara vera fyrir í samfélaginu. Það er týpan sem oft er gert grín fyrir að byrja á að afsaka sig með orðum eins og „fyrirgefið hvað þetta er nú meira
21. febrúar 2023 kl. 12:33

Reiður úti á plani

Stoltið og réttsýnin geta verið skrítin systkin, sérstaklega þegar við upplifum að eitthvað hafi verið gert á okkar hlut. Við eigum erfitt með að kyngja stoltinu þó að það sé augljóslega okkur í hag. Við mætum hörðu með hörðu af því að við lítum hlutina með okkar augum og eigum rétt á því. Hver kannast ekki við manninn sem mætir reiður inn í verslun með bilaðan hlut og rausar um hvað þetta sé meira
13. febrúar 2023 kl. 13:29

Er ferðaþjónustan bara fyrir láglaunafólk?

Gylfi Zoega, prófessor í hagfræði við HÍ og fráfarandi meðlimur í peningastefnunefnd, skrifaði nýverið grein þar sem hann segir að ferðaþjónustan sé láglaunagrein í hálaunalandi og að það sé dæmi sem gangi ekki upp. Einnig heldur hann því fram að ferðaþjónustan sé góð aukagrein, góð byggðastefna en afleit grein til að búa til verðmæt störf og lífskjör fyrir Íslendinga í framtíðinni.Ég rak upp stór meira
28. nóvember 2022 kl. 13:54

Refsingar virka öfugt

Ég er búinn að vera að velta fyrir mér refsingum og hvort refsingar virka. Heimurinn er fullur af refsingum og við erum því alin upp í skólakerfinu og lífinu sjálfu við það að ef við högum okkur ekki eins og við eigum að gera þá sé okkur refsað. Þannig eigum við að læra af reynslunni og láta af þeirri hegðun. Fáum punkta fyrir mætingu, í umferðinni, látin sitja eftir, gera armbeygjur, borga meira
16. maí 2019 kl. 13:56

Afi í Palestínu

Ég fæddist frjáls en kvarta samt ég fæddist í friði með allt sem ég þarfnast en kvarta samt kvarta yfir veðrinu, vöxtunum og verðinu   En hvað ef ég fengi steikjandi hita, engar afborganir og lægra verð? Yrði ég þá ánægður? Eins og landlausi maðurinn sem brosti til mín í Palestínu. Ég flýg heim til að kvarta yfir veðrinu. Ég var svo heppinn að vera í Ísrael og Palestínu nýlega þar sem ég var meira
14. mars 2019 kl. 14:35

Afi á instagram

Þetta er pistill 3 í pistlaröðinni þar sem ég varð nýlega afi.   Stærsti munurinn á því hvernig er að verða foreldri í dag og þegar ég og konan mín stóðum í þeim sporum árið 1991 í fyrsta skipti eru samfélagsmiðlarnir. Ég hringdi úr tíkallasíma, eins og þeir voru kallaðir, bæði í foreldra mína og tengdaforeldra til að segja þeim fréttirnar áður en ég yfirgaf fæðingardeildina. Gekk svo út af meira
18. febrúar 2019 kl. 10:54

Afi í fæðingarorlofi

Afi í fæðingarorlofi Okkur hjónunum hlotnaðist nýlega sú gleði að verða afi og amma í fyrsta skipti. Það vakti upp miklar tilfinningar hjá mér og opnaði augu mín fyrir foreldrahlutverkinu á alveg nýjan hátt. Að vera afi er allt annað en að vera sjálfur foreldrið og í kjölfarið ákvað ég að gera þessa greinaröð – um muninn á því að verða foreldri nú og þegar við hjónin urðum það. Þetta er meira
6. febrúar 2019 kl. 22:08

Nýfæddur afi

Stórkostleg tíðindi bárust um daginn þar sem nýtt ráðuneyti varð til á Íslandi, Barnamálaráðuneytið. Þegar ég var barn, þá hefði þetta verið eitthvað sem gæti komið fyrir í grínþætti en ekki í raunveruleikanum. En hugmyndir okkar um lífið og því sem er mikilvægt hafa sem betur fer þroskast og breyst á þeim 50 árum frá því ég fæddist. Hvað er að verða foreldri og hvernig eru kröfur samfélagsins um meira
Valgeir Magnússon

Valgeir Magnússon

Valgeir er auglýsinga og markaðsmaður ásamt því að vera rithöfundur, textahöfundur, dægurlagahöfundur, pistlahöfundur, pabbi og afi. Valgeir er stjórnarformaður hjá Pipar\TBWA, The Engine, Ghostlamp og Fastland. Stofnandi og einn eigenda Landnámseggja í Hrísey og stjórnarformaður í Hrísey verslun. Framkvæmdastjóri SDG\TBWA og Scandinavian Design Group í Noregi og stjórnarmaður í TBWA\Nordic og varaformaður Norsk-íslenska viðskiptaráðsins.

Meira