„Það er ekki langt síðan loðnuvertíðin var góð hér við land, vertíðin var ágæt í fyrra og árið þar á undan. Við þekkjum sveiflur í þessum fiskistofni, bæði upp og niður, sem endurspeglar nýliðunina í stofninum. En orsakir breytilegrar nýliðunar hjá loðnu þekkjum við nánast ekki neitt.“
„Það er ekki langt síðan loðnuvertíðin var góð hér við land, vertíðin var ágæt í fyrra og árið þar á undan. Við þekkjum sveiflur í þessum fiskistofni, bæði upp og niður, sem endurspeglar nýliðunina í stofninum. En orsakir breytilegrar nýliðunar hjá loðnu þekkjum við nánast ekki neitt.“
„Það er ekki langt síðan loðnuvertíðin var góð hér við land, vertíðin var ágæt í fyrra og árið þar á undan. Við þekkjum sveiflur í þessum fiskistofni, bæði upp og niður, sem endurspeglar nýliðunina í stofninum. En orsakir breytilegrar nýliðunar hjá loðnu þekkjum við nánast ekki neitt.“
Þetta segir Guðmundur J. Óskarsson, sviðsstjóri uppsjávarsviðs Hafrannsóknastofnunar, í samtali við Morgunblaðið, en í ráðgjöf stofnunarinnar sem birt var í gær var ekki lagður til neinn kvóti í loðnu.
Í Morgunblaðinu í gær benti Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson, framkævmdastjóri Vinnslustöðvarinnar í Vestmannaeyjum, á að stofnstærð hnúfubaks væri í hámarki, en aðalfæða hans er talin vera loðna.
Spurður um hvort Hafrannsóknastofnun hefði skoðað samhengið þar á milli, þ.e. fjölda hnúfubaka við Ísland og stærðar loðnustofnsins, svaraði Guðmundur því til að því miður væri ekki mikið til af gögnum sem hægt væri að nýta í þeim tilgangi.
Lesa má umfjöllunina í heild sinni í Morgunblaðinu í dag.