Villibráð er vinsæl á borðum landsmanna um hátíðirnar. Úlfar Finnbjörnsson matreiðslumeistari og matreiðslubókarhöfundur hefur sérhæft sig í villibráð og  þekktur fyrir kunnáttu sína að framreiða ljúffengar villibráðarkræsingar. Á dögunum gaf hann út veglega uppskrifta- og sögubók sem ber heitið Veislumatur landnámsaldar.

Hvað þótti veislumatur á landnámsöld?

Í bókinni kastar hann fram spurningum eins og hvað þótti veislumatur á landnámsöld og hvað fengu veislugestir í brúðkaupi á Hlíðarenda að borða, svo dæmi séu tekin. Giskar á svörin og setur fram rétti sem hugsanlega hafa getið verið í boði. Íslendingasögurnar eru ekki margorðar um þær matarhefðir sem voru við lýði á fyrstu öldum Íslandsbyggðar. Kristbjörn Helgi Björnsson sagnfræðingur hefur rannsakað matartilvísanir í Íslendingasögunum og borið þær saman við þá þekkingu á matarvenjum landnámsaldar sem fornleifafræðin hefur bætt við.

Úlfar leitaði einnig fanga víða og setur hér fram spennandi, freistandi og trúverðugar uppskriftir að veislumat landnámsfólksins. Karl Petersson ljósmyndari fangar svo útkomuna með linsuna að vopni. Ljósmynd/Drápa

Freistandi og trúverðugar uppskriftir

Úlfar leitaði einnig fanga víða og setur hér fram spennandi, freistandi og trúverðugar uppskriftir að veislumat landnámsfólksins. Einn fremsti matarljósmyndari landsins, Karl Petersson, fangar svo útkomuna með linsuna að vopni.

Í bókinni er meðal annars þessa einföldu og girnilegu uppskrift að rjúpum að finna. Þær eru soðnar með bláberjum og eru bornar fram á frumstæðan hátt og má hugsa sér að þær hafi verið á borðum hjá Gunnari á Hlíðarenda á landnámsöld. 

Rjúpurnar eru bornar fram á frumstæðan og spenanndi hátt. Ljósmynd/Karl Petersson