Áhugi landsmanna á sumarhúsaeign hefur stóraukist eftir að heimsfaraldur kórónuveiru hófst snemma á síðasta ári. Í júní í fyrra og í apríl á þessu ári voru slegin met í fjölda undirritaðra kaupsamninga. Í hagsjá Landsbankans segir að með fækkun utanlandsferða í fyrra virðist sumarhúsaeign hafa orðið vinsælli.
Viðskipti með sumarhús fóru úr því að vera um 17 talsins á mánuði á fyrsta fjórðungi síðasta árs upp í að jafnaði 52 á mánuði á öðrum ársfjórðungi. Slík aukning hefur ekki mælst á jafn skömmum tíma frá upphafi gagnasöfnunar.
Mesti fjöldi sem hefur mælst í stökum mánuði var í júní í fyrra þegar 73 kaupsamningar voru undirritaðir. Nýjustu gögn eiga við um aprílmánuð í ár en þá voru 62 samningar undirritaðir samkvæmt bráðabirgðatölum Þjóðskrár og virðist áhuginn því enn vera mikill.
Það sem vekur athygli við þennan mikla áhuga á sumarhúsaeign, samkvæmt hagsjá Landsbankans, er sú staðreynd að verðhækkanir á sumarhúsum eru ekki umtalsverðar. Aðeins hafa sumarhús hækkað um 10% í verði milli ára en sumarhúsaeign hefur aukist um 58% á sama tíma.
Af þeim u.þ.b. 14.500 sumarhúsum sem eru skráð hér á landi er ríflega helmingur á Suðurlandi og 21% á Vesturlandi.
Af einstaka sveitarfélögum eru bústaðir flestir í Grímsnes- og Grafningshreppi þar sem sumarhús eru um 3.100 talsins, eða tæplega fjórtán sinnum fleiri en íbúðarhús. Svipaða sögu er að segja um Bláskógabyggð þar sem sumarhúsin eru um 2.100 talsins en íbúðir tæplega 500.
Á Vesturlandi eru sumarhúsin flest í sveitarfélaginu Borgarbyggð, um 1.500 talsins á móti tæplega 1.900 íbúðum. Það er því ljóst að í sumum sveitarfélögum landsins er uppistaða byggðar fyrst og fremst sumarbústaðir. Á landinu öllu er þó um það bil einn bústaður fyrir hverjar 10 íbúðir.