Á Smartlandi starfa nokkrir ráðgjafar sem leitast við að gefa lesendum góð ráð. Eftirfarandi bréf barst á dögunum frá lesanda sem veltir fyrir sér hvernig hann geti haft jákvæð áhrif á menninguna á vinnustaðnum. Hann líkir vinnustaðnum við veika fjölskyldu og talar um tvo aðila sem glíma við áfengisvandamál og mikil meðvirkni er að myndast í kringum. Einstaklings- og fjölskylduráðgjafinn Elínrós Líndal gefur ráð.
Hæ.
Mig langaði að fá ráð tengt vinnunni minni. Málið er að ég er í góðri vinnu, þar sem verkefnin eru skemmtileg og krefjandi og launin góð. Hins vegar er starfsandinn á vinnustaðnum skrítinn. Ég átta mig ekki á hvað það er nákvæmlega, en það er eins og enginn okkar geti verið við sjálf, án þess þó að einhver einn hafi planað þetta.
Ég er millistjórnandi á þessum vinnustað og get haft ágætlega mikil áhrif á menninguna hérna. En ég er bara ekki alveg að átta mig á hvað þetta er raunverulega. Við erum í nokkrum hópum hér og það ríkir lítið traust á millli hópanna. Ég er ekki viss um að nokkur manneskja hér sé alveg hún sjálf, nema kannski ein manneskja sem menningin nær ekki til. Henni virðist líða vel. En mér líður illa í vinnunni. Samt er ég þessi gaur sem er alltaf í góðu skapi, hef gaman af lífinu og væri til í að vera sá gaur í vinnunni líka.
Það eru tveir aðilar í vinnunni sem allir vita að eru alkóhólistar, og í kringum þá er mikil meðvirkni en líka baktal. Enginn er að taka á því.
Ég er að spá í hvort ég ætti að skoða fleiri valmöguleika eða hvort ég get gert eitthvað til að hafa jákvæð áhrif hér inni. Í það minnsta er ég kominn með nóg af því að líða eins og inniveikri fjölskyldu á vinnustaðnum. En mér þykir leiðinlegt að missa af verkefnunum mínum hér.
Hvað get ég gert í þessari stöðu?
Kærar, ráðvilltur.
Hæ hæ og takk fyrir bréfið.
Mér þykir áhugavert hvað þú ert meðvitaður um menninguna á vinnustaðnum þínum og hvernig þú líkir vinnustaðnum við fjölskyldu. Ég er á því að á mjög mörgum vinnustöðum hefur menningin þróast á ákveðinn hátt, sem er kannski ekki besta þróunin eða meðvitað. Þessar óskrifuðu reglur sem sumir fara eftir geta verið þvingandi.
Það er ýmislegt sem þú getur gert. Meðal annars aftengt þig menningunni líkt og þessi eina manneskja hefur gert og tekist vel til með.
Ég hef reynsluna af því að vinna á sama vinnustað fyrir og eftir vinnu í meðvirkni. Ég get því staðfastlega sagt þér að þessi vinnustaður er ekki sá sami. Áður var ég mjög meðvituð um allar þessar óskrifuðu reglur, hópa, viðhorf og ágreininga. Eftir að hafa skoðað meðvirkni, hvernig maður aftengir sig og velur viðbrögð og aðstæður að fara inn í, varð vinnustaðurinn kærleiksríkur, áhugaverður og afslappaður. Breytingarnar eiga sér nefnilega stað inni í okkur í sjálfsvinnu.
Það sem ég mæli með er eftirfarandi:
Að mínu mati er mikið jafnvægi yfir þér eins og þú skrifar. Kannski ertu í þessari stöðu til að læra af henni og gefa lærdóminn áfram á vinnustaðnum. Ég hef hingað til ekki enn þá hitt einstaklinga sem eru alveg ómeðvirkir, en ég þekki einn sem hefur tæpa fjörutíu ára reynslu í að æfa sig að aftengja eftir viðurkenndustu aðferðum. Sú manneskja er á eftirsóknarverðum stað en gefur mér daglega áminningu um hversu samofin meðvirkni er samfélaginu í heild sinni.
Að mínu mati ættu vinnustaðir í landinu að vera duglegir að fá inn fyrirlesara til að fræða starfsmenn sína um þessi málefni. Hvetja starfsmenn til að mæta í vinnuna sem „þeir“, ýta undir opin samskipti, heiðarleika og traust.
Ég vona að þessi vinna megi byrja með þér á þínum vinnustað.
Gangi þér vel.
Kærar Elínrós Líndal.
Áhugasamir geta sent spurningar á elinros@mbl.is. Fyllsta trúnaðar heitið.