Öldrunarráð Reykjavíkur, Landssamband eldri borgara og fleiri stofnanir og samtök hafa áhyggjur af afkomu eldri borgara af erlendum uppruna sem ekki hafa náð að vinna sér inn full réttindi í lífeyris- og lífeyrissjóðakerfinu. Á komandi árum mun fjölga mjög í þessum hópi.
Hvatt er til þess að mótuð verði stefna og gripið til sérstakra aðgerða. Öldrunarráð Reykjavíkurborgar hélt ráðstefnu um málefni aldraðra innflytjenda og hefur í kjölfar þess samþykkt bókun þar sem vakin er athygli á vandamálinu. Það stafar ekki síst af því að aldraðir borgarar af erlendum uppruna eiga ekki rétt á tekjutryggingu hjá Tryggingastofnun nema að hluta til. Tillagan verður tekin fyrir í borgarráði í dag.
„Réttindakerfi okkar byggist á búsetu, eins og á hinum Norðurlöndunum. Fólk safnar réttindum með því að búa í landinu. Ef fólk hefur ekki búið lengi í landinu öðlast það ekki fullan rétt til lífeyrisgreiðslna,“ segir Sigríður Lillý Baldursdóttir, forstjóri Tryggingastofnunar ríkisins. Fólk fær fullan rétt til lífeyrisgreiðslna með því að búa í landinu í 40 ár, á aldrinum 16 til 67 ára. Búseta í styttri tíma veitir hlutfallsleg réttindi. Sigríður Lillý bendir á að fólk geti jafnframt átt réttindi í sínu fyrra heimalandi.
Greiðsla iðgjalda í lífeyrissjóð er grundvöllur lífeyris úr Lífeyrissjóðum. Fólk fær réttindi þar með þátttöku á vinnumarkaði hér í lengri tíma.
Í umfjöllun um mál þetta í Morgunblaðinu í dag segir Guðrún Ágústsdóttir, formaður öldrunarráðs Reykjavíkurborgar, að fólki af erlendum uppruna á ellilífeyrisaldri geti fjölgað hratt á næstu árum og áratugum. Geti viðfangsefnið því orðið erfitt og flókið í framtíðinni ef ekki er brugðist strax við.