Sandra vinnur á lyftara og elskar það

Sandra Júlíusdóttir starfar á lyftara við höfnina í Straumsvík. Hún elskar vinnuna sína og segir að hver dagur sé ævintýri.

„Starf mitt felst í því að losa vörur og gáma úr skipum sem koma vikulega og lesta þau síðsan með áli frá Isal og fleiri útflutningsvörum.

Síðan er ég líka að þjónusta Isal í mörgu öðru sem krefst vélavinnu,“ segir Sanda.

Spurð hvers vegna þetta starf hafi orðið fyrir valinu segir hún að lífið hafi tekið í taumana og vinnan hafi þróast svona.

„Ég valdi ekki beint þetta starf. Ég byrjaði að vinna í mötuneytinu hjá Isal árið 2001, þá 21 árs gömul, þar starfaði ég í eitt ár eða svo.

mbl.is/Árni Sæberg

Síðan sótti ég um flutning í annað starf innan Isal og var boðið starf á höfninni. Ég hef verið þar síðan,“ segir hún. Það að vinna á lyftara niðri á höfn er fjölbreytt og skemmtilegt að mati Söndru.

„Ég hef enn gaman af flestu sem ég er að gera. Síðan eru vinnufélagarnir líka alveg frábærir,“ segir hún og bætir við:

„Það eru fæstir dagar venjulegir. Maður veit sjaldnast hvaða verkefni maður fær þann daginn. Það getur verið gámalyftari, frá litlum lyfturum með 3,5 tonna lyftigetu og upp í stóra með 16 tonna lyftigetu, moka snjó eða efni á hjólaskóflu, hífa á krana, vinna á hjólagröfu eða beltagröfu eða bara á jarðvegsþjöppu og jafnvel bara handskóflu.“

Sandra starfar hjá Snók verktökum, en fyrirtækið tók við höfninni í Straumsvík í júní 2017. Hún segir að hún hafi fylgt með.

Hvaða menntun þarf kona sem vinnur á lyftara að hafa?

„Ég er með próf og kennsluréttindi á allar vélar nema valtara og malbikunarvélar en ég er ekki með meiraprófið.“

Hver er besti lyftarinn að þínu mati?

„Ef ég á að velja bestu lyftarana þá er það Konecranes sem skara fram úr. Þeir eru mjög liprir og þægilegir.“

Hlustar þú á eitthvað við vinnuna?

„Ég hlusta mest á tónlist í útvarpinu – er ekki mikið fyrir að hlusta á blaður.“

Sandra segir að vinnan við höfnina sé ævintýri líkust.

„Það hefur margt eftirminnilegt gerst á svona stórum vinnustað. Það var til dæmis þegar ég var að vinna niðri í lest á skipi, sem var að koma að utan, og við stöndum nokkrir vinnufélagar og erum að spjalla saman. Allt í einu hætta allir að tala og einblína í skelfingu á mig og byrja að benda á hausinn á mér. Það fyrsta sem mér datt í hug var að ég væri með eitthvert lifandi kvikindi ofan á hjálminum mínum, sem reyndist vera hlussustór og loðin kónguló. Mér er ekki illa við skordýr en þarna hoppaði ég næstum jafnfætis upp úr lestinni á skipinu,“ segir hún og hlær.

Hvað drífur þig áfram?

„Það sem drífur mig áfram í starfi er fjölbreytt vinna og góður starfsandi,“ segir Sandra og þegar hún er spurð út í framtíðarplön sín og hvar hún sjái sig eftir fimm ár kemur ekkert hik á hana.

„Ég verð klárlega bara fimm árum eldri á sama stað.“