Á mínu heimili voru brauðtertur aldrei á borðum né brauðsalöt þrátt fyrir að bakstur hafi verið mikill og frystikistan alltaf full af mat og heimagerðu gúmmelaði. Í minningunni var í öllum fermingarveislum boðið upp á brauðtertur, flatbrauð með hangikjöti og kalda kjúklingaleggi með kartöflustráum og kokteilsósu. Alltaf var kransakaka á eftir. Ég man að mér fannst brauðtertur alltaf einstaklega fallegar en kannast ekki við að hafa borðað þær þá enda mikill matargikkur á mínum yngri árum,“ segir Magnea.

Hvernig kviknaði áhugi þinn á brauðtertum?

„Áhugi minn á brauðtertum kviknaði eiginlega ekkert hjá mér sjálfri. Mamma mín heitin fór á lítið og fallegt hjúkrunarheimili í Kópavogi fyrir þremur árum og í kaffinu var alltaf sætabrauð. Þótt mamma mín hafi verið mikill sælkeri langaði hana stundum í eitthvað annað en „alltaf það sama“ svo ég fór að færa henni heimabakað bakkelsi öðru hvoru. Ég mætti til hennar nánast á hverjum degi það ár sem hún var svo heppin að búa þarna og kynntist því starfsfólki og öðrum íbúum vel. Mamma mín var af þeirri kynslóð þegar brauðtertur voru í öllum veislum og eiginmaðurinn minn segir að ég búi til heimsins bestu brauðsalöt og því ákvað ég að búa til handa þeim brauðtertu á deildinni hennar. Ég hafði einu sinni áður gert tvær litlar rúllubrauðtertur fyrir kvenfélagskaffi mörgum árum áður svo ég hafði enga reynslu eða mikla þekkingu en ég ákvað bara að prófa. Ég bjó til stóra tertu handa þeim og skreytti hana fallega að þeirra sögn. Gleðin og spennan sem þessi terta gaf þessum elskum á hjúkrunarheimilinu var alveg einstaklega falleg upplifun sem gladdi mig jafn mikið og þau, ef ekki meira. Svo auðvitað kom ég með aðra og aðra og aðra,“ segir Magnea, spurð um brauðtertuáhugann.

Brauðtertugerð Magneu hélt áfram að þróast. Þegar dóttir hennar byrjaði í sumarvinnu í Íslandsbanka gerði hún brauðtertu og sendi dóttur sína með í vinnuna. Nú er þetta orðinn árlegur viðburður.

„Ég reyndist svo bara hafa getuna til að gera góðar brauðtertur og hæfileikana til að skreyta þær fallega. Ég er fagurkeri og því finnst mér gaman að skreyta þær og legg metnað í það. Persónulega finnst mér skinku- og aspasterta best. Rækjan finnst mér fín en ég borðaði svo mikið af rækjusalati heima hjá Ingunni æskuvinkonu minni að ég er eiginlega enn að jafna mig, ég borðaði greinlega bara yfir mig af rækjusalati. Ég set alltaf mikið af eggjum því þau eru svo holl og einstaklega góð. Ég hef bara gert þessar tvær týpur en ég á alveg örugglega eftir að gera fleiri tegundir og á bara eftir að prófa mig áfram því þetta er alveg meiri háttar gaman og gefandi. Kannski skelli ég í eina vegan einn daginn, hver veit. Stundum langar mig bara að gera brauðtertu og þá skelli ég í eina og færi einhverjum sem mig langar að gleðja. Starfsfólkið í Slökkviliði Reykjavíkur fékk að njóta þess síðast,“ segir hún.

Hver er galdurinn á bak við góða brauðtertu?

„Galdurinn á bak við góða brauðtertu er að kaupa gott og vandað hráefni og gefa sér góðan tíma. Svo er mjög gott að eiga eiginmann sem er sjálfskipaður yfirsmakkari á að salatið sé gott. Ég græja það alltaf daginn áður og set á tertuna, því hún er best daginn eftir. Ég smyr svo með léttmajonesi yfir og á kantana því það gulnar ekki eins og hið hefðbundna. Tertan getur því staðið á borði í nokkra klukkutíma án þess að verða gul en reyndar hefur lítið reynt á það því þessar tertur eru alveg einstaklega vinsælar. Ég eyði svo hellings tíma í skreytingarnar því ég er vandvirkur dútlari og vil gera hlutina vel og ég læt hana ekki frá mér nema ég sé fullkomlega sátt. Mér finnst mjög gaman að skreyta þær og einhvern veginn varð strax hægt að þekkja handverkið mitt á þeim, svona eins og hjá listmálara. Ég er með vissan stíl á þeim sem mun svo kannski þróast og breytast með árunum, maður veit aldrei,“ segir Magnea.

Brauðterturnar rjúka alltaf út

Þegar Magnea er spurð hvort áhugi fólks á brauðtertum sé að aukast segir hún svo vera.

„Áhugi fólks hefur aukist alveg gríðarlega á brauðtertum og finnst fólki þetta einstaklega fallegt skraut á veisluborði fyrir utan það hvað þær eru bara góðar og mettandi. Sætabrauðið er löngu hætt að vera aðalatriðið í veislum. Gestgjafar vilja að gestir kveðji saddir og sælir og meira jafnvægi sé í veitingum.

Það hefur reyndar komið mér á óvart hvað þær eru gríðarlega vinsælar miðað við hvað fólk er farið að spá í hvað það lætur ofan í sig og nánast allir hættir að borða hvítt brauð. En í veislum leyfir fólk sér greinilega alveg hvítt brauð því allt hitt í tertunni er mun hollara. Og hver stenst eiginlega fallega og bragðgóða brauðtertu?“

Ef þú værir að ferma í dag hvað myndir þú bjóða upp á?

„Ég myndi bjóða upp á brauðtertur, bæði skinku- og rækjutertu. Heitan brauðrétt, súkkulaðiköku með smjörkremi, marengstertu með ferskum ávöxtum, Lindu Ben-karamellutertu, skinkuhorn, Rice krispies-turn og persónulega finnst mér kransakaka alltaf ómissandi á fermingarborðið. Ég er svo heppin að vera heimavinnandi húsmóðir svo ég gæti gert þetta allt sjálf nema ég myndi kaupa kransakökuna í bakaríi. Mér finnst skemmtilegast að hafa úrvalið sem fjölbreytilegast svo allir fái eitthvað við sitt hæfi. Ég er reyndar líka mjög hrifin af því að hafa góða matarsúpu og svo sæta eftirrétti. Það fer alveg eftir því hvað fermingarbarnið vill og hvað því finnst gott. Þetta er þeirra dagur og því gaman þegar þeirra áhugi og matarsmekkur fær að njóta sín,“ segir hún.