„Ég var vanur að sjá heimilislaust fólk en nú virðist sem margt ungt fólk sé líka komið í þessa stöðu,“ segir Yuichiro, heimilislaus maður í Tókíó. Heimsfaraldurinn hefur ýtt fleiri Japönum í fátækt og mun fleiri þurfa nú að hafa næturdvöl á stöðum eins og lestarstöðvum í þessu auðuga landi sem hefur lengi búið að sterku velferðarkerfi.
Yuichiro er 46 ára gamall og það er ekki auðvelt fyrir hann að ræða við fréttamenn AFP-fréttaveitunnar, horfir hvorki í myndavélina né á viðmælanda sinn og ættarnafnið vildi hann ekki gefa upp. Japanir eru auðvitað þekktir fyrir stolt sitt og vinnusemi og vel þekkt er að fólk keyri sig út í starfi sínu og vinni þar til það er að niðurlotum komið. Hins vegar er enga vinnu að fá fyrir Yuchiro sem táraðist þegar hann tók við matargjöf í miðborg Tókíó fyrr í mánuðinum.
Efnahagur Japans er sá þriðji stærsti í heimi og þrátt fyrir mannmergð hafa 4.500 manns látið lífið í landinu af völdum Covid-19 sem þykir ekki mikið í landi þar sem 125 milljónir búa. Ekki hefur heldur þótt ástæða til að takamarka ferðir fólks jafn mikið í Japan og víða annars staðar.
Opinberar tölur um atvinnuleysi segja það vera í kringum þrjú prósent sem myndi þykja gott hvar sem er en heimildarmenn AFP segja það þó aðeins segja hálfa söguna. Stórir hópar fólks séu einungis í hlutavinnu eða vinni í illa launuðum störfum til skamms tíma.
„Faraldurinn, aukið atvinnuleysi og lægri laun hafa komið verst niður á hópnum sem rétt náði að komast af áður,“ segir Ren Ohnishi sem stýrir samtökunum Moyai Support Centre for Independent Living sem berjast gegn fátækt. Hann segir 40% vinnuaflsins vera í skammtímastörfum á lágum launum þar sem starfsöryggi sé afar lítið. Þetta veiti fólki takmörkuð réttindi í velferðarkerfinu.
Að sögn Yuichiro gekk hann á milli ólíkra skrifstofa í velferðarkerfinu þar til að honum var loks tjáð að aðstoðin væri einungis fyrir barnafólk. „En hér eru fjölmargir fullorðnir sem fá ekki að borða,“ segir hann.