Sólrún Þorsteinsdóttir fjallaði um minningar sex fyrrverandi starfsmanna á Kópavogshæli í BA-ritgerð sinni í þjóðfræði árið 2010. Þar er greint frá ofbeldi og illri meðferð á heimilisfólki hælisins á árum áður.

„Ég vann þarna sjálf 1995 - ´97, þá var þetta gjörbreytt og ég varð ekki vör við slíkt, en ég heyrði mikið af sögum um hvernig þetta var áður,“ segir Sólrún. Meðal þess voru sögur af notkun á spennitreyjum og að heimilisfólk hefði verið læst inni í sellum eða litlum herbergjum til að refsa því.

Sólrún Þorsteinsdóttir.

„Svo sagði einn samstarfsmaður minn mér frá því að hann hefði farið með íbúa til tannlæknis, því hann var með skemmda tönn. Tannlæknirinn ákvað að draga tönnina úr án deyfingar og bað samstarfsmann minn um að halda honum. Hann gerði það, hann vissi að ef hann hefði neitað því, þá hefði einhver annar gert það. Þetta hvíldi á honum í mörg ár. Annar sagði mér frá því að starfsfólkið á einni vakt lék sér oft að því að ýta eða kasta lömuðum manni á bakinu eftir löngum gangi. Það voru ofnar á veggjunum og kastið var mælt í ofnlengdum. Sá vann sem kastaði manninum flestar ofnlengdir.“

Tengdar fréttir

Skýrsla um vistun barna á Kópavogshæli

Svíður að málið sé ekki klárað

• „Átti mínar erfiðu stundir“
• Óttuðust viðbrögð samfélagsins
• „Urðu ekki aðeins fyrir andlegum skaða“
• 3 milljarðar til 1.200 einstaklinga

» Fleiri tengdar fréttir

• Blogga um frétt