Kristborg Bóel Steindórsdóttir blaðamaður og sjónvarpskona, sem jafnan er kölluð Bóel, prýðir forsíðu Fréttablaðsins í dag. Í viðtali við Björk Eiðsdóttur talar hún um sjónvarpsþætti sína um vináttuna sem aðgengilegir eru í Sjónvarpi Símans og ræðir sorgir og sigra. Í viðtalinu segir hún frá því þegar hún missti pabba sinn skyndilega en hann hafði glímt við alkahólisma. 

Frétt af mbl.is

Kristborg Bóel keypti agnarsmáa íbúð og gerði upp

„Á mínum uppvaxtarárum varð ég aldrei vitni að átökum eða neinu ljótu, en ég ólst upp við mikla vanvirkni og var mikið ein að redda mér. Það voru allir að gera sitt besta en pabbi var þó ekki að sinna föðurhlutverkinu og mamma líklega að flýja sínar aðstæður með mikilli vinnu og lítilli samveru,“ segir Bóel í viðtali við Fréttablaðið.

Hún segir að sjúkdómur föður hennar hafi ágerst á unglingsárum hennar. 

„Við feðginin áttum það sameiginlegt að elska skötu svo ég plataði pabba oft til að elda hana fyrir mig. Þegar ég var komin heim tilkynnti hann mér að hann gæti ekki eldað, því hann treysti sér ekki til að setja skötuna í útvötnun. Verknaðurinn að fara í frystikistuna, taka upp skötubörð og setja í skúringafötu með köldu vatni var honum ofviða. Ég skildi þetta auðvitað ekki og þetta var fyrsta minning mín um að það væri virkilega eitthvað í ólagi. Og eftir þetta fór allt versnandi, hann drakk meira, datt oftar út, flosnaði upp úr vinnu og einangraði sig,“ segir Bóel og bætir við:

„Hann fékk mikið af geðlyfjum og tók þau ofan í áfengið. Ég man eftir að hafa oft hugsað þegar síminn hringdi að nú væri þetta búið. Jafnvel læddist að mér sú hugsun að það yrði léttir fyrir alla. Svo líður manni hræðilega að hugsa svona, en það er staðreynd að þessi sjúkdómur heltekur fjölskyldur.

Á endanum fór svo að faðir Bóel var lagður inn á geðdeild. Þar þurfti Bóel að sinna honum.„Ég var þá ekki nema 19 ára en sinnti umönnunarhlutverki gagnvart manni sem vildi stundum ekki sjá mig, var stundum glaður, stundum grátandi og stundum mátti ég ekki yfirgefa hann,“ segir Bóel.

Bóel hafði litla trú á árangri þegar faðir hennar tilkynnti honum að hann ætlaði í meðferð. Honum tókst hins vegar að halda sér edrú í tvö ár en þá dundu ósköpin yfir. 

„Ég var uppi að prjóna þegar ég heyri pabba koma og hann segist vera að sækja eitthvað. Í framhaldi heyri ég þann hæsta dynk sem ég hef nokkru sinni heyrt. Ég rýk fram og lít niður stigann þar sem ég sé pabba liggja hreyfingarlausan. Líklega hefur hann verið á leið upp og fengið aðsvif þó við vitum það ekki, og dottið úr tröppunum beint aftur fyrir sig og fallið á hnakkann á steingólfið fyrir neðan. Þegar ég kom að honum lak blóð úr öllum vitum en í sömu andrá kom mamma inn með strákinn og ég öskra á hana að koma ekki niður,“ segir Bóel.

Aðkoman eftir fallið var lengi greipt í huga Bóelar. Það blæddi mikið inn á heila föður hennar og var hann fluttur með þyrlu á sjúkrahús. „Við sátum yfir honum í þrjár vikur eða þar til hann lést, aðeins 61 árs.“

HÉR er hægt að lesa viðtalið í heild sinni. 

Tengdar fréttir

Framakonur

„Allt breyttist þegar ég hitti manninn minn“

• Dró andann djúpt og féll í faðm foreldra sinna
• „Ég er mjög hvatvís og alltaf til í að stökkva“
• „Það var greinilega þörf á þessu því bókanir hrúgast inn“
• Margir draga úr félagslegri virkni vegna grindarbotnseinkenna

» Fleiri tengdar fréttir

• Blogga um frétt