Smartland Mörtu Maríu | Frægð | mbl | 11.11.2018 | 6:00 | Uppfært 7.2.2020 9:46

Leiddist hræðilega 11 ára í Noregi

Ágústa Eva Erlendsdóttir bjó í Noregi þegar hún var 11 ára. mbl.is/Karl R. Lilliendahl

Ágústa Eva Erlendsdóttir, leik- og söngkona, prýddi forsíðu tímarits Smartlands. Í viðtalinu sagði hún frá því þegar hún bjó í Noregi þegar hún var 11 ára.

„Ég bjó í Noregi þegar ég var 11 ára eða í hálft ár í smábæ í Noregi þegar mamma mín var í námi. Hún var að læra textíl og ég þurfti að druslast með. Ég var ekki að fíla þetta og grenjaði mig heim. Þegar maður er 11 ára finnst manni maður vera rifinn upp með rótum. Mér datt ekki í hug að ég myndi koma aftur til Noregs og það kom mér á óvart hvað er næs að vera í Ósló. Þetta er mjög samnorrænt verkefni, tveir Danir, fjórir Íslendingar og þar fram eftir götunum,“ segir hún og minnist á að Ásta Hafþórsdóttir gervahönnuður sé að vinna við þættina og líka Jóhannes Haukur Jóhannesson leikari.

„Ásta er orðin fremst í flokki hér í Noregi og það var verið að orða hana við Óskarinn,“ segir Ágústa Eva.

Ein á báti

Ágústa Eva flutti ein til Noregs með börnin sín tvö því hún og kærasti hennar, Aron Pálmarsson handboltastjarna, fóru hvort í sína áttina í vor. Þegar hún er ekki í tökum segist hún lifa rólegu lífi.

„Ég er bara voðalega mikið að sinna börnunum mínum. Sonur minn er í heimaskóla og það þarf auðvitað að læra á hverjum degi. Svo förum við mikið í menningarferðir á söfn og svona. Það er svo mikið af sígaunum hérna og hann er því að læra margt um ólíka menningarheima. Svo er ég í alls konar búningamátunum og hárgreiðslum og að læra handritin og svona. Ég legg mikla áherslu á krakkana, sinni þeirra þörfum fyrst og svo læri ég textann á nóttunni ef svo ber undir.“

Fullsköpuð í hlutverkið

Oft heyrast sögur af því að leikkonur þurfi að breyta útliti sínu, lita hár, mjókka eða fitna fyrir hlutverk. Ágústa Eva segist ekki hafa þurft að gera neitt.

„Ég þurfti ekki að gera neitt. Mér var sendur texti og ég las hann inn á spólu og þeir flugu með mig út í prufu. Og leikstjórinn sagði að hann hefði spottað það strax og við hittumst fyrst að þarna væri hún komin fullsköpuð. Fyrst var hárið reyndar litað mjög rautt og svo var hugmynd um að mitt hlutverk ætti að vera með lengra hár og freknur en svo endaði hún nú bara svipuð og ég er,“ segir hún.

Undirbúningurinn fyrir hlutverkið hefur aðallega falist í fræðslu, tungumálavernd um gamla norsku og svo þurfti hún að læra hvernig víkingar töluðu. „Þetta hljómar svolítið eins og sambland af íslensku, færeysku og norsku. Þetta var rosalega erfitt fyrir leikkonuna sem er í aðalhlutverkinu því hún talar hvorki norsku né íslensku. Ég hef fengið hjálp á setti ef það vantar einhvern texta. Ég er búin að læra þessar reglur og það hjálpar mér,“ segir hún og heldur áfram:

„Í þessu hlutverki minni ég svolítið á mig þegar ég var 13 ára. Þá var ég að brjótast inn hér og þar, ekkert alvarlegt samt en ég var villingur sem var á móti kefinu. Það er því ýmislegt líkt með mér 13 ára og hlutverki mínu í þáttunum. Ég hef þennan bardagabakgrunn og er líka þessi sem vill alltaf vera að slást, „pikka fæt“. Ein á móti öllum,“ segir hún og hlær.

Þú hefur sem sagt alltaf verið átakasækin?

„Já, ég þarf ekki að vera í náðinni hjá fólki. Ég er ekki hrædd við að segja það sem mér finnst vera rétt. Ef ég trúi á eitthvað þá berst ég fyrir því. Þetta á við allt í lífinu. Mér var kennt að það mætti ekki skilja út undan. Það var útgangspunktur í uppeldi föður míns. En það þýðir ekki að maður eigi að vera meðvirkur eða láta vaða yfir sig eða aðra.“

Í mál við Löður

Ágústa Eva er ekki hrædd við stríð og nú hefur hún höfðað mál gegn bílaþvottastöðinni Löðri og vill bætur eftir slys sem hún varð fyrir á þvottastöðinni árið 2015.

„Þetta atvik hefur haft alvarleg og víðtæk áhrif. Ég ber það ekki utan á mér og er dugleg að finna leiðir til þess að lifa með því sem gerðist, bæði líkamlega og andlega. Það munaði sekúndum að eitthvað hefði sprungið innan í mér. Þeir voru með ólöglega hurð sem var dauðagildra. Það var tímaspursmál hvenær einhver myndi lenda í þessu,“ segir hún og bætir við:

„Þetta er sjálfvirk bílaþvottastöð og mannlaus og ekki með neinum öryggisbúnaði. Hún er opin í báða enda þannig að ég keyri inn í básinn og ýti á takka og þá fer hurð að ganga niður og sé að bíllinn minn myndi lenda undir hurðinni. Ég leita að öryggisskynjara og komst að því að það var enginn. Ég prófa að ýta á móti hurðinni og enda með hana í fanginu og reyni að þrýsta henni upp en hún er ekkert að fara að stoppa og ég klemmist á milli,“ segir hún en á ögurstundu kemur maður henni til bjargar. Í framhaldinu fer að blæða úr henni og öll innyfli bólgna upp og segir Ágústa Eva að litlu hefði munað að þau hefðu sprungið.

„Í kjölfarið fæ ég mjög alvarlega áfallastreituröskun sem er mikil fötlun og gerir lífið fimm sinnum erfiðara. Ég mun aldrei aftur syngja í söngleik því það reynir svo á allan líkamann. Líkaminn er búinn að finna nýjar leiðir til að geta sungið, en ég þurfti að læra það upp á nýtt. Þetta er búið að hafa mjög alvarlegar afleiðingar. Ég gat ekki unnið í ár á eftir og hef þurft að segja nei við mörgum verkefnum og því hefur þetta valdið mér miklum skaða. Viðmótið frá Löðri var sjokkerandi. Þeir vildu bjóða mér ókeypis bílaþvott í þrjá mánuði. Ég var næstum því búin að tapa lífinu þarna en þeim virtist vera alveg saman.“

Þegar Ágústa Eva er spurð að því hvað drífi hana áfram nefnir hún börnin sín og lífsbaráttuna.

„Bara þetta að vinna fyrir heimilinu, passa að allir hafi húsaskjól og föt og eitthvað að borða. Og eiga smá pening til að geta gert eitthvað skemmtilegt,“ segir hún.

Ágústa Eva fór ekki í leiklistarskóla og þegar ég spyr hana hvort það hafi verið lengri leið inn í þennan heim segir hún svo ekki vera.

„Ég geri voða mikið bara það sem mér finnst skemmtilegt. Það að leika er ekki alveg í fyrsta sæti, að skapa og búa eitthvað til er í fyrsta sæti. Ég byrjaði á því mjög snemma og það hefur komið mér þangað sem ég er í dag. Útgangspunkturinn minn er ekki að vera leikari á leiksviði. Ekki það að ég hafi ekki ástríðu fyrir því að leika. Mér finnst það vera erfiðari leið þegar maður stjórnar því ekki sjálfur. Það er frústrerandi að vera með brennandi ástríðu fyrir því að skapa og vera svo alltaf að bíða eftir að fá rétta hlutverkið. Fólk sér hlutina á ólíkan hátt. Þegar ég hef verið í leikhúsunum þá hef ég verið brynjuð fyrir þessu viðhorfi.

Þegar ég lék Línu Langsokk sló sýningin öll sýningarmet. Þá var ég enn þá að heyra bergmál af því hvers vegna væri verið að ráða amatöra í leikhús og þá var átt við mig því ég fór ekki í Leiklistarskólann.

Svona særir mig ekki neitt. Ég er viss um að fólk finni leiðir til að vera sjálfstæðara og vera minna hrætt við álit annarra. Ef maður er staddur á góðum stað þá þarf maður ekki að hnýta í aðra. Fólk þarf að læra að standa meira með sjálfu sér.“

Talið berst að frægðardraumum og þegar ég spyr hana hvert HBO-serían muni leiða hana segist hún lítið spá í það.

„Ég hef aldrei verið með neina frægðardrauma, það er alveg skýrt. Það hefur alltaf verið pönkari í mér sem finnst gaman að sprengja upp hversdagslegar aðstæður. Segja eitthvað og gera eitthvað sem aðrir gera ekki. Ég er meira að gera þetta fyrir kikkið frá degi til dags. Um leið og hlutirnir gefa mér ekki eitthvað þá sný mér að öðru,“ segir hún og rifjar upp þegar hún vann í lúgusjoppu.

„Ég vann í Aktu taktu þegar ég var 18 ára og gat oft sprengt upp aðstæður þar í lúgunni. Ég gat leikið alls konar karaktera því þetta eru bara mannleg samskipti. Ég setti upp heilu leikþættina þarna í lúgunni. Karakterflóra á svona vinnustöðum er frábær og ég hef alltaf sótt í fólk sem er ekki eins og annað fólk. Það bergmálar líka í gegnum vinnuna mína,“ segir hún.

Þegar tökum lýkur á HBO-seríunni heldur Ágústa Eva heim á leið til að vinna í tónlistinni og sjá hvert lífið leiðir hana. Kannski til Hollywood, hver veit.