K atrín er framkvæmdastjóri Samtaka fjármálafyrirtækja og fyrrverandi alþingismaður og ráðherra. Þegar hún er spurð að því hvernig það hafi æxlast að hún hafi geyst fram á ritvöllinn segir hún að það hafi blundað í henni lengi.

„Ég byrjaði að skrifa þessa bók sumarið áður en ég hætti á þingi. Ástæðan er sú að ég er ótrúlega forvitin um hvar geta mín liggur og hvað ég get fengið út úr þessu lífi. Ef mér dettur eitthvað í hug hef ég tilhneigingu til að prófa það. Ég var alltaf að segja Bjarna manninum mínum einhverjar sögur af fólki sem hafði framið ódæðisverk eða orðið fyrir barðinu á slæmu fólki og hef alltaf haft mikinn áhuga á glæpaefni af ýmsu tagi. Svo fór ég að spyrja mig og hann hvað ef þessi eða hin týpan væri bara hér í kringum okkur og hvað þær kæmust langt. Hann skoraði því á mig að prófa að skrifa,“ segir Katrín.

Hún skrifaði fyrstu 17 síðurnar og leyfði eiginmanninum að lesa. Hann heillaðist og hvatti hana til að halda áfram. Á þessum tíma var Katrín í miðri kosningabaráttu og þar sem hún hafði ákveðið að hætta í stjórnmálum hafði hún örlítið meiri tíma en vanalega. Fljótlega hóf hún störf sem framkvæmdastjóri Samtaka fjármálafyrirtækja og þá neyddist hún til þess að leggja bókaskrifin til hliðar. Um tveimur árum síðar tók hún þráðinn upp aftur og kláraði bókina um síðustu jól.

„Þegar ég var búin að með bókina missti ég algerlega kjarkinn og vildi ekki sýna neinum hana. En svo komst ég yfir það og sendi bókina inn í samkeppnina Svartfuglinn sem gefur okkur sem erum ný í þessum bransa tækifæri,“ segir Katrín og játar að hún hafi komið sjálfri sér á óvart með skrifunum.

Fann ástina 35 ára

Lífshlaup Katrínar er áhugavert fyrir margar sakir. Hún var til dæmis orðin 35 ára þegar hún fann stóru ástina en þá var hún einstæð móðir með 11 ára gamlan son sinn. Fram að þeim tíma hafði hún aldrei búið með karlmanni.

„Ég er mikill extróvert en líka mjög mikill lóner þannig að Bjarni er fyrsti maðurinn sem ég hóf sambúð með. Ég vil hafa hlutina á minn hátt og er líka pínu snúin týpa. Svo kom hann inn í líf mitt og hann er bara svolítið snúin týpa á sinn hátt líka. Hann þarf sitt pláss og ég þarf mitt pláss. Ég var orðin efins um að samband væri fyrir mig en þegar ég kynntist Bjarna var ég viss um að hann væri sá rétti,“ segir hún.

Er eitthvað í uppeldinu sem gerði það að verkum að þú sást ekki fyrir þér að þú gætir tengt við aðra manneskja eða búið með henni?

„Mögulega. Ég er þetta klassíska skilnaðarbarn þótt það hafi ekki verið neitt tráma í lífinu þannig séð en það mótar mann engu að síður. Það sem ég held að hafi þó haft meiri áhrif er að það kemur í ljós þegar ég er orðin fertug að ég er með ADHD. Það gerði það að verkum að ég fór að skilja mig betur. Ég las mér til og komast að því að stelpur með ADHD eiga það oft sameiginlegt að þeim gengur gjarnan vel í lífinu, þær fá góðar einkunnir í skóla en samt er alltaf verið að gagnrýna þær. Þær hafa of hátt og þykja of fyrirferðarmiklar. Þú verður því mjög sjálfsgagnrýnin og ert mjög upptekin af því að hafa hemil á þér. Því var sjálfsmyndin kannski ekki nógu sterk fyrir gott og náið samband. Ég þarf að vera með ákveðinn ramma og funkera best innan hans. Til að ég virkaði best þurfti ég að hafa fullkomna stjórn á mínu lífi,“ segir Katrín og játar að það sé ekki auðvelt að hleypa öðrum inn í tilveru sem er í svona föstum skorðum.

„Ég fékk ekki þessa ADHD-greiningu því ég funkeraði ekki heldur vegna þess að að ég svaf ekki. Hvorki ég né nokkur annar hafði fyrir fram tengt að ég væri með ADHD. Mín einkenni voru streita og svefnleysi. Þetta svefnleysi var viðvarandi frá því ég var barn og unglingur og háði mér mjög mikið og gerði það að verkum að dagarnir voru misgóðir. Ég var með hátt spennustig í líkamanum,“ segir hún en það var ekki fyrr en hún fór til heimilislæknis að eitthvað fór að gerast. Hann sendi hana í greiningu og síðan það lá ljóst fyrir að hún væri með ADHD fékk hún lyf sem gerir það að verkum að hún sefur eins og engill.

„Í mínu tilfelli virka þessi lyf og ég finn ekki fyrir aukaverkunum. Ég er enn þá pínu hvatvís, gríp fram í fyrir fólki og fer upp á borð að dansa ef ég er í miklu stuði. Ég er enn þá með hraðlest af hugsunum í hausnum en hef betri stjórn á þeim og þær enda síður úti í skurði en áður. Ég átti alltaf erfitt með að stunda jóga eða hugleiðslu en eftir að ég fékk lyfin get ég hugleitt og slakað á,“ segir hún og játar að lyfin hafi líka jákvæð líkamleg áhrif því spennustigið í líkamanum er minna og svefninn hefur lagað líkamlegt ástand og útlit.

Stemning fram yfir stíl

Þegar Bjarni kom inn í líf Katrínar fylgdi honum 9 ára sonur og fljótlega eignuðust þau tvíbura sem nú eru 8 ára. Hún segir að líf hennar hafi umturnast á mjög stuttum tíma.

„Heimili okkar er svolítið kaótískt, stemning fram yfir stílinn,“ segir hún og hlær og bætir við:

„Ég játa að þetta getur verið erfitt fyrir konu sem er kontrólfrík. Að reka þetta heimili með mínum yndislega Bjarna gerir þetta þó auðveldara. Þegar mikið er að gera hjá mér í vinnunni þá tekur hann heimilisvaktina og þegar hann þarf að skrifa og vera á Eyrarbakka þá sé ég um heimilið á meðan. Þetta er fyrirkomulag sem virkar vel fyrir okkur og svo erum við miklir vinir. Það skiptir máli,“ segir hún.

Svo eignist þið tvíbura?

„Þeir voru mjög planaðir. Þeir voru greinilega búnir að bíða eftir því lengi að komast til góðrar fjölskyldu. Við vorum mjög tilbúin í þetta og bæði komin á virðulegan aldur. Okkur langaði að eignast tvö börn en vissum ekki alveg að þeir kæmu báðir í einu,“ segir Katrín og játar að það sé auðveldara þegar fram í sækir að vera með tvö börn á sama aldri þótt það sé erfiðara fyrstu mánuðina.

Rithöfundaangist

Talið berst að nýja framanum, rithöfundalífinu. En hvernig skyldi henni líða að vera útgefinn höfundur?

„Ég var alltaf ægilega skilningssljó þegar Bjarni fékk þessa rithöfundaangist. Núna skil ég þetta mjög vel. Eitt er að fást við verkefni raunveruleikans hér og nú, annað er að senda út úr hausnum á þér skáldverk. Bjarni glottir þegar hann sér mig í rithöfundaangist. Ég hef aldrei verið svona stressuð yfir neinu sem ég hef sent frá mér,“ segir hún.

Aðspurð hvort hún sé byrjuð á næstu bók segist hún vera með hugmynd. Hana langi til að segja meira af lífi Sigurdísar, sem er unga lögreglukonan í Sykri.

„Mig langar að gera hennar sögu betri skil. Ég segi stundum í gríni að Sigurdís sé bara 29 ára og hún eigi allt lífið fram undan. Ég tengi vel við Sigurdísi enda er hún á svipuðum aldri og ég þegar ég byrjaði á þingi. Sigurdís vanmetur sjálfa sig en er örlítið hvatvís í sínum störfum og hlustar á innsæið. Það er ekki alltaf umhverfið eða fólkið í kringum okkur sem heldur okkur niðri heldur við sjálfar. Við þetta tengi ég frá fyrstu árunum mínum í stjórnmálum. Mér þykir rosalega vænt um hana og mig langar að skrifa meira um hana. Saga Sigurdísar varð miklu stærri í bókinni en hún átti að verða. Það átti ekki að verða svona stór hluti af sögunni. Ég sé hana fyrir mér í umhverfinu og finn stundum hvernig henni líður. Mér fannst það svolítið skemmtilegt. Hún er ósýnilegi vinur minn,“ segir Katrín og brosir.